Reaktif İletişimin Dijital Retoriği: Sağlık Bakanı Fahrettin Koca'nın Koronavirüs Salgınına İlişkin Kamuoyu Bilgilendirme Stratejileri

Covid-19 kaynağı tam anlamıyla bilinmemekle beraber 31 Aralık 2019 tarihinde Çin’in Hubey eyaletine bağlı Wuhan kentinde görülmeye başlanan bir üst solunum yolu virüsüdür. Kişiden kişiye temas yoluyla bulaşan bu hastalık dünya genelinde olduğu gibi ülkemizde de bir kriz ortamına sebebiyet vermiştir. Sürecin seyrinin sorumluluklarını üstlenmek, kitlelerin endişe ve panik hallerini önlemek amacıyla Koca’nın söylemlerinin retorik sanatıyla ilişkisi ve sunduğu argümanların tipleri ele alınacaktır. Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın pandemi süresince Instagram üzerinden, krize ilişkin iletişim stratejileri bağlamında proaktif ve reaktif çalışmaları bulunmaktadır. Çalışma özelinde reaktif çalışmaların söylemleri incelenecektir. Bakan tarafından yürütülen reaktif çalışmaların bilimsel, mantığa uygun ve sayısal verilere dayanan bir yapı içerisinde oluşturulması beklenmektedir. Covid-19 kriz sürecinde salgının seyrini kontrol altına almak amacıyla Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın kamuoyunu bilgilendirirken Aristo’nun retorik bileşenleri doğrultusunda, kamuoyunu ikna ederken virüsün 3 pik noktasına eriştiği dönemlerdeki Instagram gönderilerinde/söylemlerinde çoğunlukla hangi bileşene başvurduğunun araştırılması amaçlanmıştır. İkna sürecinde logos bileşeninin kullanılması beklenmektedir. Bu beklentinin temel sebebi; pandemiyle ilgili çoğunlukla sayısal veriler, gerçekler, bilimsel bilgiler üzerine kurulu olmasıyla alakalıdır. Çalışma bağlamında Fahrettin Koca’nın Instagram gönderilerinde/söylemlerinde var olan ibarelerin temellendirilmesi, kanıtlanması için kullanılan Habermas‘ın argümantasyon tipleri doğrultusunda incelenecektir. Çalışmada içerik analizi yöntemi ve sosyal medya-eleştirel söylem çözümlemesi yönetimi kullanılacaktır.

___

  • Aristo (2008). Retorik. Furkan Akderin (Çev.). Say Yayınları.
  • Başarır, M. (2016). Retorik ikna bileşenlerin siyasi liderlerce kullanımı: iktidar ve ana muhalefet liderlerinin TBMM grup konuşmaları üzerine bir analiz. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(2).
  • Can, H. (1997). Organizasyon ve Yönetim. Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • Cole, F. L. (1988). Content analysis: process and application. Clinical Nurse Specialist, 2(1), 53-57.
  • Demir, F. B., & HAÇAT, S. O. (2018). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarinin Hak ve Sorumluluk Konusundaki Sözlü Argümantasyon Durumlarinin İncelenmesi. Türkiye Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 3(1), 68-82.
  • Etöz, Z.(2011) Mitos ve İktidar, SBF Dergisi. Ankara.
  • Habermas, J.( 2019) İletişimsel Eylem Kuramı(Çev. M.Tüzel). Alfa Yayınları
  • Janks, H. (1997). Critical discourse analysis as a research tool. Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education. 18(1997), 329-342. .
  • KhosraviNik, M. (2017). Social media critical discourse studies (SM-CDS). In The Routledge handbook of critical discourse studies (pp. 582-596). Routledge.
  • Öztürk, M.(2013) Argümantasyon kavramsal anlamaya, tartışmacı tutum ve özyeterlik inancına etkisi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Pamukkale
  • Skalski, P. D., Neuendorf, K. A., & Cajigas, J. A. (2017). Content analysis in the interactive media age. The content analysis guidebook, 2, 201-42.
  • Tack, P. B. (1994). Kriz zamanı yönetim (Çev. Y. Güneri). İstanbul: İlgi Yayıncılık.
  • White, M. D. & Marh, E. E. (2006). Content analysis: a flexible methodology. Library Trends, 55(1), 22-45.
  • Yazıcı, S. (2010) Proaktif ve Reaktif Halkla İlişkiler. http://www.prakdeniz.com/proaktif-ve-reaktif-halkla-iliskiler/