Türk Dünyası ve Türkoloji

Çağdaş Türk millî kimliği ile eş zamanlı olan Türkoloji, başka bilim dallarında da olduğu gibi, özellikle XIX. yüzyılda Avrupa’da gelişmiş Osmanlı İmparatorluğunun son döneminde ülkemizde de popülerlik kazanmış ve tanınmıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin ise kurulduğu ilk yıllardan beri Türkoloji çalışmalarına devlet katında önem verdiği gözlenir. Türkolojinin geliştiği başlıca ülkelerden biri olan Rusya İmparatorluğu ve Sovyetler Birliği ise büyük Türk topluluklarının binlerce yıldır yaşadığı toprakların bilimsel ve pratik laboratuvarı gibidir. Bu bakımdan her zaman kendine göre siyasî ve pratik bir karakter taşıyan Rus-Sovyet Türkolojisi ile Avrupa Türkolojisinin mukayese edildiği makalede, Türk Dünyasındaki millî kimlik sorununa değinilmektedir

Turcology, as well as many other scientific disciplines, was developing especially in Europe in the 19th century, coincided with the rise of the modern Turkish identity. It gained popularity and recognition also in our country especially during the last decades of the Ottoman Empire. Government policy has attached particular importance to Turcology studies since the establishment of the Republic of Turkey. On the other hand, the territory of Russian Empire and The Soviet Union, one of the main countries in which Turcological studies have developed, has been home for different Turkic peoples for thousands of years thus acting as a scientific and practical laboratory. This article compares the Russian-Soviet Turcology, which has always had a political and practical character, with European Turcology, and also touches the national identity problems in the Turkic World

Keywords:

Turkic World, Turkish identity Turcology,

PDF

___

AOK. Atatürk’ün Okuduğu Kitaplar “Altını Çizdiği Satırları, Özel İşaretleri, Uyarıları, Düştüğü Notlar ve Kitap İçerisindeki Özel Yazıları İle”, 24 cilt, (2001), Ankara: Anıtkabir Derneği Yayınları-I.
Arat, Reşid Rahmeti (1943), “Türk Dilinin İnkişafı,” III Türk Tarih Kongresi, Ankara 15-20
Kasım 1943. Makaleler-I, 297-310, Ankara, 1987.
Arat, Reşid Rahmeti (1956), “Anadolu Yazı Dilinin Tarihî İnkişafına Dair,” V. Türk Tarih
Kongresi, Ankara 12-17 Nisan 1956. Makaleler-I, 311-318, Ankara, 1987.
Bakü Türkoloji Kurultayı, Tutanaklar. Çevirenler: Kamil Veli Nerimanoğlu, Mustafa Öner, Ankara 2008, s. 486+44. Türk Dil Kurumu Yayınları: 936. ISBN 978-975-16-2047-7.
Dilaçar, A. (1963), Atatürk ve Türkçe, Atatürk ve Türk Dili, Ankara, 41-52.
Ercilasun, Ahmet Bican (1996), “Türkiye’deki Türk Dünyası Aydınlarına Genel Bir Bakış”,
Türk Dünyası Aydınları Sempozyumu Bildirileri (23-26 Mayıs 1996), Kayseri.
Ercilasun, Bilge (1997), Yeni Türk Edebiyatı Üzerine İncelemeler, Ankara:“Akçağ Yayınları”.
Eren, Hasan (1988), “Wilhelm Radloff ve Türk Diyalektleri Sözlüğü.” Türk Dili sayı 444, 354.
Eren, Hasan (1998), Türklük Bilimi Sözlüğü, I. Yabancı Türkologlar, Ankara: “TDK yay. 705”.
Eroğlu, Hamza (1982), Türk İnkılâp Tarihi, İstanbul.
Heyd, Uriel (1979), Türk Ulusçuluğunun Temelleri, Ankara: “Kültür Bakanlığı Yayınları 339”.
İnan, Abdülkadir (1991), Makaleler ve İncelemeler-II cilt, Ankara: “TTK Basımevi”.
Levend, Agâh Sırrı (1972), Türk Dilinde Gelişme ve Sadeleşme Evreleri, 3. baskı, Ankara.
Özkan, Mustafa (1997), “Kuruluşunun 70. Yılında Türkiyat Enstitüsü”, Türkiyat Mecmuası, cilt, XX, İstabul, 1-11.
Sadoğlu, Hüseyin (2003), Türkiye’de Ulusçuluk ve Dil Politikaları, İstanbul: “İstanbul Bilgi Üniversitesi”
Şimşir, Bilal (1992), Türk Yazı Devrimi, Ankara.
Ünaydın Ruşen Eşref, (1956), Atatürk-Tarih ve Dil Kurumları, Hatıralar, Ankara.