Suça itilmiş çocukların zihinsel değerlendirme ve rehabilitasyon çalışmalarında Bilişsel Davranışçı Terapi, İnsan Uğraş Modeli (MOHO, Kielhofner, 1992), Bilişsel Hiyerarşi Çerçevesi (Vaske & Donneley, 1999) ve İnsanın Doğaya Karşı Tutumları Modelinin (DeGroot & Van den Born, 2003) birleştirilerek etkin bir yeniden suça karışmayı önleme modeli olarak kullanılabileceği düşünülmektedir. Antroposantrik maladaptif değerlerin ekosantrik adaptif değerlerle değiştirilmesi, çocuklarda başkaları üstüne dominasyon kurmaya yönelik şiddet ve zarar verme davranışlarının yerini her tür ayrımcılığa (türcülüğe, ırkçılığa, cinsiyetçiliğe) karşı eşitlikçi bir yaklaşıma bırakmasıyla sağlanabilir. Bu Adler’in sosyal ilgi dediği kavrama benzer bir ekolojik ilgidir. Bunun psikoeğitim, belgeseller, kitaplar ve biyofilik terapi yoluyla öğretilmesi, çocuğun suç uğraşı yerine kendisi için anlamlı ve önemli, etik, eşitlikçi, çevreyi ve unsurlarını korumaya yönelik uğraşlara yönelmesini sağlayacaktır. Böylece, suça yönelimli çocuğun temel sosyopat ve biofobik değerlerini prososyal ve biyofilik değerlerle değiştirmesi planlanmaktadır. Suç teorilerinden sosyal kontrol (Gottfredson & Hirschi, 1990), farklılaştıran öğrenmeler (Sutherland, 1947) ve rutin aktivite teorisi (Cohen & Felson, 1992) bu yukarıda bahsedilen tarzda  bir müdahale programının etkili olabileceğini göstermektedir.