___

• Acun Kapıkıran N. , Kapıkıran Ş. ve Başaran B.I. (2010). Psikolojik danışma ve rehberlik öğrencilerinin empatik eğilimler ve algıladıkları anne ve baba olumlu sosyal davranışları: cinsiyetin farklılaştırıcı rolü. Ege Eğitim Dergisi, 1(11), 1–191.
• Adler, A. (1956). The individual psychology of Alfred Adler: A systematic presentation in selections from his writings. New York: Harper ve Row.
• Akkoyun, F. (1982). Empatik anlayış üzerine. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 15(2), 63-69.
• Alıcıgüzel, İ. (1998). Çağdaş okulda eğitim ve öğretim. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Altınbaş, K., Gülöksüz, S., Özçetinkaya, S. ve Oral, E. (2010). Empatinin biyolojik yönleri. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar Dergisi, 2(1),15-25.
• Atıcı, M. (2003). İstenmeyen davranışlarla başa çıkmada Glasser‟in problem çözme yaklaşımının uygulanması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim ve Bilim Dergisi, 28(128), 27-34.
• Avunduk, Y. (2016). Duygusal zekanın iş performansı üzerindeki etkisi: tıp doktorları ile toplu ulaşım şoförleri üzerinde karşılaştırmalı alan uygulaması (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Aytekin, H. (2003). Sınıf yönetimi (5. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Başar, H. (2003). Sınıf yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Başar, M. (2008). Çocuğun başarısında göz ardı edilen duyuşsal özelliklerin getirisi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Başer, D., Kırlıoğlu, M. ve Kalaycı Kırlıoğlu, H.İ. (2019). Empati kavramına bauman çerçevesinden bir bakış. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 13(19),2323- 2344.
• Bonab, H.S. ve Essmati, A. ( 2015). Classroom management. Cumhuriyet Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Bilimleri Dergisi (CFD), 36(3).
• Bender, W. L. (2003). Relational discipline: strategies for in-your-face students. Boston: Pearson.
• Brophy, J. E. ve McCaslin, M. (1992). Teachers‟ reports of how they perceive and cope with problem students. Elementary School Journal, 93(1), 63–68.
• Cooper, B. (2004). Empathy, interaction and caring: teachers‟ roles in a constrained environment. Pastoral Care in Education Journal, 22(3), 12-21.
• Cooper, B. (2010). In search of profound empathy in learning relationships: understanding the mathematics of moral learning environments. Journal of Moral Education, 39(1), 79-99. Çağlayan, A. (2003). İlköğretimlerde eğitimde yönetim yönetimde kalite. İstanbul: Bilge Yayınları.
• Çelik, E. ve Çağdaş, A. (2008), Okul öncesi eğitim öğretmenlerinin empatik eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23-38. Dağda, G. (2017). Aday psikolojik danışmanların empatik eğilim ve duygularını ifade etme düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Doğu Akdeniz Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Kıbrıs.
• Demir, M. K. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının empati becerilerinin incelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (33), 107,121.
• Diken, E. H. ve Aydoğdu, M. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının duygusal zekâları ile fen başarıları (genetik konusunda) Arasındaki İlişki. Online Fen Eğitimi Dergisi, 3(1), 1-13.
• Dökmen, Ü. (2008). Sanatta ve günlük yaşamda iletişim çatışmaları ve empati. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Ensari, H. ve Gündüz, Y. (2006). İlköğretim okullarında yönetim ve kalite. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Erdoğan, İ. (2008). Sınıf yönetimi. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Ersoy, E.G. ve Köşger, F. (2016). Empati: tanımı ve önemi. Osmangazi Journal of Medicine, 38 (2), 9-17.
• Freud, S. (1920). Group psychology and the analysis of the ego (Standard Edition). London: Hogarth.
• Goleman, D. (1995). Duygusal zeka. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (1998). İşbaşında duygusal zeka. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (2019). Duygusal zeka ve liderlik. İstanbul:Optimist Yayıncılık.
• Goroshit, M. ve Hen, M. (2016). Teachers‟ empathy: can it be predicted by self-efficacy. Teachers and Teaching, 22(7), 805-818.
• Gürtunca, A. (2013). Çocuklar ve ergenler için empati ölçeği türkiye geçerlik ve güvenirlik çalışması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Güvenç, Z. (2012). Sınıf öğretmenlerinin duygusal zekaları ile yansıtıcı düşünme becerileri arasındaki ilişki (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Hall, P. S. ve Hall, N. D. (2003). Building relationships with challenging children. Educational Leadership, 61 (1), 60-63.
• Hanna, F. J., Hanna, C. A., ve Keys, S. G. (1999). Fifty strategies for counseling defiant and aggressive adolescents: Reaching, accepting, and relating. Journal of Counseling and Development, 77, 395–404.
• Hoffman, M. L. (1982). Development of prosocial motivation: empathy and guilt. In N. Eisenberg (Ed.) The development of prosocial behavior. New York: Academic Press. İra, N. (2004) . Etkili sınıf yönetimi ve aktif öğrenme. Çağdaş Eğitim Dergisi, (310), 34- 39.
• Kabapınar, Y. (2015). Empatiyle gelişmek: Empatiyi geliştirmek: Çocuk ve empati. Ankara: Pegem Akademi.
• Karasu, F. ve Özdemir, A. (2019). Sağlıkla ilişkili bölümlerde öğrenim gören öğrencilerin duygusal zekâ düzeylerinin değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Dergisi - Journal of Social Sciences, 9 (18), 223-238.