___

• Austin, E. J., Saklofske, D. H., Huang, S. H., & McKenney, D. (2004). Measurement of trait emotional intelligence: testing and cross-validating a modified version of Schutte et al.'s (1998) measure. Personality and Individual Differences, 36(3), 555-562. https://doi.org/10.1016/S0191-8869(03)00114-4 Bal, P. N., ve Gülcan, A. (2014). Genç yetişkinlerde iyimserliğin mutluluk ve yaşam doyumu üzerindeki etkisinin incelenmesi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1 (ÖZEL)), 41-52. Bülbül, Ş., & Giray, S. (2011). Sosyodemografik özellikler ile mutluluk algısı arasındaki ilişki yapısının analizi. Ege Akademik Bakış Dergisi, 11(5), 113-123. Çakar, U., & Arbak, Y. (2004). Emotional intelligence: the changing relationship of emotion-intelligence under modern approaches. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 23-27. Doğan, T., & Sapmaz, F. (2012). Examination of psychometric properties of the Turkish version form of the Oxford Happiness Questionnaire in university students. Düşünen Adam, 25(4), 297-304. Erdoğdu, MY (2008). Duygusal zekânın bazı değişkenler açısından incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(23), 62-76. Frank, J. (1968). The role of hope in psychotherapy. International Journal Of Psychiatry, 5(5), 383. Goleman, D. (1995). Emotional intelligence. New York: Bantam. Hills, P., & Argyle, M. (2002). The Oxford Happiness Questionnaire: a compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and individual differences, 33(7), 1073-1082. Özdemir, Y. ve Koruklu, N. (2011). Üniversite öğrencilerinde değerler ve mutluluk arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 190-210. Mayer, J. D., & Salovey, P. (1993). The intelligence of emotional intelligence. Intelligence 17(4)433-442 https://doi.org/10.1016/0160-2896(93)90010-3 Mayer, J. D., Salovey, P., & Caruso, D. (2000). Emotional intelligence as Zeitgeist, as personality, and as a mental ability. In R. Bar-On & J. D. A. Parker (Eds.), The handbook of emotional intelligence (pp. 92-117). New York: Jossey-Bass. Newsome, S., Day, A. L., & Catano, V. M. (2000). Assessing the predictive validity of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 29(6), 1005-1016. http://dx.doi.org/10.1016/S0191-8869(99)00250-0 Özer, B. U., & Tezer, E. (2008). Umut ve olumlu-olumsuz duygular arasındaki ilişkiler. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (23) 81-86. Retrieved from http://dergipark.org.tr/deubefd/issue/25428/268280 Özer, E., & Deniz, M. E. (2014). Üniversite Öğrencilerinin Psikolojik Sağlamlık Düzeylerinin Duygusal Zekâ Açısından İncelenmesi. İlköğretim Online, 13(4). Pellitteri, J. (2002). The relationship between emotional intelligence and ego defense mechanisms. The Journal of Psychology, 136(2), 182-194. Salovey, P., ve Mayer, JD (1990). Duygusal zekâ. Hayal gücü, biliş ve kişilik, 9(3), 185-211. Salovey, P., & Grewal, D. (2005). The science of emotional intelligence. Current Directions in Psychological Science, 14(6), 281-285. Sapmaz, F., & Doğan, T. (2012). Mutluluk ve yaşam doyumunun yordayıcısı olarak iyimserlik. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 63-69. Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Cooper, J. T., Golden, C. J., & Dornheim, L. (1998). Development and validation of a measure of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 25(2), 167-177. Snyder, C. R. (1995). Conceptualizing, measuring, and nurturing hope. Journal of Counseling & Development, 73(3), 355-360. Staats, S. (1987). Umut: Yetişkin bir örnekte beklenen olumlu etki. Genetik psikoloji dergisi, 148(3), 357-364. Steinhardt, M., & Dolbier, C. (2008). Evaluation of a resilience intervention to enhance coping strategies and coping factors and decrease symptomatology. Journal of American College Health, 56(4), 445-453. Tatar, A., Tok, S., & Saltukoğlu, G. (2011). Gözden geçirilmiş Schutte duygusal zekâ ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 21(4): 325-338. Thorndike, E. L. (1920). Intelligence and its uses. Harper's Magazine , 140, 227-235. Tingaz, E. T., & Hazar, M. (2014). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği ile bazı öğretmen adaylarının duygusal zekâ ve mutluluklarının karşılaştırılması. International Journal of Science Culture and Sport, 2 (Special Issue 1), 745-756. Tümkaya, S., Hamarta, E., Deniz, M. E., Çelik, M., & Aybek, B. (2016). Duygusal zekâ mizah tarzı ve yaşam doyumu: Üniversite öğretim elemanları üzerine bir araştırma. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30). Veysi, B. A. Ş., & Hamarta, E. (2014). Üniversite öğrencilerinde değerler ve yaşamın anlamı arasındaki ilişki. Değerler Eğitimi Dergisi, 13(29), 369-391. Walker, M. B. (2006). Emotional intelligence and academic success in college. The University of Southern Mississippi, Hattiesburg, MS: Dissertation. Yalom, I. (2001). Varoluşçu Psikoterapi (Z. İ. Babayiğit, Çev.), İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zekâ ve eğitim açısından doğurguları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 7(1), 139-146.