Türkiye’nin Dış Ticaretinde Ekonomik İşbirliği Teşkilatı’nın (ECO) Yeri ve Önemi

Ekonomik İşbirliği Teşkilatı(ECO) Türkiye, İran ve Pakistan arasında 1985 yılında kurulmuş bölgesel bir örgüttür. 1992 yılında yedi yeni üye ülkeyi de bünyesine alarak genişlemede bulundu. Bu üyeler Afganistan, Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan, Türkmenistan ve Özbekistan’dır. Bu çalışmanın temel amacı dış ticarette Türkiye’nin ECO bölgesinde sahip olduğu karşılaştırmalı üstünlükleri analiz etmektir. Türkiye’nin karşılaştırmalı üstünlüklerini tespit etmede SITC sınıflandırılması, Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlükler İndeksi, Grubel-Lloyd İndeksi ve İhracat Benzerlik İndeksi kullanılmıştır. Analiz sonuçlarında, Türkiye’nin ECO bölgesi ile olan ticaretinde SITC sınıflandırılmasına göre bazı sektörlerde karşılaştırmalı üstünlüğünün bulunduğu tespit edilmiştir. Bu sektörler şunlardır: “Hayvansal, Bitkisel Katı ve Sıvı Yağlar, Mumlar”, “Makineler ve Taşıt Araçları”, “İçki ve Tütün”, “Çeşitli Mamul Eşya”, “Başka Yerde Belirtilmeyen Kimya Sanayi ve Ürünleri” ve “Canlı Hayvanlar ve Gıda Maddeleri”. Türkiye’nin “Akaryakıt Hariç Yenilmeyen Hammaddeler” ve “Mineral Yakıtlar, Yağlar ve Alkali Ürünler” sektöründe ise karşılaştırmalı üstünlüğü bulunmamaktadır. Türkiye’nin “Başlıca Sınıflara Ayrılan İşlenmiş Mallar” sektöründe karşılaştırmalı üstünlüğü marjinal sınırlar arasında yer almaktadır. Türkiye ile ECO bölgesi arasındaki ticarette sadece iki sektörde ticaret endüstri-içi ticaret şeklinde yapılmaktadır. Bu sektörler “Hayvansal, Bitkisel Katı ve Sıvı Yağlar, Mumlar” ve “Başlıca Sınıflara Ayrılan İşlenmiş Mallar”dır. Diğer sektörlerin tamamında ticaret endüstriler-arası ticaret şeklinde sürdürülmektedir. ECO bölgesi içerinde Türkiye’nin ihracat yapısı en fazla Pakistan’ınkine benzemektedir

The Importance and Place of Economic Cooperation Organization (ECO) in Turkey’s Foreign Trade

Economic Cooperation Organization (ECO) is a regional organization established in 1985 by Turkey, Iran and Pakistan. In 1992, ECO was expanded to include seven new members, namely Afghanistan, Azerbaijan, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Tajikistan, Turkmenistan and Uzbekistan. The basic purpose of this study is to analyze the comparative advantages of Turkey in the ECO region. To reveal comparative advantage of Turkey, the SITC classification, the Revealed Comparative Advantage Index, the Grubel-Lloyd Index, and the Export Similarity Index were used. According to SITC classification, Turkey’s trade with the ECO region has got comparative advantage in some sectors. These sectors are “animal and vegetable oils, fats and waxes”; “machinery and transport equipment”; “beverages and tobacco”; “miscellaneous manufactured articles”; “chemicals and related products”; and “food and live animals”. On the other hand, Turkey does not have comparative advantage in “food and live animals” and “mineral fuels, lubricants and related materials” sectors. Turkey’s comparative advantage in “manufactured goods classified chiefly by material” is in the marginal limits. In trade between Turkey and the ECO region, intra-industry trade is done in only two sectors. These are “food and live animals” and “manufactured goods classified chiefly by material”. In all other sectors, trade is maintained in the form of inter-industry trade. Within the ECO region, Turkey’s export structure is very similar to Pakistan’s export structure