___

• Akgün, Ö. E. (2005). “Uygulayanların Deneyim ve Görüşleriyle Yapıcı Yaklaşım ve Yapıcı Yaklaşımların Uygulanması Öncesinde Yapılması Önerilen Araştırmalar”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Elektronik Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2) http://efdergi.yyu.edu.tr, (Erişim tarihi :20.06.2008)
• Alper, A. (2006). “Yapılandırmacı Yaklaşım Modellerinden Probleme Dayalı Öğretime Göre Yeni Fen ve Teknoloji Öğretim Programı Etkinlikleri”, Yapılandırmacılık ve Eğitime Yansımaları Sempozyumu, İzmir: Özel Tevfik Fikret Okulları.
• Arabacı, İ. B. (2005). “Öğrenme–Öğretme Sürecine Öğrencilerin Katılımı ve Sınıfta Demokrasi’’, Çağdaş Eğitim Dergisi, sayı: 316.
• Arıcı, A. F. (2005). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Okuma Durumları, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı, Erzurum.
• Arslan, A. (2007). “Yaratıcı Masal Çalışmaları”, Ekev Akademi Dergisi, sayı: 31.
• Arslan, M. (2007). “Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Fakültesi Dergisi, 40 (1).
• Atasoy, B. (2004). Fen Öğrenimi ve Öğretimi, Ankara: Asil Yayın–Dağıtım.
• Bağcı Kılıç, G. (2006). Yeni Yaklaşımlar Işığında İlköğretim Bilim Öğretimi, İstanbul: Morpa.
• Brooks, J. G. ve Brooks M. G. (1999). In Search of Understanding the Case For Constructivist Classrooms, Alexandria, Association for Supervision and Curriculum Development.
• Brooks, J. G. ve Brooks M. G.. (1993). The Case For Constructivist Classrooms, Virginia: Ascd Alexendria.
• Burma, Ş. (2003). Çoklu Zekâ Kuramına Göre Öğretim Ortamlarının Yapılandırılması, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Erzurum.
• Celep, C. (2008). Sınıf Yönetiminde Kuram ve Uygulama, Ankara: Pegem Akademi Yay.
• Deryakulu, D. (2001). Yapıcı Öğrenme, Şimşek, A. (ed.), Sınıfta Demokrasi, Ankara: Eğitim-Sen Yay., (İnternet Adresi: http://www.egitim.aku.edu.tr//yapici.doc, Erişim Tarihi: 20.06.08.
• Doğanay, A. ve Tok Ş. (2007). Öğretimde Çağdaş Yaklaşımlar, Ahmet D. (ed.), Öğretim İlke ve Yöntemleri, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Duman, B. (2004). “İlköğretim Türkçe Programının Değerlendirilmesi: Konya ve Muğla Örneklerinin Karşılaştırılması”, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1).
• Erdem, E. (2001). Program Geliştirmede Yapılandırmacı Yaklaşım, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara.
• Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). “Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı:23.
• Gelbal, S. ve Kelecioğlu H. (2007). “Öğretmenlerin Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri Hakkındaki Yeterlilik Algıları ve Karşılaştıkları Sorunlar”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı: 33.
• Göçer, A. (2007). “İlköğretim 1. Kademede Türkçe Öğretiminde Ölçme ve Değerlendirme Çalışmaları”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, sayı: 94. Ankara: MEB.
• Gökçegöz Karatekin, N., Alpaslan D. ve Işılak H. (2005). Oyun ve Etkinliklerle Türkçe, İstanbul: Nobel Yayın–Dağıtım.
• Gömleksiz, N. ve Bulut İ. (2008). “Yeni İlköğretim Programlarının Uygulandığı Eğitim Ortamına İlişkin Öğretmen Görüşleri’’, Çağdaş Eğitim Dergisi, sayı: 349.
• Güven, S. (2008). “Sınıf Öğretmenlerinin Ders Programlarının Uygulanmasına İlişkin Görüşleri”, Millî Eğitim Dergisi, sayı:177.
• İlköğretim 4-8. Sınıf Öğretim Programlarının Öğrenme-Öğretme Süreçlerinde Gazete Kupürlerinden Yararlanma, (2008). Ankara: MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, sayı:3.
• İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu-6, 7 ve 8. Sınıflar (2006). Ankara: MEB Yay.
• Karadağ, E. ve Korkmaz T. (2007). Kuramdan Uygulamaya Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı, Ankara: Kök Yayıncılık.
• Kavcar, C., Oğuzkan F. ve Sever, S. (2005). Türkçe Öğretimi, Ankara: Engin Yayınevi.
• Kaya, Z. ve Tüfekçi S. (2006).“Yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Öğrenme-Öğretme Ortamı ve Öğretmen”, Yapılandırmacılık ve Eğitime Yansımaları Sempozyumu, İzmir: Özel Tevfik Fikret Okulları.
• Keskinkılıç, K. ve Keskinkılıç S. B. (2005). Türkçenin Temel Becerileri ve Ses Temelli Cümle Yöntemi ile İlkokuma Yazma Öğretimi, Ankara: Asil Yayın-Dağıtım.
• Kuzgun, Y. ve Deryakulu D. (2004). Eğitimde Bireysel Farklılıklar, Ankara: Nobel Yayın– Dağıtım.
• Marlowe, B. A. ve Page M. L. (1998). “Creating and Sustaining the Constructivist Classroom”, USA: Corwin Press.
• Öz, F. (2006). Uygulamalı Türkçe Öğretimi–Yeni Programa Göre Geliştirilmiş, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I, Ankara: Öncü Kitap.
• Sabancı, A. (2008). Sınıf Yönetiminin Temelleri, Mustafa Ç. (ed.) Yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Sınıf Yönetimi, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Savran, N. Z. (2004). “PISA Projesinin Türk Eğitim Sistemi Açısından Değerlendirilmesi”, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4).
• Şahin, A. ve Esin Ş. (2007). Türkçe Öğretiminde Öğretim Teknolojileri ve Materyaller, Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol (ed.), İlköğretimde Türkçe Öğretimi, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Şimşek, N. (2002). Derste Eğitim Teknolojisi Kullanımı, Ankara: Nobel Yayın-Dağıtım.
• Tutkun, Ö. F. (2007). Sınıf Düzeni, Zeki K. (ed.), Sınıf Yönetimi, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Ün, Açıkgöz. K. (2005). Aktif Öğrenme, İzmir: Eğitim Dünyası Yay.
• Vural, B. (2004). Teknoloji ve Materyal Kullanımı, İstanbul: Hayat Yay.
• Yıldırım, M. C. ve Dönmez, B. “Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı Uygulamalarının Sınıf Yönetimine Etkileri Üzerine Bir Çalışma’’, Online İlköğretim Dergisi, 7(3), http://ilkogretim-online.org.tr//vol7say3/v7s3m10.pdf, Erişim tarihi:23.09.2008
• Yıldız, C. (2003). Türkçe Öğretiminde Alternatif Yöntemler, Ankara: Anı Yay.