Çalışanların Psikolojik Güvenlik Algısı ve Politik Taktik Davranışları Arasındaki İlişkiler

Bu araştırmanın amacı çalışanların kurumsal ortama yönelik psikolojik güvenlik algılarının politik taktik davranışlarına nasıl etki ettiğini tespit etmektir. Araştırmada nicel yöntem kullanılmış, veriler anket tekniği aracılığıyla elde edilmiştir. Toplamda 820 katılımcıdan elde edilen veriler üzerinden analizler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre katılımcılar çalıştıkları kurumda psikolojik olarak kendilerini çok da fazla güvende algılamamakta ve hedeflerini elde etmek için öncelikli olarak mantıkla ikna taktiğini ve göze girme taktiğini tercih etmektedirler. Psikolojik güvenlik algısı ile genel anlamda politik taktik davranış ve spesifik olarak alt boyutları arasında orta ve düşük düzeyli negatif yönlü bir ilişki tespit edilmiştir. Psikolojik güvenlik algısının en yüksek düzeyde göze girme taktiğini etkilediği, yine mübadele taktiği üzerinde nispeten bir etkisi olduğu, mantıklı ikna taktiği üzerinde ise yok denebilecek bir düzeyde de olsa bir etkisi olduğu saptanmıştır. Bununla birlikte çalışanların politik taktik davranışları ve psikolojik güvenlik algısının demografik özelliklere göre farklılaştığı da görülmüştür.

The Relatıonshıps between Employees' Perceptıon of Psychologıcal Safety and Polıtıcal Tactıcal Behavıors

The purpose of this study is to determine how the psychological safety perceptions of the employees, about the organizational environment, affect the political tactical behaviors. The quantitative method was preferred in the research and the data were obtained using the survey technique. Analyzes were carried out on the data obtained from 820 participants in total. According to the results of the research, the participants do not perceive themselves very safe in the organization they work in and prefer primarily rationality influence tactics and upward influence tactics to achieve their goals. A moderate and low-level negative relationship was found between the perception of psychological safety and political tactical behavior in general and its sub-dimensions. It is determined that the perception of psychological safety affects the upward influence tactics at the highest level, has a relative impact on the exchange tactics, and has an effect on the tactics of rational persuasion, albeit at a level that can be considered as absent. In addition, it was observed that the employees' political tactical behavior and psychological safety perception differed according to demographic characteristics.

Keywords:

Perception of Psychological Safety Political Tactic, Political Behavior,

PDF

___

ADAMS, G. L., TREADWAY, D. C., ve STEPINA, L. P. (2008). The Role of Dispositions in Politics Perception Formation: The Predictive Capacity of Negative and Positive Affectivity, Equity Sensitivity, and SelfEfficacy. Journal of Managerial Issues, 545-563.
ALLEN, R.W., MADISON, D. L., PORTER, L. W., RENWICK, P. A. ve MAYES, B. T. (1979). Organizational Politics: Tactics and Characteristic of Its Actors. California Management Review, 22(1), 77-83.
APPELBAUM, S. H. ve HUGHES, B. (1998). Ingratiation as a Political Tactic: Effects Within The Organization. Management Decision, 36(2), 85-95.
ARIKAN, S. (2011). İşyerinde Kullanılan Politik Taktiklere Yönelik Olası Bireysel Önceller Üzerine Bir Araştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 26(68), 52-71.
ARMAĞAN, A. (2005). Örgütsel Politik Davranışın Analizi: İzmir Yazılı Basınında Bir Uygulama. Yönetim Ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 3(4), 91-107.
BADAK, A. (2019). Pozitif Psikolojik Sermaye, Bilişsel Esneklik, Psikolojik Güvenlik Ve Çalışan Performansı Arasındaki İlişkiler. İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yönetimi Anabilim Dalı Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
BAER, M. ve FRESE, M. (2003). Innovation Is Not Enough: Climates For Initiative and Psychological Safety, Process Innovations, and Firm Performance. Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational And Organizational Psychology And Behavior, 24(1), 45-68.
BAKAN, İ. ve KEFE, İ. (2012). Kurumsal Açıdan Algı ve Algı Yönetimi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 19-34.
BETHAY, W. W. (2000). Investigation of The Effects of Ingratiation On Group Cohesiveness (Doctoral Dissertation, Lamar University).
BOHRA, K. A. ve PANDEY, J. (1984). Ingratiation Toward Strangers, Friends, and Bosses. The Journal of Social Psychology, 122(2), 217-222.
BÖRÜ, D. ve İSLAMOĞLU, G. (2007). Politik Davranışı Etkileyen Bireysel ve Kurumsal Faktörler. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(2), 101-127.
BRINSFIELD, C. T. (2013). Employee Silence Motives: Investigation of Dimensionality and Development of Measures. Journal of Organizational Behavior, 34(5), 671-697.
BROWN, S. P. ve LEIGH, T. W. (1996). A New Look at Psychological Climate and Its Relationship to Job Involvement, Effort, and Performance. Journal of Applied Psychology, 81(4), 358-368.
BURRIS, E. R., DETERT, J. R., ve CHIABURU, D. S. (2008). Quitting Before Leaving: The Mediating Effects of Psychological Attachment and Detachment On Voice. Journal of Applied Psychology, 93(4), 912-922.
BURSALI, M.Y (2008). Örgütsel Politikanın İşleyişi: Örgütsel Politika Algısı ve Politik Davranış Arasındaki İlişkiler. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, İzmir.
CHEN, C., LIAO, J., ve WEN, P. (2014). Why Does Formal Mentoring Matter? The Mediating Role of Psychological Safety and The Moderating Role of Power Distance Orientation In the Chinese Context. The International Journal of Human Resource Management, 25(8), 1112-1130.
ÇALIŞKAN, K. (2006), Politik Davranış Öncülleri ve Sonuçları, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İngilizce İşletme Anabilim Dalı, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul.
DEMİREL, Y. ve SEÇKİN, Z. (2009). Örgüt İçi Politik Davranışların Tespiti Üzerine Kırgızistan'da Sağlık Sektöründe Bir Araştırma. Uluslararası Stratejik Araştırma Kurumu. OAKA, 4(7), 143-161.
DOĞAN, A., BOZKURT, S., ve DEMİRBAŞ, H. T. (2014). Kamu Örgütlerinde Örgütsel Politika: Çalışanların Politik Davranışlara Yönelik Algıları. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (44), 39-63.
DRORY, A. (1993). Perceived Political Climate And Job Attitudes. Organization Studies, 14(1), 59-71.
DUBRIN, A. (1978). Winning at Office Politics, Ballantine, New York, NY.
DULEBOHN, J. H., SHORE, L. M., KUNZE, M., ve DOOKERAN, D. (2005). The Differential Impact of OCBS And Influence Tactics On Leader Reward Behavior and Performance Ratings Over Time. Organizational Analysis, 13(1), 73-90.
EDMONDSON, A. (1999). Psychological Safety and Learning Behavior in Work Teams. Administrative Science Quarterly, 44(2), 350-383.
EDMONDSON, A. C. (2004). Psychological Safety, Trust, And Learning in Organizations: A Group-Level Lens. Trust And Distrust in Organizations: Dilemmas And Approaches, New York, NY: Russell Sage Foundation, 12, 239-272.
EDMONDSON, A. C. ve LEI, Z. (2014). Psychological Safety: The History, Renaissance, And Future of an Interpersonal Construct. Annual Review of Organizational Psychology and Organazational. Behavior, 1(1), 23-43.
ERDOĞAN, İ. (1996). İşletme Yönetiminde Örgütsel Davranış. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi.
EROL, E. (2014). Eğitim Fakültelerinde Örgütsel İklim İle Örgütsel Politika Algısı Arasındaki İlişki, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi; Denizli.
ERYILMAZ, İ. ve GÜLOVA, A. A. (2014). Örgüt İkliminin, Algılanan Örgütsel Politika Üzerine Etkisi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(4), 155-176.
FARRELL, D. ve PETERSON, J. C. (1982). Patterns of Political Behavior in Organizations. Academy of Management Review, 7(3), 403-412.
FERRIS, G. R., FEDOR, D. B., CHACHERE, J. G., ve PONDY, L. R. (1989). Myths And Politics in Organizational Contexts. Group & Organization Studies, 14(1), 83-103.
FERRIS, G. R., FRINK, D. D., GALANG, M. C., ZHOU, J., KACMAR, K. M., ve HOWARD, J. L. (1996). Perceptions of Organizational Politics: Prediction, Stress-Related Implications, and Outcomes. Human Relations, 49(2), 233-266.
FESER, C. (2016). When Execution Isn't Enough: Decoding Inspirational Leadership. John Wiley & Sons.
GOETHALS, G. R., SORENSON, G. J., ve BURNS, J. M. (Eds.). (2004). Encyclopedia of Leadership. Sage Publications.
GOFFMAN, E. (1955). On Face-Work: An Analysis of Ritual Elements In Social Interaction. Psychiatry, 18(3), 213-231.
GÜNAYDIN, E. (2017). Göze Girme Davranışları Ve Güç Mesafesi İlişkisi ve Bir Alan Araştırması, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yönetim ve Organizasyon Anabilim Dalı Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir.
HANSEN, M. T. (1999). The Search-Transfer Problem: The Role of Weak Ties in Sharing Knowledge Across Organization Subunits. Administrative Science Quarterly, 44(1), 82-111.
HARRIS, O. J. ve S. J. HARTMAN (2002). Organizational Behavior. New York: Best Business Books, The Haworth Press, Inc.
İSPİR, N. B. (2008). Yöneticilerin Kullandığı Etki Taktikleri Ve Kurum Kültürü: Uygulama ve Yönetimsel Etkileme İçin Model Önerisi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İletişim Anabilim Dalı Yayımlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir.
KACMAR, K. M., CARLSON, D. S. ve BRATTON, V. K. (2004). Situational and Dispositional Factors as Antecedents of Ingratiatory Behaviors in Organizational Settings. Journal of Vocational Behavior, 65, 309-331.
KACMAR, K. M., BAHRACH, D. G., HARRIS, K. J. ve ZIVNUSKA, S. (2011). Fostering Good Citizenship Through Ethical Leadership: Exploring the Moderating Role of Gender and Organizational Politics. Journal of Applied Psychology, 96, 633-642.
KAHN, W. A. (1990). Psychological Conditions of Personal Engagement and Disengagement At Work. Academy of Management Journal, 33(4), 692- 724.
KARADAL, H. (2008). Organizasyonlarda Politik Davranışlar ve Taktikler, (Der.) Örgütsel Davranışta Seçme Konular: Organizasyonların Karanlık Yönleri ve Verimlilik Azaltıcı Davranışlar (Ed: Mahmut Özdevecioğlu ve Himmet Karadal), İlke Yayınevi, Yayın No: 11, 1-20.
KIPNIS, D., SCHMIDT, S. M., ve WILKINSON, I. (1980). Intraorganizational Influence Tactics: Explorations in Getting One's Way. Journal of Applied Psychology, 65(4), 440-452.
KOÇAK, Ö. E. ve YENER, S. (2019). Lidere Güven Algısının İşyeri Yalnızlığı Üzerindeki Etkisinde Psikolojik Rahatlık Algısının Aracı Rolü. Journal of Management & Economics, 26(3), 937-954.
LEE, F., EDMONDSON, A. C., THOMKE, S., ve WORLINE, M. (2004). The Mixed Effects of Inconsistency on Experimentation in Organizations. Organization Science, 15(3), 310-326.
LIDEN, R. C. ve MITCHELL, T. R. (1988). Ingratiatory Behaviors in Organizational Settings. Academy of Management Review, 13(4), 572- 587.
MCFARLAND, L. A., RYAN, A. M. ve KRISKA, S. D. (2002). Field Study Investigation of Applicant Use of Influence Tactics in a Selection Interview. The Journal of Psychology, 136, 383-398.
MEDLER-LIRAZ, H. ve YAGIL, D. (2013). Customer Emotion Regulation in the Service Interactions: Its Relationship to Employee Ingratiation, Satisfaction and Loyalty Intentions. The Journal of Social Psychology, 153(3), 261-278.
MINTZBERG, H. (1985). The Organization as Political Arena. Journal of Management Studies, 22(2), 133-154.
NELSON, D. L. ve QUICK, J. C. (2013). Organizational Behavior: Science, The Real World, And You. Cengage Learning.
NEWMAN, A., DONOHUE, R., ve EVA, N. (2017). Psychological Safety: A Systematic Review of the Literature. Human Resource Management Review, 27(3), 521-535.
NING, L. ve JIN, Y. (2009). The Effects of Trust Climate On Individual Performance. Frontiers of Business Research in China. 3(1), 27-49.
ORPEN, C. (1996). The Effects of Ingratiation and Self-Promotion Tactics On Employee Career Success. Social Behavior And Personality: An International Journal, 24(3), 213-214.
ORUÇ, E. (2015). Pozitif Psikolojik Sermayenin Politik Davranışlara Etkisi: Akademisyenler Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
PALANSKI, M. E. ve VOGELGESANG, G. R. (2011). Virtuous Creativity: The Effects of Leader Behavioural Integrity on Follower Creative Thinking and Risk Taking. Canadian Journal of Administrative Sciences/Revue Canadienne Des Sciences De l'Administration, 28(3), 259-269.
PANDEY, J. (1981). A Note About Social Power Through Ingratiation Among Workers. Journal of Occupational Psychology, 54(1), 65-67.
PARKER, C. P., DIPBOYE, R. L., ve JACKSON, S. L. (1995). Perceptions of Organizational Politics: An Investigation of Antecedents and Consequences. Journal of Management, 21(5), 891-912.
POON, J. M. L. (2003). Situational Antecedents and Outcomes of Organizational Politics Perceptions. Journal of Managerial Psychology, 18(2), 138-155.
RALSTON, D.A., GUSTAFSON, D.J., MAINIERO, L., ve UMSTOT, D. (1993). Strategies of Upward İnfluence: A Cross-National Comparison of Hong Kong and American Managers. Asia Pacific Journal of Management, 10(2), 157-175.
RALSTON, D. A., HALLINGER, P., EGRİ, C. P. ve NAOTHINSUHNK, S. (2005). The Effects of Culture and Life Stageon Work Place Strategies of Upward Influence: A Comparison of Thailand and The United States. Journal of World Business, 40, 321-337.
ROBBINS, S.P. (1989). Organizational Behaviour, Concepts, Controversies and Applications, New Jersey: Printecc Hall.
ROBBINS, S. P. ve JUDGE, T. A. (2012). Örgütsel Davranış Organizational Behavior. Çev. Edt.: Prof. Dr. İnci Erdem). İstanbul: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti.
ROBBINS, S. P. ve JUDGE, A. J. (2015). Örgütsel davranış. (Çev. A. Yalçın). Ankara: Nobel Yayınları.
SAKAL, Ö. (2018). Kamuda “İyi Yönetim” Perspektifinde Hizmetkâr Liderlik, Psikolojik Güvenlik ve Örgütsel Özdeşleşme Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Ombudsman Akademik, 2018, (1), 259-293.
SANNER, B. ve BUNDERSON, J.S. (2013). Psychological Safety, Learning, and Performance: A Comparison of Direct and Contingent Effects. Presented at the Academy of Management Conference, Orlando, FL.
SEKARAN, U. (1992). Research Methods For Business: A Skill Building Approach. Second Edition, John Wiley & Sons,
SCHAUBROECK, J., LAM, S. S., ve PENG, A. C. (2011). Cognition-Based And Affect-Based Trust As Mediators of Leader Behavior Influences on Team Performance. Journal of Applied Psychology, 96(4), 863-871.
SCHERMERHORN, J. R. (2010). Exploring Management, New York: John Willey & Sons.
SCHRIESHEIM, C. A. ve HINKIN, T. R. (1990). Influence Tactics Used By Subordinates: A Theoretical and Empirical Analysis and Refinement of The Kipnis, Schmidt, And Wilkinson Subscales. Journal of Applied Psychology, 75(3), 246-257.
SHANKAR, A., ANSARI, M. A., ve SAXENA, S. (1994). Organizational Context and Ingratiatory Behavior in Organizations. The Journal of Social Psychology, 134(5), 641-647.
SHAW, R. B. (1997). Trust in Balance: Building Successful Organizations on Results. Integrity and Concern, Jossey-Boss Publishers, San Francisco.
SIEMSEN, E., ROTH, A. V., BALASUBRAMANIAN, S., ve ANAND, G. (2009). The Influence of Psychological Safety and Confidence in Knowledge on Employee Knowledge Sharing. Manufacturing & Service Operations Management, 11(3), 429-447.
SOYALIN, M. (2019). Örgütsel Etik İklim, Psikolojik Güvenlik, Güç Mesafesi Yönelimi ve Çalışan Sesliliği Davranışı Arasındaki İlişkiler, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yayımlanmamış Doktora Tezi, Erzurum.
SOWMYA, K. R. ve N. PANCHANATHAM (2011). Organizational Politics Behavioral Intention of Bank Employees. The Journal of Commerce, 3(1), 8-21.
STEIZEL, S. ve RIMBAU-GILABERT, E. (2013). Upward Influence Tactics Through Technology-Mediated Communication Tools. Computers in Human Behavior, 29(2), 462-472.
STEWART, R. (1972). The Reality of Organizations: A Guide for Managers and Students. Doubleday.
TANDON, K., ANSARI, M. A., ve KAPOOR, A. (1991). Attributing Upward Influence Attempts in Organizations. The Journal of Psychology, 125(1), 59-63.
VAN DIJK, T. A. (2005). Söylemin Yapıları ve İktidarın Yapıları. Der: Mehmet Küçük, Medya İktidar İdeoloji, Ankara: Ark Yayınları.
VARMA, A., TOH, S. M. ve PICHLER, S. (2006). Ingratiation in Job Applications: Impact on Selection Decisions. Journal of Managerial Psychology, 21(3), 200-210.
VIGODA-GADOT, E. ve KAPUN, D. (2005). Perceptions of Politics and Perceived Performance in Public And Private Organisations: A Test of One Model Across Two Sectors. Policy & Politics, 33(2), 251-276.
WALUMBWA, F. O. ve SCHAUBROECK, J. (2009). Leader Personality Traits and Employee Voice Behavior: Mediating Roles of Ethical Leadership and Work Group Psychological Safety. Journal of Applied Psychology, 94(5), 1275-1286.
WAYNE, S. J., LIDEN, R. C., GRAF, I. K., ve FERRIS, G. R. (1997). The Role of Upward Influence Tactics in Human Resource Decisions. Personnel Psychology, 50, 979-1006.
YAMAGUCHI, I. (2009). Influences of Organizational Communication Tactics on Trust With Procedural Justice Effects: A Cross-Cultural Study Between Japanese and American Workers. International Journal of Intercultural Relations, 33, 21-31.
YENER, S. (2014). Özel Ortaöğretim Kurumlarında Paylaşılan Liderlik Davranışı Ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkide Psikolojik Güvenlik Algısının Aracı Değişken İlişkisinin Araştırılması. Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
YENER, S. (2015). Psikolojik Rahatlık Algısı Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (ODÜSOBİAD), 5(13), 280-305.
YUKL, G. ve FALBE, C. M. (1990). Influence Tactics And Objectives in Upward, Downward, and Lateral Influence Attempts. Journal of Applied Psychology, 75(2), 132.
YUKL, G., FALBE, C. M., ve YOUN, J. Y. (1993). Patterns of Influence Behavior for Managers. Group & Organization Management, 18(1), 5- 28.
YÜKSEL, M. ve BOLAT, T. (2016). Örgütsel Politika, Hofstede'in Örgüt Kültürü Boyutları, İş Tutumları ve İş Çıktıları İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 11(3), 173- 204.