Turgut Uyar’ın Her Pazartesi adlı şiir kitabında yer alan “ÖlüYıkayıcılar” anlatımcı bir şiirdir. Şiir çok sesli olması hasebiyle dramatikmonolog ve diyalojizm üzerinden incelenmeye açıktır. Şiir ölen birinin üzerineinşa edilmiştir. Ölenin cinsiyeti belli değildir-ölen kadın mıdır erkek midiraçık değildir- aslında bu ayrıntının bir önemi de yoktur. Olmuş olan biriölmüştür ve fakat ölüm aynı zamanda olagelendir. Şiir dört bölümdenoluşmaktadır. Bir ölünün evindeki sesler, ölenlerin sesleri -ölenlerin sesleridiyoruz, çünkü şiirde ölü sesi çoğalmıştır, sesler artarak ‘biz’e dönüşmüştür.Bu bölüm bir koro işlevi görevi de görmektedir-, bir ölüye yetişmeye çalışanbirinin sesi -bahse konu olan biri ölenin akrabası mıdır, bir yakını mıdır,arkadaşı mıdır, yoksa sadece sıradan bir tanıdığı mıdır belirtilmemiştir- vecenaze merasimini olduğu gibi yansıtan birinin sesidir. Bu makalede “ÖlüYıkayıcılar”ın çok sesli bir şiir olduğu, farklı anlatıcılar tarafından oluştuğu,diyalojizm ile ölümün bir fenomene dönüştüğü ortaya konulacaktır.

“Ölü Yıkayıcılar” (DeadWashers) which is one of the poems in Turgut Uyar's poetry book Her Pazartesi (Every Monday) which is a narrative poem. It is suitable to analyse the poem in the context of dramatic monologueand dialogism because of its polyphony. The poem is centred on someone who died. The gender of the deceased is unknown - it is not clear whether he is a man or a woman and this detail does not matter. Anyone has died, but death is also usual. The poetry consists of four parts. Voices in the house of the dead or the voices of the dead; we say the voices of the dead – the voices of the dead because, in the poem the voice of the dead has multiplied, voices gradually increased to ‘us’. This part serves as a chorus, as well. It is not stated that the voice of a person trying to catch up to a dead person is whether a relative, a cognate, a friend, or just an ordinary acquaintance of the deceased. It is the voice of someone who reflects the funeral as it happens. In this article, it will be revealed that “Ölü Yıkayıcılar (DeadWashers)” is a polyphonic poem, formed by different narrators, and in which the death is turned into a phenomenon by the use of dialogism.