Bu çalışma, I. Dünya Savaşı'nda Rusya'da kalan ve bir kısmı Vladivostok'ta toplanan Türk esirlerinin Türkiye'ye getirilme çabalarını ve esirlerin Türkiye'ye yolculukları esnasında yaşadıkları bir dizi olumsuz gelişmeleri konu almaktadır. Vladivostok' taki Türk esirleri için yaşanan ilk olumsuz gelişme, Ekim 1919'da nakilleri için yatırılan paranın 1 yıl gecikmeyle mahaline ulaşmış olmasıydı. Türk esirler ancak 23 Şubat 1921'de Heymeymoro adlı Japon vapuruyla yola çıkarılmış, 42 gün süren bir yolculuktan sonra vapur, Midilli Adası önünden geçerken bir Yunan savaş gemisi tarafından tutuklanarak Pire limanına getirilmişti. Yunan makamları Türk esirlerinin tamamının esir olarak kendilerine teslimini istemiş fakat vapurda bulunan Japon heyeti bunu kabul etmemişti. Bunun üzerine vapurun Pire limanından ayrılmasına müsaade edilmemiş, esirler 6 ay limanda karaya ayak basmadan Heymeymoro vapurunun güvertesinde kalmıştı. Yaşanan bu talihsiz ve ikinci olumsuz gelişme, Milletler Cemiyeti, Milletlerarası Kızılhaç Komitesi ve Osmanlı Hilal-i Ahmer Cemiyeti'nin çabalarıyla giderilmeye çalışılmış, nihayet esirlerin tarafsız bir bölgede muhafazaları kabul edilmişti. Bu tarafsız bölge İtalya'ya ait aslında bir karantina adası olan Asinara'ydı. İtalyanların karantina muamelesine maruz kalan Türk esirleri çıplak arazisi ve yılanlarıyla oldukça kötü şartlara sahip bu adada 7 ay geçirerek üçüncü büyük olumsuzluğu yaşamıştı. Anadolu'da işgalcilere ve Yunanlılara karşı sürdürülen Kurtuluş Savaşı nedeniyle, esirlerin Türkiye'ye gönderilmeleri durumunda Türk ordusunda görev alacakları korkusu, bütün bu haksız ve gayri insani muameleye neden olmuştu. Ankara ve İstanbul hükümetlerinin esirlerin yurda dönmeleri halinde Türk ordusunda görev almayacakları teminatını vermesiyle esaretten kurtuluş 1 Haziran 1922'de mümkün olacaktı.

This study is about a number of negative events which Turkish captives who stayed in Russia during the First World War and a part of them collected in Vladivostok experienced during their travels and effects of being brought to Turkey. The first negative event occuring for Turkish captives in Vladivostok was the fact that the money invested for their transportation in October 1919 reached its destination with a year-delay. The Turkish captives were set off by a Japanasse ship named Heymeymoro in 23nd February 1921, and after 42 day's navigation the ship was captured by a Greek fight ship and brougt to Pire harbour while she was crossing past Midilli Island, the ship was captured by a Greek fight ship, and brought to Pire harbour. Greek authorities took enslaven all the Turkish captives and wanted them to give in. But Japanasse delegation in the aboard didn't accept this so, the ship wasn't allowed to leave from Pire harbour and the Turkish captives had stayed on the ship aboard without touching land for six months. This and the second negative event experienced had been tried to ward off by the efforts of League of Nations, International Committee of the Red Cross and Ottoman Red Crescent Society, and eventually the transportation of the captives to another impartial region. This impartial region, in fact, is an quarantine island. Asmara belonging to Italy. The Turkish captives undergone to the quarantine treatment of Italians experienced the major negativity on this island, well known with its bare land and snakes, for seven months. Due to Liberation War conducted against Greeks and invaders in Anatolia in case of shipping of the captives to Turkey, the fear of joining to the Turkish army lead to all this unfair and abdominable treatment. Upon the assurance of Ankara/Angora and Istanbul governments about the captives wouldn't include in the Turkish army, in case of caming back to home, the liberation from the captivity came true 1st June 1921.