Mondros Mütarekesinin imzalanması ile birlikte, Osmanlı hükümetleri açık bir şekilde İtilaf devletlerinin etkisi altında idi. İtilaf devletlerinin öncelikle beklentisi, tehcirden dolayı suçlu gördükleri kişilerin cezalandırılmasıydı. Osmanlı hükümetlerini baskı altında tutmanın en ciddi yolu da bu idi. Osmanlı hükümetleri de İtilaf devletlerini memnun etme ve İttihadçıları siyaseten silme adına çok sert davrandı. İnsanlar tutuklandı, hapishanelerde süründürüldü, mahkemeler kuruldu, idamlar gerçekleştirildi. Fakat suçlu bulunamadı. Erzurum mahalle sakinleri de bu duruma tepki gösterdi. Hükümetin kendileri ile ilgilenmesini istedi. Kendi bölgelerinde katliam yapan Ermeni çete liderlerinin tutuklanması talep edildi. Hükümet, hükümete şikayet edildi.

With the Mondros Armistice, the Otoman governments was in control of Allied forces. The Allied Forces primarily expected those they assumed guilty because of the deport to be punished. The most serious way to make the Ottoman governments keep under pressure was that. The Otoman governments put forward a very harsh attitude in order to please the Allied Forces and erase the Unionists from politics. People were imprisoned and exposed to inhumane treatments, courts were established and executions were carried out. Despite all these, the guilty was not found. Erzurum population reacted against such occurences. People required the government to deal with this situation. They made a demand that, the leaders of Armenian insurgent organizations be imprisoned. In other words, a complaint against the government was made to the government.