Konusu insan ve insan gönlü olan tasavvuf, sözden ziyade öz ve davranış mükemmelliği ile alakalı bir ilim olduğundan tasavvufta, Allah dostu birçok ermiş ve evliyanın yaşamına yönelik kıssalar oluşmuştur. Çoğu zaman halk arasında menkıbe olarak da adlandırılan söz konusu kıssalar, işlevsel bağlamda muhataplarının bir yandan imanlarını olgunlaştırıp ahlaki kaidelerini aktarırken diğer yandan da ilahi aşk ve muhabbet yolunda onlara çeşitli ulvi hisler kazandırır. Böylece İslam dininin temel yapı taşları yani ana kavramları, nasihat ve öğüt-name niteliğindeki kıssalar aracılığıyla çok geniş kitlelere rahatlıkla ulaşır. Kur’an-ı Kerim’de sıkça görülen kıssalar, ibret verici ve mesaj içerikli anlatımlardır. Kıssalarda anlatılan mevzuların özellikle hayatın içinden olması onu dinleyenlerin gönüllerinde etkileyici ve yoğun bir iz bırakmasına vesile olmuştur. Kıssalarda, ders verme amacı, imgesel ve mecazi bir anlatımla doğruya giden yolun hikâyeleştirilerek gösterilmesi söz konusudur. Burada dikkat edilmesi gereken nokta; kıssaların gerçeği yansıtmaları, hayalî unsurlara yer vermemesidir. Dolayısıyla söz konusu nitelikleri bakımından tasavvufta da var olan kıssalar, müritlerin ilahi aşk yolculuklarında olgunlaşarak ve ahlaki anlamda yoğrularak ilerlemelerine vesile olmaktadır.

Since sufism, whose subject is human and human heart, is a science related to the perfection of essence and behavior rather than words, in Sufism, many stories about the lives of saint and saint, who are friends of Allah, have been formed. These stories, which are often referred to as legend among the people, give them various lofty feelings in the way of divine love and affection, while maturing their faith and conveying their moral principles in a functional context. Thus, the basic building blocks of the religion of Islam, that is, the main concepts, are easily accessible to a wide range of audiences by means of stories that are in the form of advice and advice. The frequently seen stories in the Quran are exemplary and message-content narratives. The fact that the subjects described in the stories are especially from life has caused to leave an impressive and intense mark in the hearts of those who listen to it. The aim of lecturing in the stories is to show the way to the truth by narrating with an imaginary and figurative expression. The point to be considered here is that the stories reflect the reality, they do not include imaginary elements. Therefore, the stories that exist in Sufism in terms of their aforementioned qualities are instrumental in the progress of the followers by maturing and ripening in their journey of divine love.