ANTALYA İLİ GÜNDOĞMUŞ İLÇESİ AĞIZLARININ STANDART TÜRKİYE TÜRKÇESİNDEN FARKLI SES VE ŞEKİL BİLGİSİ ÖZELLİKLERİ

Gündoğmuş (eski adı: Eksere (< Rumca kserê “kuru kaya”) ilçesi, Antalya’nın 153 km doğusunda, Akseki-Konya yolunun 32 km. güneyinde yer alan yayla ilçelerden biridir. İlçede Akdeniz iklimi hâkim olmakla birlikte kışları sahile kıyısı olan diğer ilçelere oranla daha sert ve yazları da daha serindir.

Anahtar Kelimeler:

Antalya, Türkiye Türkçesi Ağızları, Gündoğmuş Ağızları, Ses Bilgisi, Şekil Bilgisi

DİFFERENT PHONETİC AND MORPHOLOGICAL FEATURES OF ANTALYA’S GÜNDOĞMUŞ DİSTRİCT DİALECT DİFFERENT FROM STANDARD TURKİSH

Gündoğmuş (former name: Eskere (< Greek kserê “dry rock”) is one of the highland districts located 153 km east of Antalya and 32 km south of the Akseki-Konya road. Although the Mediterranean climate is dominant in the district, winters are harsher and summers are cooler compared to other districts with coastlines.

Keywords:

Antalya, The Dialects of Antalya, The Dialect of Gündoğmuş, Phonetic, Morphology,

PDF

___

Akar, A. (2001). Muğla ve Yöresi Ağızlarında Şimdiki Zaman Biçimleri. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(4), 1-10.
Antalya Valiliği. (2010). Dünden Bugüne Antalya. Antalya: Antalya Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları.
Aşçı, U. D. (2016). Bozkır Ağzında Görülen Bazı Şekil Bilgisi (Morfoloji) Özelliklerine Dair. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi SUTAD, Güz 0(40), 177-193.
Atmaca, E. (2017). Antalya İli Korkuteli İlçesi ve Yöresi Ağızları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Atmaca, E. ve Kanık, E. (2018). Antalya’nın Gündoğmuş İlçesinin Köy Adları Üzerine Bir İnceleme. X. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu - Bildiri Kitabı 17-19 Ekim 2018 (s. 138-154), Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Yayınları.
Atmaca, E. ve Kanık, E. (2019). Antalya’nın Gündoğmuş İlçesinin Köylerinde Kullanılan Mutfak Araç Gereç Adları, 3. Uluslararası Türklerin Dünyası Sosyal Bilimler Sempozyumu / III. International World of Turks Symposium Social Sciences - Bildiriler Kitabı - 12-14 Nisan 2019 (Antalya) (s. 10-25), Ankara.
Buran, A. Çağdaş Türk Yazı Dillerinde ve Türkiye Türkçesi Ağızlarında İkincil Uzun Ünlüler. http://turkoloji.cu.edu.tr/CAGDAS%20TURK%20LEHCELERI/ahmet_buran_turk_yazi_dilleri_uzunluklar.pdf adresinden 12.08.2021 tarihinde erişildi.
Ercilasun, A. B. (1983). Kars İli Ağızları. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
Erdem, M. D. ve Bölük, R. (2011). Kaş (Antalya) Ağzı Ses Özellikleri Üzerine. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(1), 411-452.
Erdem, M. D. ve Bölük, R. (2012). Antalya ve Yöresi Ağızları. Ankara: Gazi Kitabevi.
Gülensoy, T. (1985). Anadolu Ağızlarındaki Şimdiki Zaman Eki. Türk Kültürü Araştırmaları-İbrahim Kafesoğlu’nun Hatırasına Armağan, XXIII(1-2), 281-295.
Gülsevin, G. (2001). Türkiye Türkçesinde Birleşik Zarf-Fiiller Üzerine. AKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 0(5), 125-143.
Gülsevin, G. (2005). Ağız Araştırmaları İncelemelerinde Yaygınlaşmış Yanlışlıklar (2), “değişmenin istikameti bakımından yapılan yanlışlıklar”. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 5(1), 59-63.
Gülsevin, G. (2008). Türkiye Türkçesi Ağızlarında Kıpçakça Denilen Unsurlar Üzerine 2: (Ç > Ş Değişmesi). Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 3(3), 378-387.
Hacıeminoğlu, N. (1974). Türk Dilinde Edatlar. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
Kanık, E. (2017). Çayırözü Köyü Yer Adları ve Folklorik Derleme, (Yayımlanmamış Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Emine Atmaca), Antalya: Akdeniz Üniversitesi Edebiyat Fakültesi.
Kanık, E. (2021). Antalya İli Gündoğmuş İlçesi ve Yöresi Ağızları, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Emine Atmaca), Antalya: Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Karahan, L. (1996). Anadolu Ağızlarının Sınıflandırılması. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Karahan, L. (2011). Türk Dili Üzerine İncelemeler. Ankara: Akçağ Yayınları.
Karahan, L. (2012). Türkçede Bazı Ek ve Edatlarda “-n” Morfemi ile Ortaya Çıkan Varyantlaşma. (Editör: Bülent Gül). Türk Moğol Araştırmaları Prof. Dr. Tuncer Gülensoy Armağanı İçinde (s. 219-236). Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları.
Komisyon (1928). Son Teşkilat-ı Mülkiyede Köylerimizin Adları. İstanbul: Hilal.
Korkmaz, Z. (1965). Eski Anadolu Türkçesindeki -van / -ven, -vuz / -vüz Kişi ve Bildirme Eklerinin Anadolu Ağızlarındaki Kalıntıları. TDAY-Belleten, 12(Ocak 1964), 43-65.
Korkmaz, Z. (1995). Eski Anadolu Türkçesinde Aslî Ünlü (Vocal) Uzunlukları. Türk Dili Üzerine Araştırmalar, Cilt I İçinde (s. 443-458). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Korkmaz, Z. (2007). Anadolu ve Rumeli Ağızlarının Dayandığı Temeller, https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/722072 adresinden 26.07.2021 tarihinde erişildi.
Küçükballı, F. N. (2015). Gazipaşa (Antalya) Ağzında Kullanılan Morfolojik Yapılar Üzerine Notlar. (Editör: Alim Gür). Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden 40. Yıla Armağan İçinde (s. 249-266). Konya: Selçuk Üniversitesi Yayınları.
Özkan, S. H. (2011). Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Gündoğmuş (Kise ve Nağlu Nahiyeleri). Alanya: Alanya Ticaret ve Sanayi Odası Kültür Yayınları.
Özmen, M. (2014). Türkçede -ken Zarf-Fiil Eki. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Tekin, T. (1975). Ana Türkçede Aslî Uzun Ünlüler. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
Tuna, O. N. (1960). Köktürk Yazılı Belgelerinde ve Uygurcada Uzun Vokaller. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 8(1960), 213-282.
Tuna, O. N. (1986). Türk Dilbilgisi (Fonetik ve Morfoloji). İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Eğitimi Bölümü Ders Notları:3, Malatya.