GÜNEY KORE’DEN TÜRK SİNEMASINA: 7. KOĞUŞTAKİ MUCİZE FİLMİNDE YERLİLEŞME MOTİFLERİ

Sinema, ortaya çıktığı ilk yıllardan itibaren diğer sanat dallarıyla ilişki içerisinde olmuş ve onlardan etkilenerek gelişmiştir. Sinema perdesine konu olan hikâyeler, romanlardan ya da başka ülkelerin filmlerinden uyarlamalarla seçilmiştir. Türkiye’de uyarlamanın tarihi Cumhuriyet öncesine kadar uzanmaktadır. Birçok film sinemasal uyarlama biçimi olan yeniden çevrim yöntemi ile yapımcı ve yönetmenler tarafından yeniden çekilerek izleyici ile buluşmuştur. Bu bağlamda, çalışmanın teoriye dayalı bölümlerinde uyarlama, yeniden çevrim ve yerlileştirme gibi konulara yer verilmiştir. Bu sayede uyarlama yoluyla yapılan filmlerin yapısal işleyişlerini anlamak amaçlanmıştır. Bu makalede; yeniden çevrim, uyarlama ve yerlileştirme kavramlarından yola çıkılarak Güney Kore’de çekilen “Miracle in Cell No 7” ile Türkiye’de uyarlama olarak çekilen “7. Koğuştaki Mucize” filmlerinin içerik analizi yapılmıştır. Analizde, filmlerin anlatı tekniklerinin, öykü gelişiminin, zaman ve mekân ögelerinin, karakterlerin ve sunumlarının karşılaştırması yapılmıştır. Çalışmada, çözümleme yöntemlerinden “yapısal ve içeriksel çözümleme” tekniği ile her iki film arasındaki benzerlikler ve farklılıklar tespit edilmeye çalışılmıştır. İki film arasında konu ve olay örgüsü anlamında büyük değişiklikler olmasa da konunun anlatı yapısında farklılıklar söz konusudur. Özellikle Türk versiyonunda senaryoya; yeni karakterler ve olaylar eklenerek film, farklı bir sonla bitirilmiştir. Her iki filmin konusu, karakterleri ve mekânları aynı çerçeveye oturtulmuştur. Ancak bazı sahneler ve diyaloglarda yerlileştirilmiş söz ve duygular göze çarpmaktadır. Sonuç olarak Güney Kore’den uyarlanan “7. Koğuştaki Mucize” filminin, Türk kültürüne ve değerlerine göre yerlileştirildiğini söylemek mümkündür.

Anahtar Kelimeler:

Yerlileştirme, Yeniden çevrim, Kore Sineması, Miracle in Cell No 7, 7. Koğuştaki Mucize

FROM SOUTH KOREA THROUGH TURKISH CINEMA: INDIGENIZATION FEATURES AT MIRACLE IN CELL NO 7

Since the first years of its emergence, cinema has been in contact with other branches of art and has developed by being influenced by them. The stories that are the subject of the screen are selected from novels or adaptations from other countries' films. The history of adaptation in Turkey dates back to the pre-Republican era. Many films met with the audience by being re-shot by the producers and directors with the remake method, which is a cinematic adaptation method. In this context, subjects such as adaptation, re-conversion and localization are included in the theory-based parts of the study, thus it is aimed to understand the structural processes of films made by adaptation. In this article; based on the concepts of recycling, adaptation and indigenization. "Miracle in the 7th Ward” movie filmed in Turkey as an adaptation of the Korean movie “Miracle in Cell No. 7”. In the content analysis, the narrative techniques of the films, story development, time and space elements, characters and presentations were compared. In this study, the similarities and differences between the two films are tried to be determined by using the "structural and content analysis" technique. There are differences in the narrative structure of the subject. In the Turkish version, new characters and events were added to the script and the movie ended with a different ending. The subject, characters and places of both films have placed in the same frame. However, in some scenes and dialogues, localized words and emotions are striking. As a result, it is possible to mention that the movie “Miracle in the 7th Ward” adapted from South Korea was localized according to Turkish culture and values.

Keywords:

Indigenization, Remaking, South Korean Cinema, Miracle In Cell No 7, Miracle in the 7th Ward,

PDF

___

Adaklı, G. (2001). Yayıncılık Alanında Mülkiyet ve Kontrol. (Editörler: G. Adaklı, B. Keşanlıoğlu ve S. Çelenk). Medya Politikaları İçinde. Ankara: İmge Kitapevi.
Akbulut, H. (2008). Kadına Melodram Yakışır / Türk Melodram Sineması’nda Kadın İmgeleri. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Akkaya, A. (2020, Eylül 30). Geçmiş Hatalardan Beslenen Kore Sineması. https://sanatkaravani.com: https://sanatkaravani.com/gecmis-hatalardan-beslenen-kore-sinemasi/ adresinden 12.12.2021 tarihinde erişildi.
Alam, M.; Acar, M. ve Yücel, F. (2005). Güney Kore Sineması: Aynı Filmde Birçok Türü Bir Araya Getirebilen Bir Sinema. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Mithat Alam Film Merkezi Söyleşi, Panel ve Sunum Yıllığı.
Aras, Ö. (2008). Türk Basınında Mülkiyet ve Sahiplik Yapısı Bağlamında Özelleştirme Uygulamaları: Ciner Medya Grubu, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Nazife Güngör), Ankara: Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Atabek, G. S. ve Atabek, U. (2007). Medya Metinlerini Çözümlemek. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Baştuğ, B. (2021, Eylül 29). https://www.besiktas.com.tr/: https://www.besiktas.com.tr/yazarlar/bugurcan-bastug/gecmisten-gunumuze-guney-kore-sinemasinin-yukselisi/233 adresinden 12.12.2021 tarihinde erişildi.
Bazin, A. (2007). Karışık Sinemanın Savunulması, Sinema Nedir? (Çev. İ. Şener). İstanbul: İzdüşüm.
Binark, M. (2018). Romantik Düşler Fabrikası Kore Dramalarından Kore Hükümetinin Kültür Politikasına. Varlık Dergisi, Ağustos, 85(1331), 75-80.
Binark, M. (2019). Güney Kore Hükümetlerinin Kültür Politikaları ve Sinema. M. Binark içinde, Kültürel Diplomasi ve Kore Dalgası “Hallyu”. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Bulut, S. (2009).Giriş. (Ed. S. Bulut). Sermayenin Medyası Medyanın Sermayesi İçinde (s.). Ankara: Ütopya.
Büyükyıldırm, E. (2005). Çağdaş Hollywood Sinemasında Avrupa Filmlerinin Yeniden Çevrimi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Nejat Ulusay), Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Cansız, A. B. (2011). Edebiyat Eserlerinden Romanın Sinema ve Televizyona Uyarlanması ve Değişen Anlatım Dili, (Basılmamış Uzmanlık Tezi), (Danışman: Zeynep Arzu Demirel), Ankara: T.C. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu.
Çaplı, B. (2002). Medya ve Etik. Ankara: İmge Kitabevi.
Dağdaş, E.; Nursen, A. ve Yılmaz, Ç. (2018). Sinemanın Ekonomi Politiği: 2016 Verileri Üzerine Bir Değerlendirme. TRT Akademi, 3(5), 186-218.
Eberwein, R. (1998). Remakes and Cultural Studies. (Editörler: A. Horton ve S. Y. McDouga). Play it again, Sam İçinde (s. 0-0). ABD: Universtiy of California Press.
Erus, Z. Ç. (2005). Romandan Sinemaya Uyarlamalar: Teori ve Tarihine Kısa Bir Bakış, Amerikan ve Türk Sinemalarında Uyarlamalar. İstanbul: Es Yayınları.
Gökşar, Ö. A. (2010). Kore Sineması ve Hollywood ve Yeniden Çevrim'e Yöneliş: Siworae-The Lake House Filmlerinin Karşılaştırılması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Nigar Pösteki), Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Gündel, N. (2021). Zamanın ve Mekânın Dönüşümüyle Güney Kore Sinemasından Türk Sinemasına Yeniden Çevrim: Miracle in Cell No.7 (2013) ve 7. Koğuştaki Mucize (2019) Filmleri. Selçuk İletişim Dergisi, 14(4), 1696-1726.
Gürata, A. (2000). Türkiye’de Mısır Sineması. İletişim, 0(7), 173- 194.
Gürkan, H. (2012). Hollywood Sinema Endüstrisinin “Yeniden Çekim” Filmlerle İlgisi ve Japon Korku Filmi ‘Ringu’nun Yeniden Çekim Versiyonu ‘Ring’de Kültürel Dönüşümü. Erciyes İletişim Dergisi, 2(3), 2-22.
Jim, G. ve Louis, L. (2001). Writing, Understanding Movies, Ontairo, Pearson Education Canada. Education Canada, 0(0), 405-409.
Kale, Ö. (2010). Edebiyat Sinema İlişkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(14), 266-275.
Kırel, S. (2005). Yeşilçam Öykü Sineması. İstanbul: Babil Yayınları.
Mazdon, L. (2000). Encore Hollywood: Remaking French Cinema. London G: BFI Publishing.
Monaco, J. (2001). Sinema ve Roman, Bir Film Nasıl Okunur? (Çev. E. Yılmaz). İstanbul: Oğlak Yayıncılık.
Nikitin, P. (2006). Ekonomi Politik. Ankara: Eriş Yayınları.
Onaran, A. Ş. (1994). Türk Sineması. İstanbul: Kitla Yayınları.
Oylum, R. (2020, Eylül 29). www.gazeteduvar.com.tr/yazarlar. gazeteduvar.com.tr: https://www.gazeteduvar.com.tr/yazarlar/2019/12/28/oscar-koreye-ugrar-mi adresinden 20.09.2021 tarihinde erişildi.
Özön, N. (2010). Türk Sineması Tarihi 1896-1960. İstanbul: Doruk Yayımcılık.
Öztekin, H. (2008). Haber Üretim Sürecinde Medyanın Ekonomi Politiği: Star Gazetesi Örneği. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 0(32), 129-144.
Rotha, P. (2000). Sinemanın Öyküsü. (Çev. İ. Şener). İstanbul: İzdüşüm Yayınları.
Ryan, M. ve Douglas, K. (1997). Politik Kamera: Çağdaş Hollywood Sinemasının İdeolojisi ve Politikası. Ankara: Ayrıntı Yayınları.
Scognamıllo, G. (1973). Türk Sinemasında Yabancı Uyarlamalar. Yedinci Sanat İçinde (s.61-73).
Scognamillo, G. (1997). Dünya Sinema Sanayii. İstanbul: Timaş Yayınları.
Sönmez, M. (2014). Dünden Bugüne Türkiye’de Medyanın Ekonomi Politiği. (Editörler: E. Arslan ve B. Çoban). Medya ve İktidar İçinde (s. 86-102). İstanbul: Evrensel Kültür Kitaplığı.
Standish, I. (1993). Korean Cinema and the New Realism: Text and Context. EastWest Film Journal, 2(7), 54-80.
Tunç, E. (2020, Ekim 30). www.beyazperde.com. https://www.beyazperde.com/dosyalar/sinema/dosya-3981/ adresinden 20.10.2021 tarihinde erişildi.
Tutumlu, R. (2002). Anlatı Biçimi Açısından Roman-Sinema Etkileşimi ve Bir Uygulama: Anayurt Oteli. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Süha Oğuzertem). Ankara: Bilkent Üniversitesi Ekonomi ve Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Edebiyatı Bölümü.
Uğur, U. (2012). Sinemada Metinlerarasılık/Göstergelerarasılık Uygulamaları. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. A. Muhammet Bayraktaroğlu), Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü.
Wasko, J. (1999). The Political Economy of Film. (Editörler: T. Miller ve R. Stam). A companion to Film Theory İçinde (s. 221-233).
Yaylagül, L. (2009). Sinemanın Ekonomi Politiği. (Ed. S. Bulut). Sermayenin Medyası Medyanın Sermayesi: Ekonomi Politik Yaklaşımlar İçinde (s. 149-185). Ankara: Ütopya.
Yılmazok, L. (2007). Türk Sinemasının Ulusal Karakterini Etkileyen Öğeler ve Seyirci-Sinema İlişkisi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Sami Şekeroğlu), İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yi, S. D. ve Kim, H. S. (2005). A Movement Toward Eastern Ethnocentric Art Education: The Value of Korean Art and Cultural Heritage. Art Education, 2(58), 18-24.
Yong Jin, D. (2010). Critical Interpretation of Hybridisation in Korean Cinema: Does the Local Film Industry Create “The Third Space”? Javnost-The Public, 1(17), 55-71.