___

• KAYNAKÇA Başaran, İ. E. (2004), Yönetimde İnsan İlişkileri, 3. Bası, Mart, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Baker, S. B. ve Shaw, M. C. (1987), Improving Counseling Through Primary Prevention. Ohio: Merrill Publishing Company. Buckman, R. ( 2001), “Communication Skills in Palliative Care”.Neurologic Clinics, 19 (4), 989- 1004. Chan, D. W. (2004), “Perceived Emotional Intelligence And Self-Efficacy Among Chinese Secondary School Teachers İn Hong Kong”, Personality and Individual Differences, Vol. 36, 1781–1795. Chan, D. W. (2006), “Emotional İntelligence and Components of Burnout Among Chinese Secondary School Teachers İn Hong Kong”, Teaching and Teacher Education, Vol. 22, 1042–1054. Çetinkaya, Ö., ve Alparslan, A. M. (2011), Duygusal Zekânın İletişim Becerileri Üzerine Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerinde Bir Araştırma, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (1), 363-377. Doğan, S., ve Demiral, Ö. (2007), “Kurumların Başarısında Duygusal Zekânın Rolü ve Önemi”, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 14 (1), 209-230,. 58 Sayı : 3 Yıl: 2015 Egan, G. (1994), Psikolojik Danışmaya Giriş. Akkoyun F. (Çev). Ankara: Form Ofset. Goleman, D.P. (1996), Duygusal Zekâ Neden IQ’dan Daha Önemlidir?,(çev. Banu Seçkin Yüksel, 2005),29. Bası, İstanbul: Varlık Yayınları. Goleman, D. (2000). İşbaşında Duygusal Zekâ, (Çev. Handan Balkara), 2. Basım, İstanbul: Varlık Yayınları. Görmüş, Ş. A., Aydın, S., ve Ergin, G. (2013), “İşletme Bölümü Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Cinsiyet Rolleri Bağlamında İncelenmesi”, Sosyal Bilimler Dergisi / XV (1), s. 109-128. Gülleroğlu, H. D. (2005), Üniversite Öğrencilerinin Akademik Başarılarının Yordanmasına İlişkin Karşılaştırmalı Bir Araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilim- leri Enstitüsü, Ankara. Koçel, Tamer (2005), İşletme Yöneticiliği, 10. Bası, İstanbul: Arıkan Yayıncılık. Korkut, F. (1996), “İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi: Güvenirlik ve Geçerlik Çalışmaları”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (7), 18-23. Korkut, F. (2005), “Yetişkinlere Yönelik İletişim Becerileri Eğitimi”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 28, 143- 149. Law, K. S., Wong, C., ve Song, L. J. (2000). “The Construct and Criterion Validity of Emotional Intelligence and Its Potential Utility For Management Studies”, Journal of Applied Psychology, Vol. 89, No. 3, 483–496. Otacıoğlu, S. G. (2009), “Müzik Öğretmeni Adaylarının Duygusal Zekâ İle Akademik ve Çalgı Başarı Düzeyleri Arasındaki İlişki”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (1), s. 85-96. Pérez, Juan, C., Petrıdes, K.V., ve Furnham, A. (2005), “Measuring Trait Emotional Intelligence: International Handbook of Emotional Intelligence”, Cambridge, MA: Hogrefe & Huber, 123-143. Poskey, M. (2006), “The Importance of Emotional Intelligence in the Workplace, Why It Matters More than Personality”, http://www.zeroriskhr.com/articles/emotionalintelligence.aspx Salovey, P., Mayer, J.D. (1990), “Emotional intelligence, Imagination, Cognition, and Persona- lity”, Vol. 9, 185–211. Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Cooper, J. T., Golden, C. J., ve Dornhe- im, L. (1998), “Development and Validation of a Measure of Emotional İntelligence”. Personality and Individual Differences, Vol. 25, 167–177. Schutte N.S., Malouff J.M., Bobik C., Coston T.D., Greeson C., Jedlicka C., Rhodes E., ve Wendorf G. (2001), “Emotional Intelligence and Interpersonal Relations”, The Journal of Social Psychology”, 141 (4), 523-536. Wong, C. S., ve Law, K. S. (2002), “The Effects Of Leader and Follower Emotional İntelligence on Performance Attitude: An Exploratory Study”. The Leadership Quarterly, 13 (3), pp. 243-274.