İslam’ın İlk Yıllarında Şiirdeki Seviye Kaybına Yeni Bir Bakış

İslam’ın ilk yıllarında şiirdeki seviye kaybı, Arap eleştirmenlerin her dönemde ele aldığı bir konudur. Bu durumla alakalı iki görüş vardır: Bunlardan ilki: Arap Şiiri, İslam’ın ilk yıllarında seviyesini korumuştur. İkinci görüş ise, şiirin seviye kaybetmediği yönündedir. Bu görüşlerden her birinin meseleyi temellendirdikleri delilleri vardır.Bu araştırmamızdaki tespitimiz: Arap şiiri İslam’ın ilk yıllarında üç sebepten dolayı zayıflamıştır. Birincisi şiirin dilidir. Şiir dilinden kasıt şairlerin dillerinin cahiliye dönemine ait bir dil olmasıdır. Ancak bu dil İslami konuları kapsayacak seviyede değildir. İkinci neden, İslam’ın şiirde yalan söylemeyi haram kılmasıdır. Bu nedenle Müslüman şairler cahiliyedeki gibi şiirlerinde yalan ihtiva eden bir dil kullanmamışlardır. Üçüncü sebep ise: İslam’la birlikte yeni konular gelmiştir. Şairler kendilerine yabancı bu yeni konular hakkında kolay bir şekilde şiir yazamamışlardır. Çünkü onlar cahili şiirin  konularına aşina idiler

Towards A New Vision For The Issue Of The Weakness Of Poetry In The Beginning Of Islam

The weakness of poetry at the beginning of Islam, is considered one of the most significant issues over the whole history of literature .There has been two opinions that dominated the whole debate about this issue; the first is  al-asmai’s opinion, which said that  poetry is empowered in times of wars and conflicts (evil), but becomes weak in times of peace (good), and the opinion of Ibn Khaldun, which said that Arabs gave less attention to poetry in the beginning of Islam, because they were busy in religion, prophecy and revelation. The research concludes that the artistic level of poetry has been weakened at the beginning of Islam because of three main factors : First, the issue of the language of poetry, which refers to the fact the  linguistic power of the poets hadn’t been able to adapt to the new themes brought by Islam. Second, the issue of  reality and the imaginary, which  refers to the fact that Islam has forbidden lying while writing poetry, which led consequently to limit the imagination of poets within what they can really do, rather what they can creatively  imagine. Third, the new way of life that was created by Islam, since the new life required speaking about new issues, which were not known by the poets before                                                                                                                         

___

  • Cevâd Ali, el-Mufassal fî Târîhi’l-Arab kable’l-İslâm, 2. Baskı, y.y. 1993.
  • Ebubekir Muhammed b. el-Hasanu’l-Zübeydi’l-Endelesü,Tabakatu’n-Nahviyyine ve’l-Lugaviyyine, thk. Muhammed ebu’l-Fadl İbrahim, Daru’l-Ma’ruf, 2. baskı, y.y. 1973.
  • Ebu’l-Ferec el-Asfahânî, el-Ağânî, Dâru’l-Kutubi’l-Mısriyye, 2. Baskı, y.y. 1950.
  • Hassan b. Sâbit, Şerhu Divani Hassan b. Sabit, Mektebetu’t-Ticariyye, y.y. 1929.
  • İbn Haldûn, Mukaddime, Dâru’l-Kütübü’l-Lübnânî, Beyrut 1966.
  • İbn Kuteybe ed-Deynûrî, eş-Şi‘r ve’ş-Şuarâ, (thk. Ahmed Şakir), Dâru’l-Marife, Kahire 1958.
  • İbnu’l-Esîr İzzuddîn Ali b. Muhammed el-Cezerî, Usdu’l-Gâbe fî Ma’rifeti’s-Sahâbe, 1. Baskı, Dâr İbn Hazm, Beyrut 2012 .
  • İbnu’ş-Şecerî Hebbetu’l-lâh b. Ali, el-Hamâsetu’ş-Şeceriyye, thk. Abdulmuîn el- Melûhî ve Esmâ el-Hımsî, Kültür Bakanlığı, Dımaşk 1970.
  • İhlas Fahrî Umâra, el-İslâm ve’ş-Şi’r: Dirase Mavduiyye, Mektebetu’l-Edeb, Kahire 1992.
  • Ka‘b b. Mâlik El-Ensârî, Divanu Ka‘b b. Malik, (thk.Sâmî Mekkî el-Ânî), Menşûratu Mektebeti’l-Mehza, Bağdat 1966.
  • Muhammed b. Selam el-Cehmi, Tabakat’u Fuhulu’l-Şuâra, thk. Muhammed Şakir, Daru’l-Medenibi, Cidde tsz.
  • et-Taberî Muhammed b. Cerîr, Câmiu’l-bey’an an Te’vîli âye’l-Kur’ân, (Tefsîru’t- Taberî), thk. Mahmut Şâkir, Mektebe İbn Teymiye, Kahire tsz.
  • ez-Zemahşerî, el-Keşşâf, thk. Âdil Abdülmevcûd ve Ali Avaz, Mektebetü’l-Ubeykân, 1.Baskı, 1998.