Sivas İli 50 Yaş ve Üzeri Bireylerinde Obezite

Obezite, vücut ağırlığının, bireyin sağlığını tehlikeye sokacak derecede artmasıdır. Bu durum, beslenme koşullarından kaynaklandığı gibi genetik kökenli de olabilir. Bireylerin beslenme durumlarının iyileştirilmesi obeziteye karşı atılacak en önemli adımdır. Günümüzde dünyada ve ülkemizde 50 yaş ve üzeri nüfus oranının artması beslenme durumunu iyileştirme çabalarını artırmaktadır. Bu amaçla, araştırma örneklemi Sivas’ta yaşayan 50 yaş ve üstü 152 kadın 143 erkek birey, 50-64 ve 65 yaş ve üstü kadın ve erkek bireyler olmak üzere iki gruba ayrılarak, boy ve ağırlık antropometrik ölçüleri alınmıştır. Çalışmamızın verileri SPSS programında değerlendirilmiş, percentil (yüzdelik) değerler verilmiş; bağımsız gruplarda iki ortalama arasındaki farkın önemlilik (t) testi kullanılmıştır. Bu antropometrik ölçümler yardımıyla örneklemdeki bireylerin beden kitle endisi değerleri hesaplanmıştır. Beden kitle endisi ortalama değerleri (kg/m²) ise; 50-64 yaş arası kadınlarda 33,87 erkeklerde 28,81 iken; 65 üstü yaş grubunda kadınlarda ortalama değer 33,84 erkeklerde 29,57’dir. Bu verilere göre her iki yaş grubunda da kadınların erkek bireylere göre daha şişman oldukları ve hastalıklara yakalanma risklerinin daha fazla olduğu görülür

Anahtar Kelimeler:

Obezite, Antropometri, Beden Kitle İndeksi

Obesity is defined as excess body weight that may impair health. Obesity can be derived from genetic and/or non-genetic factors as nutritional conditions. Improvement of the nutrition conditions of persons is the most important step for the obesity prevention. At the present time, the increment of population ratio at 50 years and older individuals of our country and also worldwide is enhance to attempt of the improvement of the nutrition conditions. For this purpose, the sampling is performed from 152 females and 143 males at 50 age and over in Sivas by taking anthropometric measurements such as weight and length. To generate percentile values and assess whether the means of two groups are statistically different from each other, the recorded anthropometric dataset of the individuals are analysed using SPSS v14.00. These measurements are also used in the calculation of the body-mass index of the sampling individuals. The mean value of body mass index (kg/m2) is 33.87 in females and 28.81 in males among 50-64 years; while this value is 33.84 in females and 29.57 in males after 65 years. The obtained findings suggest that female overweight rates are higher than male rates across all age groups. The prevalence overweight rates among females can also increase the risk of diseases

Keywords:

Obesity, Anthropometry, Body Mass Index,

PDF

___

Akın, G. (2006) Her Yönüyle Yaşlılık, Palme Yayıncılık: Ankara.
Akın, G. (2012) Ergonomi, Tiydem Yayıncılık: Ankara.
Atamtürk, D. Mas, N. G. (2010) “Elli Yaş ve Üzerindeki Bireylerde Malnütrisyon ve Obezite Sıklığı”, Geriatrik ve Nöropsikiyatri, 2(1):17.
Bağcı-Bosi, T. (2003) “Yaşlılarda Antropometri”, Geriatri, 6 (4); 147- 151.
Başıbüyük, G. Ö. (2007). Sivas İli Farklı Sosyoekonomik Düzeye Sahip Yetişkin Bireylerde Bazı Antropometrik Özelliklerin Tespiti ve Değerlendirilmesi, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antropoloji (Fizik Antropoloji) Anabilim Dalı, Ankara.
Croney, J. (1981) “Anthropometry For Designers”, Van Nostrand Reinhold Company.
Elmacıoğlu, F. (2008) “Yaşlanma Süreci ve Beslenme”, Psikolojik, Sosyal ve Bedensel Açıdan Yaşlılık (Ed: Ersanlı K, Kalkan M) Pegem Akademi Yayınevi, Ankara.
Gültekin, T. Akın, G. (2005) “Yaşlanmayla Birlikte Boy Uzunluğu ve Oturma (Büst) Yüksekliğinde Meydana Gelen Değişimler”, Turkish Journal of Geriatrics, 8(3):125-128.
Kurtuluş, E. Ayan, V. Gültekin, T. Cakmak, S. (2007) “Ankara’da Yaşayan 65 Yaş ve Üstü Bireylerde Obezite”, IV. Ulusal Yaşlılık Kongresi, 22-23 Kasım, Ankara.
Pekcan. G, (1999) “Hastanın Beslenme Durumunun Saptanması”. Diyet El Kitabı. (Ed: Baysal, A. Aksoy, M. Bozkurt, N. Merdol, T. K. Pekcan, G. Keçecioğlu, S. Besler, T. ve Mercanlıgil, S. M.), 3. Baskı. Hatiboğlu Yayınları: 116, Yükseköğretim Dizisi: 36. Şahin Matbaası, s. 61-106, Ankara.
Rakıcıoğlu, N. (2008) Yaşlıda Şişmanlık, Sağlık Bakanlığı, Yayın No: 729, Klas Matbaacılık, Ankara.
Oborne, D. J. (1995) Ergonomics at Work. Human Factors in Design and Development. England.
Özdamar, K. (1999) Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi, Kaan Kitabevi, Eskişehir.
Özdemir, G. Ersoy, G. (2009) Yaşlanma Sürecinde Egzersiz ve Sağlıklı Beslenmenin Kazandırdıkları, Türkiye İşçi Emeklileri Derneği, İlksan Matbaacılık.
Tanner, J. M. Hiernavix, J. Jarman, S. (1969) Growth and Physique Studies. In Weiner, J.S. and Lourie, J.A (Eds) Human Biology. A Guide to Field Methods, I.B.P. Handbook No. 9, Blackwell Sci. Publ. Oxford. 1-76.
Tiley, R. A. (1993) “Human Factors: A Brief History, The Measure of Man and Women”, The Whitney Library of Desing and Imprint of Watson Guptill Publications, New York.
Weiner, J. S. Lourie, J. A. (1969) In Human Biology. A Guide to Field Methods. I.B.P. Handbook No.9.Oxford: Blackwell Scientific Publications.
World Health Organization (2002) “Assessinng the Nutritional Status of Older Persons Meeting the Nutritional Needs of Older Persons”, Tufts University School of Nutrition and Policy, pp:49- 55.
World Health Organization (2003) “Gender, Health and Ageing”, Department of Gender and Woman’s Health , Switzerland.
Yazıcıoğlu, Y. Erdoğan, S. (2007) SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Detay Yayıncılık, Ankara.