Endoskopik Olarak Konan Gastrit Tanısının Güvenilirliğinin Değerlendirilmesi

Amaç: Bu çalışma gastroskopi yapılmış hastalarda endoskopik olarak gastrit tanısının geçerliliğinin değerlendirilmesi ve geniş çaplı bir popülasyonçalışması öncesi mevcut durumun daha iyi ortaya konması ve için planlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Cerrahi endoskopi ünitesine dispeptik yakınmalar nedeniyle yönlendirilmiş hastaların dosyaları çalışmaya dahil edildi. Tüm hastadosyaları hastaların demografik bilgileri, bilinen hastalıkları, başta gastroskopi olmak üzere mideye yönelik yapılan tetkikleri ortaya konmak üzereanaliz edildi. Elde edilen veriler üzerinden endoskopik ve patolojik olarak hastalara konan tanılar değerlendirilerek tanımlayıcı istatistik çalışmalarıyapıldı.Bulgular: Toplam 90 hastanın dosyası dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 50,21±16,26 olarak tespit edildi. 1. grup endoskopik olarak “Antralgastrit” tanısı alan hastalar, 2. grup endoskopik olarak antrumda gastrit bulgusuna rastlanmayan hastalardan oluşturuldu. Gruplarda yer alan hastasayıları sırasıyla 72 ve 18 olarak izlendi. Patolojik olarak farklı derecelerde kronik gastrit izlenen hastaların toplam sayısı 83’tü (%92,2). Endoskopiktanının patolojik tanıyla korelasyonu incelendiğinde iki test arasında anlamlı tutarlılık olduğu görüldü (κ=0,392; p

Evaluation of the Reliabilty of Endoscopic Examination For Determining Gastritis

Objectives: This study was planned for evaluating the reliability of endoscopic examination findings in patients with dyspepsia. It can also be considered as a pilot study for broader, population studies. Materials and Methods: All files of the patients who underwent upper gastrointestinal endoscopy because of dyspeptic symptoms were included in the study. All files were analysed to acquire data including, demographics, history of the patients, comorbidities, and findings of all medical tests, especially endoscopic findings. Endoscopic and histopathological diagnoses were evaluated with descriptive and comparative statistics. Results: A total of 90 patient files were included. Mean age of the patients was 50.21±16.26. Group 1 included all patients who were diagnosed endoscopically as “Antral gastritis”, whereas group 2 consisted of the patients with no findings of any gastritis. Group 1 was formed of 72 patients whereas group 2 had 18 patients. Total number of patients with histopathologically diagnosed chronic gastritis was 83 (92.2%). Correlation between endoscopic and histopathological examination of the stomach was found significant (κ=0.392; p

PDF

___

1. Sivak MV. Gastrointestinal endoscopy: past and future. Gut. 2006;55:1061- 1064.
2. Choi IJ. Endoscopic gastric cancer screening and surveillance in high-risk groups. Clin Endosc. 2014;47:497-503.
3. Bazaldua OV, Schneider FD. Evaluation and management of dyspepsia. Am Fam Physician. 1999;60:1773-1784.
4. Drossman DA, Li Z, Andruzzi E, et al. U.S. householder survey of functional gastrointestinal disorders. Prevalence, sociodemography, and health impact. Dig Dis Sci. 1993;38:1569-1580.
5. Uyanıkoğlu A, Coşkun M, Binici DN, ve ark. Erzurum yöresi gastroskopi ve patoloji sonuçlarının değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri J Gastroenterohepatol. 2011;18:70-74.
6. Talley NJ, Silverstein MD, Agreus L, et al. AGA technical review: evaluation of dyspepsia. American Gastroenterological Assoction. Gastroenterology. 1998;114:582-595.
7. Fisher RS, Parkman HP. Management of nonulcer dyspepsia. N Engl J Med. 1998;339:1376-1381.
8. Yıldız İ, Koca YS. Genel cerrah tarafından yapılan üst gasrooinstestinal sistem endoskopi uygulamalarının retrospektif analizi: Tek hekim deneyimi. SDÜ Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 2016;7:15-17.
9. Misiewicz JJ. The Sydney System: a new classification of gastritis. Introduction. J Gastroenterol Hepatol. 1991;6:207-208.
10. Cho JH, Chang YW, Jang JY, et al. Close observation of gastric mucosal pattern by standard endoscopy can predict Helicobacter pylori infection status. J Gastroenterol Hepatol. 2013;28:279-284.