Gelişmekte olan diğer ülkelerde olduğu gibi, Türkiye ekonomisinin temelini de tarım teşkil etmektedir. Türkiye ekonomisinde tarımın payı son yıllarda azalma göstermişse de tarım sektörü önemini sürdürmektedir. Türkiye'nin ekonomik ve sosyal kalkınması tarımsal gelişme ile yakından ilgilidir. Çünkü mevcut ve hızla artan nüfusun beslenmesi sanayinin geliştirilmesi için gerekli sermayenin ve dövizin sağlanması, hammadde ihtiyacının karşılanması, sanayi ürünlerine istikrarlı bir pazarın yaratılması, faal nüfusun çalışan kesiminin büyük bir bölümünün tarımda istihdam edilmesi bu sektörün önemini arttırmaktadır. Tarımsal gelişmenin sağlanabilmesi için, tarımsal yapının bilinmesi ve akılcı bir politikanın izlenmesi kaçınılmazdır. Doğru tarımsal politikaların belirlenebilmesi de – önemli ölçüde- tarımsal yapının tarihi temellerinin bilinmesine bağlıdır. Bu araştırmada Türkiye Cumhuriyeti'nin Osmanlı'dan devraldığı tarımsal miras, 1923-1938 devresindeki tarımsal gelişme ve tarım sorunları, ilgili dönemin siyasal ve ekonomik koşulları temel alınarak, tarih metodolojisi çerçevesi içinde değerlendirilmiştir. Çalışmamızda, Atatürk'ün tarımsal kalkınmanın gerçekleştirilmesi için de Türkiye ve insanlık tarihine yepyeni düşünceler getirmiş ve uygulamış bir devlet adamı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Atatürk döneminde Türkiye'de tarımsal üretimi arttırıcı bir dizi, hukuki, mali, teknik ve örgütsel önlemler alınmıştır. Bu dönemde Türkiye'de izlenen tarım politikası sonucunda tarımsal üretim iki katına yükseltilmiştir. Ancak bu üretim artışı tarım alanlarının genişletilmesi sonucunda gerçekleştirilmiş, birim alandan alınan gelir arttırılamamıştır. Başka bir deyimle, tarımsal üretim potansiyel üretim düzeyine çıkartılamamıştır