Manevi Danışmanlık Üzerine Fenomenolojik Bir Analiz: Morristown Tıp Merkezi Healthcare Chaplaincy (ABD) Örneği

Manevi danışmanlık uygulamasının temelinin atıldığı Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD) yıllar içerisinde profesyonel ve sistemli bir manevi danışmanlık alanı teşekkül etmiştir. Ancak, Türkiye’de manevi danışmanlık yeni gelişen bir uygulama alanı olması nedeniyle henüz sistematik bir yapı oluşmamıştır. Dolayısıyla, ABD manevi danışmanlık teori ve pratiği Türkiye için önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı, köklü bir geçmişi olan ABD örneğindeki Healthcare Chaplaincy uygulayıcılarının perspektiflerini ve uygulamalarını incelemek, böylece ABD uygulamalarından faydalanarak Türkiye'deki manevi danışmanlık alanına ışık tutmaktır. Araştırma, nitel bir yaklaşım kullanarak yürütülmüş olup yarı yapılandırılmış görüşme tekniğine dayanmaktadır. 20-27 Temmuz 2018 tarihlerinde Morristown Tıp Merkezi Healthcare Chaplaincy biriminde, 14 chaplain ile derinlemesine görüşme gerçekleştirilmiş ve içerik analizi yöntemi ile katılımcıların deneyimleri görünür kılınmaya çalışılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Bu görüşme formunda öncelikle katılımcıların demografik bilgileri ve chaplain olarak ne kadar süredir görev yaptığı hakkında bilgi edinilmektedir. Ardından, katılımcıların Healthcare Chaplaincy hakkındaki görüşler, Healthcare Chaplaincy’deki uygulama deneyimi ve chaplainlerin Türkiye’deki manevi danışmanlara önerileri olmak üzere üç bölüm yer almaktadır. Elde ettiğimiz bulgular, katılımcıların deneyimlerinin literatür ile örtüştüğünü göstermektedir. Öne çıkan önemli bulgulardan biri, klinik manevi danışmanlık eğitiminin manevi danışmanlık uygulamasında en temel standartlardan biri olduğu gerçeğidir. ABD'de uygulanan bu klinik manevi danışmanlık eğitim sisteminin, manevi danışmanlık alanında Türkiye'ye örnek olarak alınabilecek dikkate değer model olduğunu belirtmek mümkündür.

Anahtar Kelimeler:

Din Psikolojisi, Healthcare Chaplaincy, Manevi Danışmanlık, Manevi Danışman, CPE.

A Phenomenological Analysis of Spiritual Counseling: The Case of Morristown Medical Center Healthcare Chaplaincy (USA)

Over the years, the foundation of spiritual counseling has evolved into a professional and systematic field in the United States (US), where it was first established. However, in Turkey, spiritual counseling is a newly emerging practice, and thus, a systematic structure has not yet been formed. Consequently, the theory and practice of spiritual counseling in the US hold significance for Turkey. This study aims to explore the perspectives and practices of Healthcare Chaplaincy practitioners in the US, a country with a well-established history of spiritual counseling services, in order to shed light on the field of spiritual counseling in Turkey by drawing from US practices. The research employs a qualitative approach, utilizing semi-structured interview techniques. In-depth interviews were conducted with 14 chaplains from Morristown Medical Center Healthcare Chaplaincy unit between July 20th and 27th, 2018. The content analysis method was employed to elucidate the participants' experiences. A semi-structured interview form was used as the data collection tool, encompassing demographic information of the participants and their tenure as chaplains. Subsequently, the interview form addressed the participants' views on Healthcare Chaplaincy, their chaplaincy practice experiences, and suggestions of chaplains to spiritual counselors in Turkey. The findings indicate alignment between the participants' experiences and existing literature. An important highlight is the clinically oriented spiritual counseling education in the US that could serve as a model for Turkey.

Keywords:

Psychology of Religion, Healthcare Chaplaincy, Spiritual Counseling, Chaplain, Clinical Pastoral Education (CPE).,

PDF

___

ACPE. (2019). The Standart of Spiritual Care & Education: https://acpe.edu adresinden alındı
Altıntaş, M. E. (2018). Hastanelerde Gerçekleştirilen Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri Üzerine Nitel Bir Araştırma (Kayseri Örneği). Review of the Faculty of Divinity of Amasya University(11), 221-256.
Ayten, A., & Özkan, A. (2020). Hastanelerde Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Başar, S. (2022). Gebelik Sürecinde Manevi Bakım: Hastanede Nicel Bir Uygulama. Türk Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi(5), 47-72. https://doi.org/10.56432/tmdrd.1076337.
Bakiler, E., & Ekşi, H. (2018). A Phenomenological Analysis of the Spiritual Support Services in State Hospitals: The Case of Turkey. Journal of Pastoral Care & Counseling, 72(2), 116–128.
Başbakkal, Z. (2005). Spiritüalite ve Hemşirelik, 3. Ulslararası-10. Ulusal Hemşirelik Kongresi, İzmir. BC. (2001). Religious Pluralism in the United States. Mayıs 2023 tarihinde Boston College: https://www.bc.edu/content/dam/files/centers/boisi/pdf/bc_papers/BCP-Pluralism.pdf adresinden alındı
Capps, D. (2012). Pastoral Care and Hermeneutics. Oregon: Wipf and Stock Publishers.
Clinebell, H. (1990). Pastoral Counseling Movement. In Hunter R. (Ed.), Dictionary of Pastoral Care and Counseling. Nashville: Abingdon Press.
Clinebell, H., & McKeever, B. C. (2011). Basic Types of Pastoral Care & Counseling: Resources for the Ministry of Healing and Growth. Nashville, TN: Abingdon Press.
Creswell, J. W. (2021). Nitel Araştırma Yöntemleri: Beş Yaklaşıma Göre Nitel Araştırma ve araştırma Deseni (Cilt 6. Baskı). (Ç. E. Demir, Dü.) Ankara: Siyasal Kitabevi.
Düzgüner, S. (2021). Maneviyat Algısı ve Yansımaları. İstanbul: Çamlıca Yayınları.
Düzgüner, S., & Ayten, A. (2020). Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri Temel Bilgiler Kılavuzu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
DİB. (2017). Mayıs 2023 tarihinde https://hukukmusavirligi.diyanet.gov.tr/Documents/Sağlık%20Kuruluşlarında%20Manevi%20Destek%20Hizmetlerinin%20Yürütülmesine%20Dair%20Yönerge.pdf adresinden alındı
Doğan, M. (2017). Hastane Örneği Üzerinden Manevî Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetlerine Genel Bir Bakış. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 21(2), 1267-1304.
Dubiel, R. M. (2004). The Road to Fellowship: The Role of the Emmanuel Movement and the Jacoby Club in the Development of Alcoholics Anonymous. S. I.: iUniverse.
Duff, V. (2003). Clinical Pastoral Education (CPE): A Reflection. Scottish Journal of Healthcare Chaplaincy, 6(2), 35-38.
Ege, R. (2021). Türkiye’de Manevi Danışman Yetiştirme Eğitimi Arayışları: Yüksek Din Öğretiminin Yapısı, İstihdam Alanı ve Uluslararası Standartlar Açısından Bir İnceleme. Journal of Islamic Research, 32(3), 816-834.
Erdem, M., & Kesgin, B. (2017). Manevi Destek Uygulayıcılarının Manevi Destek Hizmetlerine İlişkin Görüşleri. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi(15), 124-140.
Farran, C. J., Fitchett, G., Quiring-Emblen, J. D., & Burck, J. R. (1989). Development of a Model for Spiritual Assessment and Intervention. Journal of Religion and Health(28), 185–194.
Flannelly, K. J., Handzo, G. F., & Weaver, A. J. (2004). Factors Affecting HealthCare Chaplaincy and the Provision of Pastoral Care in the United States. The Journal of Pastoral Care& Counseling, 58(Spring/Summer), 127-130.
Ford, T., & Tartaglia, A. (2006). The Development, Status, and Future of Healthcare Chaplaincy. Southern Medicat Journat, 99(6), 675-679.
Fromm, E. (1990). Psikanaliz ve Din. İstanbul: Say Yayınları.
Güler-Ünal, A. G. (2022). Hastanelerde Manevi Destek Uygulamaları Türkiye ve Almanya'da Mukayeseli Bir Araştırma. Sivas: Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Galek, K., Flannelly, K. J., Jankowski, K. R., & Handzo, G. F. (2011). A Methodological Analysis of Chaplaincy Research: 2000–2009. Journal of Health Care Chaplaincy, 17, 126–145.
Handzo, G. F., Cobb, M., Holmes, C., Kelly, E., & Sinclair, S. (2014). Outcomes for Professional Health Care Chaplaincy: An International Call to Action. Journal of Health Care Chaplaincy, 20(2), 43-53. DOI: 10.1080/08854726.2014.902713.
Harding, S. R., Flannelly, K. J., Galek, K., & Tannenbaum, H. P. (2008). Spiritual Care, Pastoral Care, and Chaplains: Trends in the Health Care Literature. Journal of Health Care Chaplaincy, 14(2), 99-117.
Hart, C. W., & Div, M. (2010). Present at the Creation: The Clinical Pastoral Movement and the Origins of the Dialogue Between Religion and Psychiatry. Journal of Religion and Health(49), 536–546.
Hiemstra, W. L. (1963). A history of clinical pastoral training in the United States. Reformed Review, 4, 30-47.
Hiltner, S. (1952). Pastoral Psychology and Pastoral Counseling. Pastoral Psychology, 3(8), 21-28.
Holm, N. G. (2004). Din Psikolojisine Giriş. ((. A. Bahadır), Dü.) İstanbul: İnsan Yayınları.
Home, N. G. (2018). Din Psikolojisine Giriş. (Ç. A. Bahadır, Dü.) İstanbul: İnsan Yayınları.
Husain, A. (2008). Spiritual Psychology: An Interdisciplinary Field. Kuala Lumpur: University of Malaya.
Isgandarova, N. (2012). Effectiveness of Islamic Spiritual Care: Foundations and Practices of Muslim Spiritual Care Givers. Journal of Pastoral Care & Counseling, 66(3), 1-16.
İşbilen, N. & Kaplan, H. (2018). Paydaşları Bakımından Palyatif Bakım Merkezlerinde Yürütülen Manevi Destek Hizmet Uygulaması Üzerine Bir Araştırma. II. Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Kongresi, İstanbul.
İşbilen, N. (2022). Sağlık Kurumlarında Manevi Danışmanlık Hizmetleri. Theosophia, 5, 83-102.
Jernigan, H. L. (2002). Clinical Pastoral Education: Reflections on the past and Future of a Movement. Journal of Pastoral Care & Counseling, 56(4), 377-392.
Kaplan, H. (2022). Bir Tecdit Modeli Olarak Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Uygulaması. İbn Haldun Çalışmaları Dergisi, 7(2), 235–243. https://doi.org/10.36657/ihcd.2022.100.
Kara, E. (2018). Engelli Çocuğa Sahip Annelere Yönelik Manevi Destek İle Güçlendirme Uygulaması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(57), 311-322.
Karaaslan, S. (2016). Manevi Bakım Hizmetlerinde Etik Kurallar ve Profesyonel Standartlar (ABD, Kanada ve İngiltere Örnekleri). A. Ayten, M. Koç, & N. Tınaz içinde, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Cilt-I (s. 281-302). İstanbul: Dem Yayınları.
Karagül, A. (2012). Manevi Bakım: Anlamı, Önemi, Yöntemi ve Eğitimi (Hollanda Örneği). Dini Araştırmalar, 15(40), 5-27.
Karslı, N. (2018). Kültürlerarası Manevi Dakım Uygulamaları Bağlamında Müslüman Bireylere Yönelik Manevi Bakım Uygulamaları. 4. Uluslarası Din Bilimleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, 109-130.
Kelly, E. (2012). The Development of Healthcare Chaplaincy. The Expository Times, 123(10), 469–478.
Kelvin, M. (2014). Survey of the Life of Anton Theophilus Boisen (1876 to 1965).
Kızılgeçit, M. (2020). Manevi Danışmanlık ve Rehberlikte Temel Nitelikler, İlkeler ve Yöntemler. Din Eğitimi ve Din Hizmetlerinde Rehberlik (pp.261-280), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
Kızılgeçit, M., (2020). Hastanelerde Din Hizmetleri ve Manevi Rehberlik. Din Eğitimi ve Din Hizmetlerinde Rehberlik (pp.306-323), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını. Kızılgeçit, M. (2019). Din Psikolojisinin 300’ü. Ankara: OTTO.
Kinnison, Q. P. (2010, Spring). Shepherd Or One Of The Sheep: Revisiting The Biblical Metaphor Of The Pastorate. Journal of Religious Leadership, 10(1), 59-91.
Koç, M. (2017). Dı̇yanet İșlerı̇ Bașkanlığı’nın Hastanelerdekı̇ Mânevı̂ Danıșmanlık ve Rehberlı̇k Hı̇zmetlerı̇ (1995-2015): Sınırlılıklar ve Bı̇r Eğı̇tı̇m Programı Önerı̇sı̇. Diyanet İlmi Dergi, 53(4), 22-24.
Koç-Kanca, H. (2022). Alandaki İzdüşümleriyle Hastanelerde Manevi Danışmanlık Eğitimleri -ABD ve Türkiye Karşılaştırması-. Trabzon İlahiyat Dergisi, 9(1), 357-378.
Mcclure, B. (2012). Pastoral Care. In B. J. Miller-Mclemore, Practical Theology (pp. 269-278). Malden Mass.: Wiley-Blackwell.
Mollaoğlu, H. (2013). Hastane Hizmetleri Bağlamında Manevi Bakım ve New York Healthcare Chaplaincy Örneği. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
MYK. (2019). Mayıs 2023 tarihinde Mesleki Yeterlilik Kurumu: https://www.myk.gov.tr/index.php/tr/haberler/34-meslek-standartlar-dairesi-bakanl/3137-diyanet-%20leri-bakanl-ile-ulusal-meslek-standard-hazrlama-birlii-protokolue- mzaland. adresinden alındı
Nouwen, H. J. (1968). Anton T. Boisen and Theology Through Living Human Documents. Pastoral Psychology, 49-63. O’Connor, T. S. (1998). Clinical Pastoral Supervision and the Theology of Charles Gerkin. Waterloo, Ontario: Wilfrid Laurier Univ. Press.
Ok, Ü. (1997). Dinsel Danışmanlığın Teorik Çatısı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Ok, Ü. & Gören A. B. (2023). Kampüste manevi bakım: İngiltere örneği ve Türkiye için çıkarımlar. İbn Haldun Çalışmaları Dergisi, 8(1), 1–40. https://doi.org/10.36657/ihcd.2023.103
Orton, M. J. (2009). Transforming Chaplaincy: The Emergence of a Healthcare Pastoral Care for a Post-Modern World. Journal of Health Care Chaplaincy, 15(2), 114-131 http://dx.doi.org/10.1080/08854720903152513.
Özdoğan, Ö. (2005). Ruhsal Yaklaşım ve İnsan: Türkiye'de Bir Uygulama Örneği. Tasavvuf: İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi, 15, 137-152.
Özdoğan, Ö. (2006). İnsanı Anlamaya Yönelik Bir Yaklaşım: Pastoral Psikoloji. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2, 127-141.
Özkan, A. (2017). Hastanelerde Sunulan Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri Üzerine Bir Araştırma. A. Ayten içinde, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik: Teori ve Uygulama alanları (s. 61-101). İstanbul: Dem Yayınları.
Özkan, A. (2019). Türkiye'de Sağlık Hizmetlerinde Manevi Danışmanlık: Bir Karma Yöntem Araştırması. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Patton, M. Q. (1987). How to Use Qualitative Methods in Evaluation. Newbury Park, California: SAGE Publications.
Rogers-Vaughn, B. (2013). Best Practices in Pastoral Counseling: Is Theology Necessary? Journal of Pastoral Theology, 23(1), 2-1-2-26. DOI: 10.1179/ jpt.2013.23.1.002.
Söylev, Ö. F. (2015). Psikolojik Yardım Hizmetleri Bağlamında Türkiye'de Dini Danışma ve Rehberlik. İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi, 1(2), 287-308.
Schultz, S. E., & Schultz, D. P. (2007). Modern Psikoloji Tarihi. (Çev. Y. Aslay). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Seyyar, A. (2010). Tıbbi Sosyal Hizmetlerde Manevi Bakım. İstanbul: Rağbet Yayınları.
Şirin, T. (2016). Manevi Danışma ve Rehberlik’te Yeni Bir Model Önerisi: İ.H.S.A.N. Modeli ve Vaka Sunumu. A. Ayten, M. Koç, & N. Tınaz içinde, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik-I (s. 187-211). İstanbul: Dem.
Usta, Z. (2018). Türkiye'de Hastanelerde Manevi Destek Hizmeti (Manevi Destek Görevlileri Üzerine Bİr Araştırma). Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Uğurlu, H. S. (2017). Dinî Danışmanlık Eğitimi: Amerika Örneği. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(5), 2522-2545.
Uğurlu-Bakar, H. S. (2016). Dini Danışmanlık Eğitimi: AAPC Akreditasyon Kriterlerinin Türkiye Açısından Değerlendirilmesi. A. Ayten, M. Koç, & N. Tınaz içinde, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Cilt-I (s. 259-280). İstanbul: Dem Yayınları.
Woodruff, C. R. (2002). Pastoral Counselling: An American Perspective. British Journal of Guidance & Counselling, 30(1), 93-101.
Voltan-Acar, N. (2015). Yeniden Terapötik İletişim Kişiler Arası İlişkiler. 15. Basım. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Yücel, F. (2016). ABD'de Müslümanlara Yönelik Dini Danışmanlık Eğitimi (Hartford Seminary Örneği). M. D. Cilt-I içinde, Ali Ayten; Mustafa Koç; Nuri Tınaz (s. 373-394). İstanbul: Dem Yayınları.