İnsanlık tarihinin ilk dönemlerinde, doğada hazır bulunanları elde etmek için yıkıcı bir ekonomik düzen kuran insan, sonraları gereksinimlerinin çoğalması ve niteliklerinin değişmesi ile, doğa ve emek etmenlerinin biçimlendirdiği bu ekonomik yapıya sermaye etmenini de katarak üretim eylemine başlamıştır, insan, ürettiği mal .ve hizmetlerle bağını gittikçe kopararak, bunları başkalarının gereksinimlerini karşılamak amacıyla kullanmış, kendisi de işveren veya işgören olarak araya giren para etkeni nedeniyle dolaylı olarak gereksinimlerini karşılamaya başlamıştır. Bu oluşum içerisinde, insanların çoğunlukla işgören durumunda bulunması ve niteliği ne olursa olsun, üretimin ana öğelerinden olan emeğin kaynağını oluşturması, çağlar boyunca insana olan ilgiyi artırmıştır (Aşkun, 1978, s. 62).