Öz Anne babalar, çocuklarıyla yoğun ve sürekli ilişkilerine karşın uzun yıllar eğitim dışında bir akılmışlar, eğitimde genellikle bilgi alıcı ve bilgi verici rol oynamışlardır (Scbulz, 1982). Davranış değiştirme tekniklerinin özürlü bireylere çeşitli beceriler öğretmedeki başarısının kanıtlanması ve özürlü çocuklar için düzenlenen bakım ve eğitim programlarının en az sınırlayıcı ortam (çocuğun doğal çevresi, ev ortamı) içinde uygulamasının kabul edilmesi, anne babaların çocuklarının eğitim ve terapi çalışmalarına katılımlarının artması ile sonuçlanmıştır (Foxx, Binder, 1990). Ayrıca normal çocuğa sabip anne babaların eğitim-öğretim süreci içindeki öneminin ve anne babanın çocuğun eğitimine katılımının çocuğun gelişimi üzerindeki olumlu etkilerinin birçok araştırma sonucunda vurgulanması (Topping, 1986; Yanok, Derubertis, 1989) özürlü çocukların eğitiminde de anne baba katılımının gereklilik olduğunu ortaya koymuştur.