Taksan sınıfı bileşikler (paklitaksel ve dosetaksel) son yılların en önemli kanser kemoterapötiklerindendir. Mikrotubullerin stabil halde kalmasını sağlayan paklitaksel, ilk defa ABD'de yetişen Taxus brevifolia Nutt.'nın kabuğundan 1971 yılında elde edilmiştir. Dosetaksel, Avrupa'da yetişen Taxus baccata'nın yapraklarından ekstre edilen 10-deasetilbakkatin III'den yarısentez sonucu elde edilmiştir. Her iki ilaç benzer etki mekanizması, preklinik ve klinik aktivitelere sahiptir. Bu makalede, paklitaksel (Taxol ) ve dosetaksel (Taxotere ) üzerinde son yıllarda yapılan klinik araştırmalar ve yapı-aktivite ilişkilerine ait bilgiler verilmektedir

The taxane class agents (paclitaxel and docetaxel) are the one of the most important cancer chemotherapeutics in the past several years. Paclitaxel, one of microtubule-stabilizing anticancer agents, was first obtained from the bark of the Pacific yew (Taxus brevifolia Nutt.) in 1971. Docetaxel is semisynthetically derived from 10-deacetylbaccatin HI extracted from the needles of the European yew (Taxus baccata L.). Both drugs are very similar in mechanism of action, preclinical and clinical activities. In this article, the recent clinical trials and structure-activity relationships of paclitaxel (Taxol ) and docetaxel (Taxotere ) have been reviewed