OBEZİTE POLİKLİNİĞİNDE TAKİP EDİLEN HASTALARDA BİR YILLIK KİLO TAKİP SONUÇLARI VE YILLIK KİLO KAYBI ORANI İLE VİZİT SAYISI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Amaç: Bu çalışmada obezite polikliniğinde takip edilen hastaların yaşam tarzı müdahalesi ile bir yıllık kilo takip sonuçlarını değerlendirmek, obezite takip ve tedavisinin daha etkin olmasını sağlamak için yıllık kilo kaybı oranı ile vizit sayısı arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Bu retrospektif çalışmaya İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim Araştırma Hastanesi Obezite Polikliniğinde en az bir yıl süreyle takip edilen, kiloya etki edecek ek metabolik hastalık veya ilaç kullanım öyküsü bulunmayan (istisna olarak, tiroid hormon seviyeleri normal sınırlarda seyreden tiroid hastaları ve HbA1c değeri ≤%7 olan, sadece metformin kullanan diyabet hastaları dahil), Beden Kütle İndeksi (BKİ) ≥30 mg/m2 olan 18 yaş üstü hastalar dahil edildi.Bulgular: 243 hastada yıllık ortalama kilo kaybı 6,9±5,9 kg, yıllık ortalama kilo kaybı oranı %7,12±5,75 olup; 1 yıllık takip sonunda yaşam tarzı müdahalesi ile hastaların %63,4’ü en az %5 kilo vermiştir. En az %5 kilo kaybı sağlayan vizit sayısı için anlamlılık gösteren cut-off değeri 11 olarak bulundu. Yıllık kilo kaybı oranı ile vizit sayısı arasında pozitif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı ilişki gözlendi.Sonuç: Yaşam tarzı müdahalesi obezite tedavisinde oldukça etkin ve uygulanabilir bir yöntemdir. Bu tedavi şeklinin birinci basamakta uygulanabilir bir yöntem olması, vizit sayısı arttıkça tedavi başarısının artması nedeniyle birinci basamağı içine alacak stratejiler belirlenmeli, aile hekimleri obezite yönetimi konusunda eğitilmeli, hastalarına gerekli vakti ayırabilmeleri sağlanmalıdır.

ONE-YEAR WEIGHT FOLLOW-UP RESULTS IN PATIENTS FOLLOWED IN OBESITY CLINIC AND EVALUATION OF THE ASSOCIATION BETWEEN ANNUAL WEIGHT LOSS RATE AND THE NUMBER OF VISITS

Objectives: The aim of this study was to evaluate the annual weight loss rate and the number of visits to obesity follow-up and to provide a more effective follow-up of the patients with obesity follow-up. Materials and Methods: In this retrospective study, there is no history of additional metabolic disease or drug use in obesity followed by at least one year in the Obesity Outpatient Clinic of Istanbul Medeniyet University, Göztepe Training, and Research Hospital. Patients over 18 years of age with a body mass index (BMI) of ≥30 mg/m2 were included in the study. The annual weight-loss rates were calculated by calculating the results of an annual weight gain. Results: The average annual weight loss in 243 patients was 6.9 ± 5.9 kg, and the average annual weight loss rate was 7.12 ± 5.75%. At the end of a year follow-up, 63.4% of the patients lost 5% weight with lifestyle intervention. A cut off value of 11 was found to be significant for the number of visits with a 5% weight loss. There was a statistically significant relationship between the annual weight loss rate and the number of visits. Conclusion: Lifestyle intervention is a very effective and applicable method in the treatment of obesity. Since this treatment is a feasible method in the primary care unit, as the number of visits increases, the success rate of treatment increases, and the strategies to be included in the first step should be determined.

___

  • 1. World Health Organization [İnternet]. https:// www.who.int/ nutrition/publications/obesity/ WHO_TRS_894/en/(Erişim Tarihi: 02.03.2019).
  • 2. Jensen MD, Ryan DH, Apovian CM, et al. 2013 AHA/ACC/TOS Guideline for the management of overweight and obesity in adults: A report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and The Obesity Society. Journal of the American College of Cardiology 2014;63:3029-3030.
  • 3. Garvey WT, Mechanick JI, Brett EM, et al. Reviewers of the AACE/ACEObesity clinical practice guidelines. American association of clinical endocrinologistsand American college of endocrinology comprehensive clinical practice guidelines for medical care of patients with obesity. Endocrine Practice 2016Jul;22 Suppl 3:1-203.
  • 4. Davies MJ, D’alessio DA, Fradkin J, et al. Management of hyperglycaemia in type 2 diabetes,2018. A consensus report by the AmericanDiabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes(EASD). Diabetes Care 2018;41:2669-2701.
  • 5. Leblanc ES, O’Connor E, Whitlock EP, Patnode CD, Kapka T. Effectiveness ofprimary care-relevant treatments for obesity in adults: a systematic evidence review forthe U.S. Preventive Services Task Force. Annals of Internal Medicine 2011;155:434-447.
  • 6. Wadden TA, Butryn ML, Hong PS, Tsai AG. Behavioral treatment of obesity inpatients encountered in primary care settings: a systematicreview.JAMA2014;312(17):1779-1791.
  • 7. Christian JG,Tsai AG,Bessesen DH. Interpreting weight losses from lifestylemodification trials: using categorical data. International J Obesity 2010;34:207-9.
  • 8. Kumanyika S, Fassbender J, Phipps E, Tan-Torres S, et al. Design,recruitmentand start up of a primary care weight loss trial targeting African American andHispanic adults. Contemporary Clinical Trials 2011;32(2):215-224.
  • 9. Bennett GG, Warner ET, Glasgow RE, Askew S, et al. Obesity treatment forsocioeconomically disadvantaged patients in primary care practice. Arch InternalMedicine2012;172:565- 574.
  • 10. Eaton CB, Hartman SJ, Perzanowski E, et al. Randomized clinical trial of a tailored lifestyle interventionfor obese, sedentary, primary care patients. Annals of Family Medicine, 2016;14:311-9.
  • 11. Appel LJ, Clark JM, Yeh HC, et al. Comparative effectiveness of weight-lossinterventions in clinical practice. The New England Journal of Medicine 2011;365:1959-68.
  • 12. Tsai AG,Felton S, ThomasWadden TA, Hosokowa PW, Hill JO. A randomized clinical trial of a weight loss maintenance intervention in a primary care population. Obesity (Silver Spring) 2015;23:2015-21.
  • 13. Pekkarinen T, Kaukua J, Mustajoki P. Long-Term weight maintenanceafter a 17-week weight loss intervention with or without a one-year maintenance program: A randomized controlled trial. Journal of Obesity 2015;25:1-10.
  • 14. Üner S, Balcılar M, Ergüder T. (editörler) Türkiye hanehalkı sağlık araştırması: Bulaşıcı olmayan hastalıkların risk faktörleri prevalansı 2017. Dünya SağlıkÖrgütü Türkiye Ofisi, Ankara, 2018;S55-59.
  • 15. Jakicic JM. The effect of physical activity on body weight. Obesity(Silver Spring) 2009;17: 34–8.
  • 16. Dansinger ML, Tatsioni A, Wong JB, Chung M, Balk EM. Meta-analysis: the effect ofdietary counseling for weight loss. Annals of Internal Medicine 2007; 147: 41–50.
Ankara Medical Journal-Cover
  • Başlangıç: 2014
  • Yayıncı: Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi
Sayıdaki Diğer Makaleler

SOSYOLOJİ VE TIP ÖĞRENCİLERİNİN SAĞLIK ALGISI VE SAĞLIK KAYGISI DÜZEYLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Kaan Bilge KARAOGLU, Hasan YARDIMCI, Nazan KARAOGLU

OBEZ KADINLARDA KİLO KAYBI İLE İNFLAMATUAR BELİRTEÇLERDE GERİLEME OLUYOR MU? OBEZİTE POLİKLİNİĞİ ALTI AY SÜRELİ TAKİP SONUÇLARI

Mehmet SARGIN, Kağan GÜNGÖR, Onder BULUT, Bülent CAN, Serkan ÖZTÜRK

KORPUS KALLOZUM SPLENİUMDA GEÇİCİ BEYİN LEZYONU: BİR OLGU SUNUMU

Mahcube ÇUBUKÇU, Nur ŞİMŞEK YURT, Yusuf Can YURT

AFETLERE DAYANIKLI AİLE SAĞLIĞI MERKEZLERİNDEN DİRENÇLİ KENTLERE, TOPLUMA VE AİLELERE

Tarık Eren YILMAZ

SABİT ÜST HAVA YOLU OBSTRÜKSİYONUNA YOL AÇAN WEGENER GRANÜLOMATOZU

Kurtuluş AKSU

OBEZİTE POLİKLİNİĞİNDE TAKİP EDİLEN HASTALARDA BİR YILLIK KİLO TAKİP SONUÇLARI VE YILLIK KİLO KAYBI ORANI İLE VİZİT SAYISI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Bülent CAN, Fatma Olcay COŞKUN

ARAŞTIRMA GÖREVLİLERİNİN (BRANŞ) AKILCI İLAÇ KULLANIMI KONUSUNDA BİLGİ TUTUM VE DAVRANIŞLARI

Burcu BULUT, Gökhan AKKURT

MÜZİĞİN EPİZYOTOMİDEKİ AĞRI VE ANKSİYETEYE ETKİSİ

Muhammet Ali ORUÇ, Ali Doğukan ANĞIN, Aldülmecit ÖKTEM, Türkan GÜRSU, Yasemin ALAN, Onder SAKİN, Mustafa GÖKKAYA, İsmet GÜN, Emine Eda AKALIN, Kazibe KOYUNCU, Ramazan DENİZLİ

DOĞUM SONRASI GÖBEK KORDONU KLEMPLEME ZAMANININ POSTPARTUM DEPRESYON RİSKİ ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ

Asiye UZUN

SAĞLIK İLETİŞİMİNDE YETKİNLİK ÖLÇEĞİ”NİN TÜRKÇE GEÇERLİLİK VE GÜVENİLİRLİĞİ

Asiye Çiğdem ŞİMŞEK, Asuman TEZEL KAHRAMAN, Seçil ÖZKAN