İş ve Aile Yaşamı Dengesinde İş Paylaşımının Önemi

Son yıllarda artan teknolojik gelişmeler ve değişmeler gündelik hayatın bütün alanlarına sirayet eder nitelikte bir hıza erişmiştir. Özellikle çalışma hayatı ve iş piyasaları bu gelişmelerden doğrudan etkilenmektedir. İşgücünün yapısındaki değişimle birlikte esneklik kavramı artık çalışma hayatının gündelik pratiklerine uygulanmaktadır. Bu açıdan esnek çalışma biçimlerinin hemen hemen tamamının geçerli olduğu günümüzde iş ve aile yaşamı kavramı giderek önem kazanmaktadır. Üretkenlik ve verimlilik artışı hedefine paralel olarak aile ve sosyal hayatın düzenlenmesi ihtiyacına dayalı çalışma sürelerinde değişiklik, kısaltma ve dengelemelere gidilmektedir. Bu açıdan iş paylaşımı alternatif bir model olarak değerlendirilmektedir. Ev yaşamının getirmiş olduğu sorumlulukların yerine getirilmesine ilaveten olası bakım ve rutin gündelik işler, işgücünün çalışma süresi dışında boş zaman ve sosyal yaşam imkanını daraltmaktadır. Çalışmada iş paylaşımının bu ihtiyacı karşılama potansiyelleri ve gelecek çalışma hayatı için ne tür bir alternatif oluşturabileceği tartışılmaktadır. Çalışmada, işgücü piyasasındaki esnekliğin bir sonucu olarak yeni kısmi çalışma sürelerinden iş paylaşımının iş ve aile yaşam dengesi arasındaki ilişkisi üzerinde durulacaktır.

Anahtar Kelimeler:

İşgücü Piyasasında Esneklik, İş Paylaşımı, İş ve Aile Yaşamı Dengesi, Esnek Çalışma

The Importance of Job Sharing in Work and Family Life Balance

Technological developments and changes that have increased in recent years have reached such a speed that they affect all areas of daily life. Especially working life and labor markets are directly affected by these developments. With the change in the structure of the workforce, the concept of flexibility is now applied to the daily practices of working life. In this respect, the concept of work and family life is becoming increasingly important today, where almost all forms of flexible working are valid. In line with the goal of increasing productivity and efficiency, changes are made in working hours based on the need to regulate family and social life. In this respect, job sharing is considered as an alternative model. In addition to fulfilling the responsibilities of home life, possible care and routine daily work narrows the opportunity of leisure and social life outside the working time of the workforce. In the study, the potentials of job sharing to meet this need and what kind of alternative it can create for the future working life are discussed. In this study, we will focus on the relationship between work and family life balance, which is one of the new part-time working hours as a result of the flexibility in the labor market.

Keywords:

Flexibility in The Labor Market, Job Sharing, Work and Family Life Balance, Flexible Working,

PDF

___

ADAK, N. (2007). “Kadınların İkilemi: İş ve Aile Yaşamı”. Sosyoloji Dergisi, (17). ss. 137-152.
ASTARLI, M. (2008). İş Hukukunda Çalışma Süreleri, Turhan Kitabevi, Ankara, 2008.
ATAMAN, B. (2003). “İş Paylaşımı ve Fransa'da 35 Saat Uygulaması”. Mülkiye Dergisi, 27(239), 345-357.
AVERY, C., & ZABEL, D. (2000). The Flexible Workplace: A Sourcebook of Information And Research. Bloomsbury Publishing USA.
BAŞBUĞ, A. (2015).Gazi Üni. İİBF Yayınlanmamış Ders Notları, Ankara.
BAYKAL, B. (2014). “Çalışma Saatleri İş–Aile Çatışması Açısından Belirleyici Midir? Erkek Çalışanlar Açısından Bir İnceleme”. Çalışma İlişkileri Dergisi, 5(2), ss. 10-23.
BOLAT, T., SEYMEN, O. A., & Bolat, O. İ. (2006). “Örgütlerde Esnek Çalışma Uygulamaları ve Buna İlişkin Olarak 4857 Sayılı İş Kanunu’nda Getirilen Düzenlemelerin İncelenmesi”. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), ss. 1-30.
BOSTANCIOĞLU, A. İ. (2014). İş Yaşam Dengesi Ve İş Yaşam Dengesinin Çalışan Verimliliği Üzerine Etkileri: İstanbul İli Kâğıthane İlçesi Lise Ve Dengi Okul Öğretmenleri Üzerinde Bir Alan Araştırması (Master's thesis, Hasan Kalyoncu Üniversitesi).
CENTEL, T. (1992). Kısmi Çalışma. Kazancı Hukuk Yayınları, İstanbul.
CROMPTON, R., & LYONETTE, C. (2006). Work-life ‘balance’in Europe. Acta sociologica, 49(4), 379-393.
DOĞRUL, B. Ş., & TEKELİ, S. (2010). “İş-Yaşam Dengesinin Sağlanmasında Esnek Çalışma”. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(2), ss. 11-18.
ERDOĞAN, E., & ÖZTÜRK, U. (2018). Yeni Bir İstihdam Biçimi Olarak İş Paylaşımı”. Icpess 2018 Proceedings Volume 2: Ecomonic Studies, 104.
EYRENCİ, Ö. (1993). “Türkiye’de Çalışma Sürelerinin Esnekleştirilmesi, Çalışma Hayatında Esneklik”, Yaşar Eğitim ve Kültür Vakfı, (Çeşme Altın Yunus, 27–31 Ekim 1993), İzmir.
FURSMAN L., ZODGEKAR N. (2009). “Making It Work: The Impacts of Flexible Working Arrangements on New Zeland Families”, Social Journal of New Zeland, Issue: 35, June, p: 43-54.
HAYMAN, J. R. (2009). Flexible work arrangements: Exploring the linkages between perceived usability of flexible work schedules and work/life balance. Community, work & family, 12(3), 327-338.
HEKİMLER A. (2006). Sosyal Politika Boyutuyla Federal Almanya’da Esnek Çalışma Modelleri, TİSK Yayınları, Ankara.
KAPIZ, S. (2002). “İş-Aile Yaşamı Dengesi ve Dengeye Yönelik Yeni Bir Yaklaşım: Sınır Teorisi”. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:4, Sayı:3, ss. 139-153.
KARADOĞAN, E. (2009). “Mesleksel Gelişimi Hedefleyen Eşler”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64(04), ss. 137-152.
KARK, K., BRIGGS, B., & TERZİOĞLU, A. (2019). The Future of Work in Technology. (Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023), https://www2.deloitte.com/us/en/insights/focus/technology-and-the-future- of-work/tech-leaders-reimagining-work-workforce-workplace.html
KAVİ, H. (1999). “Küreselleşme ve Esnek Çalışma”. MESS Mercek Dergisi, 7, ss. 25-38.
McKINSEY. (2017). Technology, Jobbs and Future of Work. Mckinsey. (Erişim tarihi: 23 Ağustos 2023), https://www.mckinsey.com/featured-insights/employment-and-growth/technology- jobs-and-the-future-of-work
NOYAN M.A. (2007). “Türkiye’de Çalışma Hayatında Esneklik Politikasının Çalışma Süreleri Açısından Değerlendirilmesi” Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi SBE.
ÖZDEMİR S., PARLAK Z. (2011). “KOBİ’lerde Esnek Çalışmanın Ulaştığı Boyuta İlişkin Alan Araştırması”, İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yay. No.: 2010-112, İstanbul. ÖZTÜRKOĞLU, Y. (2013). “Tüm Yönleriyle Esnek Çalışma Modelleri”. Beykoz Akademi Dergisi, 1(1), ss. 109-129.
PARLAK Z., ÖZDEMİR, S., (2011). “Esneklik Kavramı ve Emek Piyasalarında Esneklik”, Sosyal Siyaset Konferansları Sayı: 60, ss. 1-60.
PURTILL, C. (2019). Why the Future of Work Will Be Shaped by Older Workers. Dünya Ekonomik Forumu Gündemi. (Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023) https://www.weforum.org/agenda/2019/05/perennials-not-millennials-will-trigger-the-next- wave-of-talent-retention-efforts/
RONEN, S. (1984). Alternative Work Schedules: Selecting Implementing and Evaluating, Irwin Professional Publication, Dow Jones-Irwin, Homewood.
SARIİPEK, D. B., Cerev, G., & Ayhan, E. E. (2023). İşgücü Piyasasında Pandemi Sonrası “Yeni Normal”; Hibrit Çalışma ve İş-Yaşam Dengesi. İnsan ve İnsan, 10(35), ss. 11-27.
ŞEN S. (2204). Esnek Üretim-Esnek Çalışma ve Endüstri İlişkilerine Etkileri, Turhan Kitabevi, Ankara.
ZEYTİNOĞLU, E. (2011). “Kısmi Süreli Çalışma Şekilleri ve 4857 Sayılı İş Kanunundaki Görünüm”. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 62(1-2), ss. 449-466.
ZEYTİNOĞLU E. (2012). “Çalışma Barışına Katkısı Olabilecek Bir Sistem: Esneklik”, 10. Yıla Armağan, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl:11 Sayı: 22 Güz 2012/2, ss.157-175.