EVLİ OLMAYAN KİŞİNİN TEK BAŞINA EVLAT EDİNMESİ

Evlat edinme, soybağının kurulmasının yollarından biridir. Ancak evlat edinme ile kurulan soybağı kan bağına dayanmayan suni bir soybağıdır. Evlat edinme, eşlerin birlikte evlat edinmesi ya da tek başına evlat edinme şeklinde gerçekleştirilebilir. Evli olmayan kişinin kanunda aranan şartları yerine getirmesi hâlinde tek başına evlat edinmesi mümkündür. Evli olmayan kadın veya erkek tek başına evlat edinebilir. Tek başına evlat edinmeye doktrinde ve bazı yargı kararlarında evlat edinilen küçüğün aile ortamında yetişemeyeceği ve ebeveynlerinden birinin eksik olacağı düşüncesiyle mesafeli yaklaşılmış ve ancak istisnai olarak kabul edilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Ancak tek başına evlat edinme istisnai bir evlat edinme türü olarak kabul edilmeyip, hâkim somut olayın şartlarını göz önünde bulundurarak evlat edinilenin yararına olması durumunda tek başına evlat edinme kararına hükmetmelidir.

Anahtar Kelimeler:

Soybağının Kurulması, Evlat Edinme, Evli Olmayan Kişinin Tek Başına Evlat Edinmesi, Evlat Edinmenin Koşulları, Küçüğün Yararı

SINGLE ADOPTION OF UNMARRIED PERSON

Adoption is one of the ways paternity is established. However, the lineage established by adoption is an artificial lineage that is not based on blood ties. Adoption can be done as a joint adoption or as a single adoption. It is possible for an unmarried person to adopt a child alone, provided that he or she fulfills the conditions sought in the law. An unmarried woman or man can adopt alone. In the doctrine and in some judicial decisions, it is stated that the adopted child cannot grow up in a family environment and that one of his parents will be missing, and it should be considered as an exception. However, adoption alone is not considered an exceptional type of adoption, and the judge should decide on adoption alone if it is for the benefit of the adopted person, taking into account the circumstances of the concrete case.

Keywords:

Establishment of Lineage, Adoption, Single Adoption of Unmarried Person, Conditions of Adoption, Benefit of Minor,

PDF

___

Arık K F, “Evlat Edinme Bakımından Türk ve İsviçre Doktrin ve Tatbikatı Arasında Bir Mukayese”, AÜSBFD, 13(4), 1958, 95-114.
Aydos, O S, “Yeni Medeni Kanuna Göre Evlat Edinme”, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 4(2), 2000, s. 117-141.
Başoğlu B, “Soybağının Çocuğun Soyadına Etkisi”, İnönü Hukuk Fakültesi Dergisi, 8(1), 2017, s. 351-378
Baygın C, “Evlat Edinmenin Koşulları”, AÜEHFD, 7(3-4), 2003, s. 591- 626 (Evlat Edinmenin Koşulları).
Baygın C, “Evlat Edinmenin Sonuçları”, AÜEHFD, 7(3-4), 2003, s. 628-650.
Belen H, Yeni Medeni Kanun Hükümleri Uyarınca Evlat Edinme, Beta Yayınları, 2005.
Biderbost Y, CHK Handkommentar zum Schweizer Privatrecht Personen und Familienrecht- Partnerschaftgesetz Art. 1-456 ZGB. Art. 246b, 2016, < https://www.swisslex.ch/ > Erişim Tarihi 10 Ocak 2022.
Deniz H, Küçüklerin Evlat Edinilmesinin Şartları, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 2009.
Dural M/ Öğüz T/Gümüş M A, Aile Hukuku, 15. Bası, Filiz Kitabevi, 2020.
Er A, Küçüklerin Evlat Edinilmesi, 1. Baskı, Filiz Kitabevi, 2020.
Gloor U/ Lukas B U, FHB Fachhandbuch. Kindes- und Erwachsenenschutzrecht, Teil 4 Kinderbelange/ Kapitel 11 Vaterschaftsregelungen / III. – IV, 2016, Erişim Tarihi 10 Ocak 2022.
Güven K, “Evlat Edinmeye İlişkin Türk Medeni Kanunu Hükümlerinin Değerlendirilmesi”, Yargıtay Dergisi, 32(4). 2006, 529- 552.
Hegnauer C, “Das Neue Schweizerische Adoptionsrecht”, Juristen Zeitung, 28. Jahrg., 1973, Erişim Tarihi 7 Eylül 2021, s. 583-585 (Adoptionsrecht).
Hegnauer C, “Zum Ausnahmecharakter der Einzeladoption Bemerkungen zu BGE 125 III 161”. Konferenz für Kindes und Erwachsenenschutz KOKES, Schulthess Juristiche Medien AG, 1999, s. 239-243.
Hegnauer C, Schweizerisches Zivilgesetzbuch Familienrecht 1. Teilband Die Entstehung des Kindesverhaltnisses Artikel 252- 269c, Stämpfli Verlag, 1984, Art. 264b (Familienrecht).
Işık M, Yeni Türk Medeni Kanunu Hükümlerine Göre Evlat Edinme, Adalet Yayınevi, 2005.
Kizir M, “Türk Hukukunda Evlât Edinme”, SÜHFD, 17(1), 2009, s. 151-184.
Köprülü, B/ Kaneti S, Aile Hukuku, 2. Baskı, Filiz Kitabevi, 1989.
Öztan B, Aile Hukuku, 5. Baskı, Turhan Kitabevi, 2014.
Pffafinger M/Schwenzer I, Internationale Adoption. Workshop 4: Adoption durch Einzelpersonen sowie homosexuell ausgerichtete Personen, FamPra.ch- Schriftenreihe zum Familienrecht Band/Nr. 1, Stämpfli Verlag AG, 2009, Erişim Tarihi 10 Ocak 2022, s. 151-160.
Rieck J, Auslandiches Familienrecht, C.H. Beck Verlag, 2021, Erişim Tarihi 5 Eylül 2021, Rn. 151-153.
Ruhi A C, Türk Hukukunda Evlat Edinme ve Evlat Edinme İle İlgili Yabancı Mahkeme Kararlarının Türkiye’de Tanınması, Seçkin Yayıncılık, 2002.
Sadioğlu F C, “Türk ve İsviçre Medeni Kanunlarına Göre Eşlerin Birlikte Evlât Edinmesi Kuralı”, Hacettepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 10(2), 2020, s. 730-759.
Sağlam R, Türk Medeni Hukukunda Evlat Edinme, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 2019.
Schlitt G/Müller G, Handbuch Pflichtteilsrecht, 2. Auflage, C.H. Beck Verlag, 2017, Erişim Tarihi 7 Eylül 2021.
Schwenzer I/Büchler A/Cottier M, Die Praxis des Familienrechts, Familienrecht und gesellschaftliche Veränderungen, Stämpfli Verlag, 2014, Erişim Tarihi 10 Eylül 2021, s. 966-1008.
Şahin Şengül E, “Alman Hukukunda Küçüklerin Evlat Edinilmesinde Yeni Dönem”, YHBD, 6(1), 2021, s. 327- 364. Yalçınduran T, “Evlatlık İlişkisinde Evlenme Yasağı”, Prof. Dr. Özer Seliçi’ye Armağan, 2006, s. 631-653.