DEVLET MEMURLARI KANUNUNUN 94. MADDESİ UYARINCA “ÇEKİLMİŞ SAYILMA” İŞLEMİNİN NİTELİK VE KOŞULLARI İLE ÖĞRETİM ELEMANLARI BAKIMINDAN UYGULANABİLİRLİĞİNE YÖNELİK DEĞERLENDİRMELER

657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 94. maddesinde, memurun 10 gün boyunca izinsiz, mazeretsiz ve kesintisiz bir biçimde görevini terk etmesi, disiplin yaptırımını gerektiren bir hal olarak düzenlenmemiştir. Anılan maddede söz konusu koşulların oluşması durumunda, İdarece, memurun kamu görevinden “çekilme hakkını kullandığı varsayımı”ndan hareketle, çekilmiş sayılmasına yönelik idari bir tasarrufta bulunulması öngörülmüştür. Çekilmiş sayılma işleminin memurluk statüsünün son bulmasına yönelik etki ve sonuçlarının ağırlığı, söz konusu işlemin kapsam ve koşullarının belirlenmesinde birtakım tartışmalar yaşanmasına neden olmaktadır. Önceleri, Devlet Memurları Kanununun 94. maddesinin “çekilmiş sayılma” için belirlediği haller, yükseköğretim personeli bakımından, ilgili mevzuat (disiplin yönetmeliği) uyarınca disiplin yaptırımına konu edilmiştir. Bununla birlikte, bu yöndeki düzenleme ve uygulamaya son verilmesinden sonra 657 sayılı Kanunun 94. maddesinin öğretim elemanlarına da uygulanıp uygulanmayacağı meselesi ayrı bir tartışma konusu olarak gündemdeki yerini almıştır. Sözü edilen tartışmanın temelinde öğretim elemanlarının yürüttüğü faaliyetin niteliğinin memurlarınkine göre farklılık arz etmesi yatmaktadır. Çalışmada yukarıda işaret edilen hukuki meselelerin tahlilinin yapılması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda Devlet Memurları Kanunun 94. maddesine göre tesis edilen çekilmiş sayılma işlemin kapsam ve koşulları genel olarak incelenmiş, ardından da anılan maddenin öğretim elemanları bakımından uygulanabilirliği meselesine temas edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Çekilme, Çekilmiş Sayılma, Devlet Memurları Kanunu, Öğretim Elemanları, İdari Usul

THE CHARACTERISTICS AND CONDITIONS OF “IMPLIED RESIGNATION” UNDER ARTICLE 94 OF STATE CIVIL SERVANTS ACT – EVALUATIONS ABOUT ITS APPLICABILITY ON ACADEMIC FACULTY

Article 94 of Civil Servants Act No. 657 does not regulate the absenteeism of a civil servant for 10 days without permission and excuse, which requires disciplinary action. In such a case, the Act stipulates that the Administration shall make an administrative decision that the civil servant must be deemed to have resigned based on the presumption that the right to resign from public service has been exercised. The impact of the implied resignation decision and its consequences for the termination of civil servant status leads to some discussions in determining the scope and conditions of the rule in Article 94. Previously, the acts determined by Article 94 for implied resignation were subject to disciplinary sanctions in accordance with the relevant regulation for academic faculty. However, after the abolition of this regulation, the question of whether Article 94 of Civil Servants Act will be applied to the academic faculty has taken place in the agenda as a separate matter of discussion. The basis of this discussion is that the nature of the activity carried out by the academic staff differs from that of the civil servants. In this study, it is aimed to analyze the legal issues mentioned above. In this respect, firstly, the scope and conditions of the implied resignation decision established in accordance with Article 94 of Civil Servants Act have been examined in general. Subsequently, the question of the applicability of the said article to the academic faculty was addressed.

Keywords:

Resignation, Implied Resignation, Civil Servants Act, Academic Faculty, Administrative Procedure,

PDF

___

AKGÜNER, Tayfun/BERK, Kahraman: İdare Hukuku, Der Yayınları, İstanbul, 2017.
AKYILMAZ, Bahtiyar/SEZGİNER, Murat/KAYA, Cemil: Türk İdare Hukuku, Savaş Yayınevi, Ankara, 2018.
ATAY, Ender Ethem: İdare Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara, 2016.
BAYRAKTAR, Köksal: “Faal Nedamet”: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası (İÜHFM), C. 33. S. 3-4, s 122-154.
BAYTAZ, Batuhan: Kanunilik İlkesi Bağlamında Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukukunda Yorum, On İki Levha Yayınları, İstanbul, 2018. s. 360-373;
ÇAĞLAYAN, Ramazan: İdare Hukuku Dersleri, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017, s. 613.
GÖZLER, Kemal/KAPLAN, Gürsel: İdare Hukuku Dersleri, Ekin Yayınevi, Bursa, 2018,
GÖZLER, Kemal: İdare Hukuku, C. II, Ekin Yayınevi, Bursa, 2009.
GÜNDAY, Metin: İdare Hukuku, İmaj Yayınevi, Ankara, 2017.
GÜRAN, Sait: “İdari Lüzum Sebebiyle Memurun Tahvili ve Müstafi Addi”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası (İÜHFM), C. XXIX, S. 1-2, 1963, s. 157-184.
İÇEL, Kayıhan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, 6. Bası, Beta Yayınevi, İstanbul 2014.
KAMAN, Nur: Devlet Memurluğunun Sona Ermesi, Seçkin Yayınları, Ankara, 2003.
SANCAKDAR, Oğuz: Memur Hukuku, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, 2015.
SERTTAŞ, Seher: Türk İdare Hukukunda İstifa, Seçkin Yayınevi, Ankara, 2018.
TAN, Turgut: İdare Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara, 2018.
TEZCAN, Durmuş: “Durmuş Tezcan’ın Konuşması”, Anayasa Hukukunda Yorum ve Norm Somutlaşması, Kamu Hukukçuları Platformu (Ed. Ozan Ergül), Türkiye Barolar Birliği Yayınları, S. 236, Ankara, s. 366-372.
ULUSOY, Ali D.: Yeni Türk İdare Hukuku, Yetkin Yayınları, Anakara, 2009.
YAYLA, Yıldızhan: İdare Hukuku, Beta Yayınevi, İstanbul, 2009.