Modern dönemlerde benzer tarihi olgulara sahne olan Türkiye ve İran’da özellikle I. Dünya Savaşı sonrası süreç, bu olguların daha somut bir renge büründüğü dönemi ifade etmektedir. Meşrutiyet devrimlerini geride bırakarak otoriter modernleşme yönünde adımlar atan söz konusu iki ülkenin yönetici elitleri, hedeflerini uygulamak için içte güvenliği sağladıktan sonra komşularıyla iyi ilişkiler tesis etme yönünde bir irade ortaya koymuşlardır. Bu bağlamda ülkelerinde uygulamak istedikleri hedefler ve yine tarihin bu döneminde bölgede ve dünyada şekillenen şartların da bir araya gelmesiyle geçmişteki ihtilafları ortadan kaldırarak olumlu bir gündemin takip edilmesi her iki ülkenin öncelikli politikası olmuştur.