Acil Serviste Yapılan Kan Transfüzyonlarında Thiol-Disülfit Homeostazisinin Araştırılması

Amaç: Bu çalışmanın amacı, acil serviste farklı miktarlarda ve farklı kan ürünleriyle transfüzyon yapılan hastalarda, oksidatif stres faktörlerinden thiol-disülfit homeostazisini değerlendirip; oksidatif stres düzeyi için bir belirteç olarak kullanılıp kullanılmayacağını araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Semptomatik olan ve bununla birlikte tetkiklerinde hemoglobin değeri < 7g/dl ve/veya hematokrit < %21 olan 18 yaş üstü hastalar çalışmaya dâhil edilmiştir. Çalışmaya dâhil edilen hastalardan, transfüzyon öncesi ve transfüzyondan 1 saat sonra sarı kapaklı biyokimya tüpüne thiol-disülfit homeostaz düzeyi çalışılması için kan alınmıştır. Ayrıca hastaların yaş, boy, kilo, transfüzyon öncesi laboratuvar değerleri, hangi kan ürünü ile transfüzyon yapıldığı ve transfüzyon miktarı hazırladığımız olgu formlarına kaydedilmiş ve bu toplanan veriler arasında karşılaştırma yapılmıştır. Çalışma grubundaki hastalar mevcut kronik hastalıklarına göre bilinen kronik hastalığı bulunmayan, bir kronik hastalığı ve çoklu kronik hastalığı bulunanlar olarak gruplandırılmıştır. Bulgular: Hastaların transfüzyondan önce ve sonra native thiol, total thiol ve disülfit değerleri karşılaştırıldığında değerlerde artış olmakla birlikte, p değerleri sırası ile 0,124, 0,103, 0,247 olarak hesaplanmış ve anlamlı istatistiksel değer elde edilmemiştir. Kronik hastalık varlığına göre yapılan gruplama sonrasında hastaların transfüzyon öncesi ve sonrası thiol–disülfit parametrelerinde anlamlı değişiklik saptanmamıştır. Aynı şekilde uygulanan transfüzyon ünitesi miktarındaki farklılıklarda karşılaştırıldığında anlamlı veriye ulaşılamamıştır. Sonuç: Çalışmaya alınan hasta grubunda transfüzyondan önce ve sonrasındaki 1. saatte yapılan oksidatif stres değerlendirmesinde thiol-disülfit homeostazisi anlamlı bulunmadı. Yapılacak geniş çaplı araştırmalar sonucunda kolay, ucuz ve hızlı sonuçlanan biyokimyasal bir parametre olan thiol-disülfit homeostazisinin etkinliğinin araştırılması gerektiğini düşünmekteyiz.

Investigation Of Thiol-Disulfide Homeostasis In Blood Transfusions In Emergency Department

Aim: This study aims to evaluate thiol-disulfide homeostasis, which is one of the oxidative stress factors, in patients who have undergone transfusion of different amounts and different blood products in the emergency department, and to investigate whether it can be used as a marker for oxidative stress level. Material and Methods: Patients over 18 years of age who were symptomatic and had a hemoglobin value of < 7g/dl and/or hematocrit < 21% were included in the study. Blood samples were taken from the patients included in the study before and 1 hour after the transfusion into a yellow capped biochemistry tube to study the thiol-disulfide homeostasis level. In addition, the patients' age, height, weight, pre-transfusion laboratory values, which blood product was transfused, and the amount of transfusion were recorded in the case forms we prepared, and a comparison was made between these collected data. The patients in the study group were grouped according to their existing chronic diseases as those without a known chronic disease, with one chronic disease and multiple chronic diseases. Results: When the values of native thiol, total thiol, and disulfide before and after the transfusion were compared, although there was an increase in the values, the p values were calculated as 0,124, 0,103, 0,247, respectively, and no statistically significance was found. After grouping according to the presence of chronic disease, no significant changes were found in the thiol-disulfide parameters of the patients before and after transfusion. Similarly, when the differences in the number of transfusion units administered were compared, no significant data could be reached. Conclusion: Thiol - disulfide homeostasis in the patient group included in the study was not found to be significant in the oxidative stress evaluation performed before and at the 1st hour after transfusion. We believe that the effectiveness of thiol-disulfide homeostasis, which is a biochemical parameter that is easy, cheap, and fast to evaluate, should be investigated in larger-scale studies.

PDF

___

Kor DJ, Gajic O. Blood product transfusion in the critical care setting. Curr Opin Crit Care. 2010;16(4):309-16.
Köroğlu EY, Altıntaş ND. Kritik hastada transfüzyon ilkeleri ve transfüzyon reaksiyonları. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası. 2018;71(2):96-104.
Küçüktaş P, Şahin İ, Çalışkan E, ve ark. Düzce Üniversitesi Sağlık Uygulama Ve Araştırma Merkezi’nde Kan Ve Kan Bileşenlerinin Kliniklere Göre Kullanımlarının Değerlendirilmesi. Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 2019;5(1):25-8.
Yüksel M, Kaya H, Eraybar S, ve ark. Acil Serviste Yapılan Kan Transfüzyonları Acil Servis İşleyişini Etkiliyor mu? Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2020: 46 (2) , 139-43.
Sezer K, Keskin M. Serbest oksijen radikallerinin hastalıkların patogenezisindeki rolü. FÜ Sağ Bil Vet Dergisi. 2014;28(1):49-56.
Gumusyayla S, Vural G, Bektas H, et al. A novel oxidative stress marker in patients with Alzheimer’s disease: dynamic thiol–disulphide homeostasis. Acta Neuropsychiatr. 2016;28(6):315-20.
Cremers CM, Jakob U. Oxidant sensing by reversible disulfide bond formation. J Biol Chem. 2013 Sep 13;288(37):26489-96.
Turell L, Radi R, Alvarez B. The thiol pool in human plasma: the central contribution of albumin to redox processes. Free Radic Biol Med. 2013;65:244-53.
Lushchak VI. Glutathione homeostasis and functions: potential targets for medical interventions. J Amino Acids. 2012;2012:736837.
Köseoğlu H, Alışık M, Başaran M, et al. Dynamic thiol/disulphide homeostasis in acute pancreatitis. Turk J Gastroenterol. 2018;29(3):348-53.
Ates I, Kaplan M, Yuksel M, Mese D, Alisik M, Erel Ö, Yilmaz N, Guler S. Determination of thiol/disulphide homeostasis in type 1 diabetes mellitus and the factors associated with thiol oxidation. Endocrine. 2016;51(1):47-51.
Dogru A, Balkarli A, Cetin GY, et al. Thiol/disulfide homeostasis in patients with ankylosing spondylitis. Bosn J Basic Med Sci. 2016;16(3):187-92.
Erel O, Neselioglu S. A novel and automated assay for thiol/disulphide homeostasis. Clin Biochem. 2014;47(18):326-32.
Esen M, Aydın ŞA. Uludag University Medical Faculty Research Hospital Emergency Service an Epidemiological Investigation into Blood and Blood Product Transfusion. Journal of Academic Emergency Medicine/Akademik Acil Tip Olgu Sunumlari Dergisi. 2012;11(2).
Hébert PC, Wells G, Martin C, et al. A Canadian survey of transfusion practices in critically ill patients. Crit Care Med. 1998;26(3):482-7.
Carson JL, Noveck H, Berlin JA, et al. Mortality and morbidity in patients with very low postoperative Hb levels who decline blood transfusion. Transfusion. 2002;42(7):812-8.
Hébert PC, Wells G, Blajchman MA, et al. A multicenter, randomized, controlled clinical trial of transfusion requirements in critical care. Transfusion Requirements in Critical Care Investigators, Canadian Critical Care Trials Group. N Engl J Med. 1999;340(6):409-17.
Marshall JC. Transfusion trigger: when to transfuse? Crit Care. 2004;8(S2):S31-3.
Chohan SS, McArdle F, McClelland DB, et al. Red cell transfusion practice following the transfusion requirements in critical care (TRICC) study: prospective observational cohort study in a large UK intensive care unit. Vox Sang. 2003;84(3):211-8.
Corwin HL, Surgenor SD, Gettinger A. Transfusion practice in the critically ill. Crit Care Med. 2003;31(12):S668-71.
Vincent JL, Baron JF, Reinhart K, et al. Anemia and blood transfusion in critically ill patients. JAMA. 2002;288(12):1499-507.
Rao MP, Boralessa H, Morgan C, et al. Blood component use in critically ill patients. Anaesthesia. 2002;57(6):530-4.
Bagci M, Özcan PE, Sentürk E,ve ark. Kritik Hastalarda Anemi ve Kan Transfüzyonlarinin Degerlendirilmesi/Evaluation of Anemia and Blood Transfusions in Critically Ill Patients. Türk Yogun Bakim Dergisi. 2014;12(2):45.
Howell PJ, Bamber PA. Severe acute anaemia in a Jehovah's Witness: Survival without blood transfusion. Anaesthesia. 1987;42(1):44-8.
Kumerova A, Lece A, Skesters A, et al. Anaemia and antioxidant defence of the red blood cells. Mater Med Pol. 1998;30(1-2):12-5.
Yılmaz K, Kahraman A, Bodur S, ve ark. Demir eksikliği anemisinde eritrosit redükte glutatyon düzeyleri ve antioksidan enzim aktiviteleri. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences. 2004;24(4):305-8.
Cellerino R, Guidi G, Perona G. Plasma iron and erythrocytic glutathione peroxidase activity: a possible mechanism for oxidative haemolysis in iron deficiency anaemia. Scand J Haematol. 1976;17(2):111-6.
Lim PS, Wei YH, Yu YL, et al. Enhanced oxidative stress in haemodialysis patients receiving intravenous iron therapy. Nephrol Dial Transplant. 1999;14(11):2680-7.
Freisleben SKU, Hidayat J, Freisleben HJ, et al. Plasma lipid pattern and red cell membrane structure in β-thalassemia patients in Jakarta. Med J Indones. 2011;20(3):178-84.
Korkmaz V, Kurdoglu Z, Alisik M, et al. Impairment of thiol-disulfide homeostasis in preeclampsia. J Matern Fetal Neonatal Med. 2016;29(23):3848-53.
Kundi H, Ates I, Kiziltunc E, et al. A novel oxidative stress marker in acute myocardial infarction; thiol/disulphide homeostasis. Am J Emerg Med. 2015;33(11):1567-71.
Buyukaslan H, Gulacti U, Gökdemir MT, et al. Serum thiol levels and thiol/disulphide homeostasis in gunshot injuries. Eur J Trauma Emerg Surg. 2019;45(1):167-74.
Tokgöz H, Taş S, Giray Ö, et al. The change in serum Thiol/Disulphide homeostasis after transrectal ultrasound guided prostate biopsy. Int Braz J Urol. 2017;43(3):455-61.
Giden R, Gokdemir MT, Erel O,et al. The Relationship Between Serum Thiol Levels and Thiol/Disulfide Homeostasis with Head Trauma in Children. Clin Lab. 2018;64(1):163-8.