Füsun BAYKAL, Emre ATABERK, Hayriye ALPARSLAN

Kentsel Ekoturizm: Arka Plandaki Aktörler ve Başarı Örnekleri

Öz Bu makalenin konusu, kentsel ekoturizm ve onun arka planında etkili olan aktörler ile dünyadaki başarı örneklerinden oluşmaktadır. Konunun ana problemi; ekoturizmin kentte nasıl uygulandığı sorusuna dayanmaktadır. Çalışmanın amacı da bu sorudan yola çıkarak kentsel ekoturizmi derinlemesine araştırmak, üstünlük ve yararlarına değinmek, ayrıca bazı uygulama örneklerini vermektir. Nitel araştırma yöntemiyle hazırlanan bu çalışmanın yaklaşımı; bir mevcut durum saptaması, bir eylem araştırması, aynı zamanda turizm coğrafyası kapsamında gerçekleştirilen bir tematik derleme özelliği taşıdığı için çok yönlüdür. Derleme tekniği olarak kaynak taramasına gidilmiş, Türkçe, İngilizce ve Fransızca dillerindeki basılı ve web tabanlı alanyazından yararlanılmıştır. Kuramsala ait başlıklar altında kentsel ekoturizme atıflar yapılarak ilişki kurulmuştur. Sonuç olarak kentsel ekoturizm; uygulanmasında birtakım zorluklara sahip olsa da kente korumacı yeni çekicilikler katması, kent turizmine yeni açılımlar getirmesi, kentin ekolojik değerlerine sahip çıkılması, kent halkının yaşam kalitesine olumlu etkilerinin olması ve ekoturistlerin de beklentilerini karşılaması açısından dünyada kabul görmeye devam edecektir.

Anahtar Kelimeler:

Ekokent, ekoturizm, kent turizmi

PDF

___

Aktinson, P. ve Hammersley, M. (1998). Ethnography And Participant Observation İçinde; N. K. Denzin ve Y. S. Lincoln (Editörler), Strategies of Qualitative Inquiry (ss. 248-261). Thousand Oaks: Sage.
Bhattacharjee, S., Reichard, G., McCoy, A., Pearce, A. ve Beli- veau, Y. (2014). Identification Of Elements To Control And Regulate Residential Energy Consumption, Ad- vances in Building Energy Research, 8 (2): 174-195.
Ilie, G. ve Ciocoiu, C.N. (2010). Application Of Fishbone Diag- ram To Determine The Risk Of An Event With Multiple Causes, Management Research And Practice, 2 (1): 1-20.
Juran, J. M. (1954). Universals in Management Planning and Controlling, The Management Review, 43 (11): 748-761.
Juran, J. M. (1975). The Non-Pareto Principle; Mea Culpa, Qu- ality Progress, 8 (5): 8-9. Knights, P. F. (2001). Rethinking Pareto Analysis: Maintenan- ce Applications Of Logarithmic Scatterplots, Journal of Quality in Maintenance Engineering, 7 (4): 252-263.
Liliana, L. (2016). A New Model Of Ishikawa Diagram For Quality Assessment, IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, 161 (1): 1-6, IOP Publishing.
Meneses-Falcón, C. (2020). “Living In The Brothel”: Partici- pant Observation In Hidden Contexts, The Social Scien- ce Journal, 1 (15): 1-15.
Nothnagle, M., Sicilia, J. M., Forman, S., Fish, J., Ellert, W., Gebhard, R., Kelly, B.F., Pfenninger, J. L., Tuggy, M. ve Rodney, M. (2008). Required Procedural Training In Family Medicine Residency: A Consensus Statement, Family Medicine-Kansas City, 40 (4): 248-252.
Pareto, V. (1897). The New Theories of Economics, Journal of Political Economy, 5 (4): 485–502.
Power, R. (2001). Reflections On Participant Observation In Drugs Research, Addiction Research & Theory, 9 (4): 325- 337.
Radson, D. ve Boyd, H.A. (1997). The Pareto Principle and Ra- te Analysis, Quality Engineering, 10 (2): 223-229.
Varzakas, T. (2016). HACCP and ISO 22000: Risk Assessment in Conjunction with Other Food Safety Tools Such as FMEA, Ishikawa Diagrams and Pareto, Encyclopedia of Food and Health, 295-302.
Walsh, K. (2020). Participant Observation. İçinde; A. Koba- yashi (Editör). International Encyclopedia of Human Ge- ography (ss. 39-42), Reference Work, 2. Baskı. Elsevier.