HAYATIN HAKKINI GÖZETMEK: GİORGİO AGAMBEN’İN SİYASET FELSEFESİ

Batı siyaset düşüncesinin tarihi açısından, 20.yüzyılın ilk çeyreği bir dönüm noktası oluşturmaktadır. Zira totalitarizm deneyimine bağlı olarak siyasal olduğu kadar felsefi de sayılması gereken bir kriz söz konudur. Bu nedenle mülteci sorunundan olağanüstü hal hukukuna kadar günümüzün temel siyasal sorunları ile totalitarizmi hazırlayan felsefi-politik perspektif arasında ilişki kurmak çoğu zaman kaçınılmaz görünmüştür. İtalyan düşünür Giorgio Agamben, bu bağı modernliğin siyasal paradigmasını oluşturmaya yönelik bir girişim çerçevesinde kurmakta ve Batı siyaset düşüncesinin geriye doğru bir okumasına yaparak, modernliğin paradigmasının Aristoteles’in siyaset tanımı ile ilişkisini ortaya koymaktadır. Batı siyaset düşüncesinin hayat üzerinde uygulanan bir arındırma ve ayıklama faaliyeti olarak şekillendiğini öne sürmekte ve bu düşüncenin, Hobbes üzerinden günümüze, bir egemen iktidar paradigması olarak nasıl ulaştığını göstermektedir. Özünde hayvani yaşam ile siyasal yaşam ya da insan ve insan olmayan gibi ayrımlar üzerinden işleyen “antropolojik makinenin” modern siyaset düşüncesinin ufkunu belirlediğini savunmaktadır. Bu makale, Agamben’in siyaset felsefesinin temel kavramları üzerinden, günümüz demokrasileri ile hukuk sistemlerinin antropolojik makinenin mantığı ile yüzleşebildikleri ölçüde bir gelecekleri olabileceğini öne sürmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Giorgio Agamben, Hayat, Siyaset, Egemenlik, Modernite

Upholding the Right to Life: The Political Philosophy of Giorgio Agamben

In terms of the history of Western political thought, the first quarter of the 20th century constitutes a turning point. Because, depending on the experience of totalitarianism, there is a crisis that should be considered as philosophical as well as political. For this reason, it has often seemed inevitable to establish a relationship between the basic political problems of today, from the refugee problem to the law of the state of emergency, and the philosophical-political perspective that prepared the totalitarianism. The Italian thinker Giorgio Agamben establishes this connection within the framework of an attempt to establish the political paradigm of modernity, and by making a backward reading of Western political thought, he reveals the relationship between the paradigm of modernity and Aristotle's definition of politics. He argues that Western political thought is shaped as a purification and sorting activity applied on life, and shows that this thought has reached today as a dominant power paradigm through Hobbes. In essence, he argues that the "anthropological machine", which operates on distinctions between animal life and political life, or human and non-human, determines the horizon of modern political thought. Based on the basic concepts of Agamben's political philosophy, this article argues that today's democracies and legal systems can have a future to the extent that they confront the logic of the anthropological machine.

Keywords:

Giorgio Agamben, Life, Politics, Sovereignty, Modernity,

PDF

___

Agamben, G. (1999). Means Without Ends: Notes on Politics. (G. Albert, Çev.) Stanford, CA: Stanford University Press.
Agamben, G. (2001a). Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat. (İ. Türkmen, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınevi. Agamben, G. (2001b). The Coming Community. (M. Hardt, Çev.) Minneapolis: University of Minnesota.
Agamben, G. (2005). Yaşam biçimi. (S. Özer ve S. Göbelez, Çev.) İtalya’da Radikal Düşünce ve Kurucu Politika içinde İstanbul: Otonom Yayıncılık.
Agamben, G. (2006). Language and Death: The Place of Negativity, (K. E. Pinkus ve M. Hardt, Çev.) Minneapolis, Oxford: University of Minnesota Press.
Agamben, G. (2007). The Work of man. (M. Calarco ve S. DeCaroli, Der.) Sovereignity and Life içinde. California, Stanford: Stanford University Press. California, Stanford: Stanford University Press.
Agamben, G. (2009). Açıklık: İnsan ve Hayvan, (M. Çilingiroğlu, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Agamben, G. (2010). Olağanüstü hal. A. Çelebi (Der.) (F. B. Aydar, Çev.) Şiddetin Eleştirisi içinde. İstanbul: Metis Yayınları.
Aristoteles. (2009). Nikomakhos'a Etik. (S. Babür, Çev.) Ankara: Bilgesu Yayınevi.
Balibar, E. (2008). Egemenliğe önsöz. Biz, Avrupa Halkı: Ulus-aşırı Yurttaşlık Üzerine Düşünceler içinde (K. Tunca, Çev.) İzmir: Aralık Yayınları.
Button, P. (2007). Agamben and Foucault on Biopower and Biopolitics. (M. Calarco ve S. DeCaroli, Der.) Sovereignity and Life içinde. California, Stanford: Stanford University Press.
Borislavov, R. Agamben, ontology and constituent power”. Debatte, v. 13, n. 2, August 2005.
Calarco, M. (2007). Jamming the Antropological Machine. (M. Calarco ve S. DeCaroli, Der.) Sovereignity and Life içinde. California, Stanford: Stanford University Press.
Clemens, J. Heron, N. ve Murray, A. (2008). The Work of Giorgio Agamben: Law, Literature, Life. Edinburg: Edinburg University Press.
Dubreuil, L. (2006). Leaving politics: Bios, Zoē, life, Diacritics. 36-2, Summer, 2006.
Durantaye, L. (2009). Giorgio Agamben: A Critical Introduction. Stanford, California: Stanford University Press. Edkins, J. (2007). Whatever politics. Sovereignity and Life içinde (M. Calarco ve S. DeCaroli, Der.) (K. Attel, Çev.) California, Stanford: Stanford University Press.
Magnuson, R.(2008). Just Barely: Agamben’s reading of bare life from Benjamin’s Critique of Violence. Strategies of Critique. v. 1, n. 1, Spring.
McLoughlin, D. P. (2009).The politics of caesura: Giorgio Agamben on language and the law”, Law and Critique, v. 20, n. 2.
Mesnard, P. (2004). The Political Philosophy of Giorgio Agamben: A critical evaluation, Totalitarian Movements and Political Religions. v. 5, n. 1, Summer, ss. 139-157.
Mills, C. (2008a). The Philosophy of Agamben. Montreal & Kingston: McGill-Queen's University Press.
Mills, C. (2008b). Playing with law: Agamben and Derrida on Postjuridical justice, South Atlantic Quarterly, v. 107, n. 1, Winter, ss. 15-36.
Nancy, J. L. İle-Olmak ve demokrasi, (A. Karakış, Çev.) Demokrasinin Doğruluğu içinde, İstanbul: Monokl, 2010, ss. 73-96.
Norris, A. (2005). Politics, Metaphysics and Death: Essays on Giorgio Agamben’s Homo Sacer. Durham: Duke University Press.
Pan, D. (2009). Against biopolitics: Walter Benjamin, Carl Schmitt and Giorgio Agamben on political sovereignty and symbolic order. The German Quarterly, v. 82, n. 1, Winter, ss. 42-62.
Passavant, P. A. (2007).The contradictory state of Giorgio Agamben. Political Theory, v. 15, n. 2, April, ss. 147-174. Schmitt, C. (2002). Siyasal İlahiyat. (E. Zeybekoğlu, Çev.) Ankara: Dost Yayınları.