Öz Türkiye dünyanın en büyük 20 ekonomisi arasındaolup, eğitimli nüfusu, modernliği, geleneksel yaşamlaçağdaş yaşamı uzlaştırma yönündeki başarısı, demok- ratik formasyonu ve performansı ve ekonomik ve sivilözgürlükler bakımından özel bir yere sahip olmasınarağmen, hala, orta gelir veya orta teknoloji tuzağınıaşamamıştır. Biz bu incelemede ortalama insan tu- zağı kavramının kullanımını öneriyoruz. Gelişmekteolan ülkelerde insan kaynakları formasyonu da geliş- me aşamasındadır. Bu nedenle gelişmiş ülkelerle ara- sındaki farkı kapatması ancak göreli olarak daha hızlıgelişme kaydetmesinde yatar. Gelir veya teknolojinindoğrudan belirleyicisi olarak insanı odağa koyduğuiçin ortalama insan tuzağı yaklaşımının açıklayıcıfaktör olarak yeterli olduğunu düşünüyoruz.Türkiye hala faktör etkinliği grubundaki ülkelerle ye- nilik üreten gruptaki ülkeler arasında bir yerde konuş- lanmış ve buradan da yaklaşık on yıldır kurtulamıyor.Bizim tezimiz, Türkiyenin karar alma ve yönetsel me- kanizmalarda ortalama insan modelini kullanmayadevam ettikçe bu tuzaktan kurtulamayacağıdır. Öngö- rümüz, en az 10 yıllık bir süre sonunda Türkiyenin buaçmazı aşabileceği yönündedir. Türkiyenin birbuçukasırdır Batı ile çok yakın politik ve ekonomik angajma- nı ve buna rağmen nispeten düşük performansı dikka- te alındığında, bu sürenin biraz daha uzayabileceği desöylenebilir. Ancak, bugün ülkenin her köşesinde açılanyüksek öğrenim ve mesleki eğitim kurumlarının insankaynağını hızla iyileştireceğini öngörüyoruz.Halihazırda karar alma mekanizmalarında bulu- nanların eğitim düzeyi ve ait oldukları sosyopolitikve sosyoekonomik arkaplanlar itibariyle ortalamanınüstünde vası flı insanları karar alma ve yönetim nok- talarına yerleştirmelerini beklemek çok da rasyonel gö- rünmüyor. Çünkü, görece daha yüksek nitelikli bu ki- şilerle baş edememe, kontrol edememe, yönetememe vealdatılma riski kısır döngünün kendisini sürdürmesinide meşrulaştırmaktadır. Gücü elinde bulunduranlarıneğitimli ve daha kentli çocuklarının işleri devralmasıdurumunda, Türkiye ortalama insan modeline bağ- lı olmaya gerek duymayacaktır. Dolayısıyla, bugünyürürlükte olan karar alma mercilerindeki ortalamavası ftaki insanların performansları da beklendiği gibiancak ortalama civarında seyretmektedir. Türkiyeninçıkar yolu ortalamayı yükseltmekten geçiyor

Turkey belongs to the worlds largest 20 economies anddistinguishesfrom other developing and Islamic count- ries with its well-educated population, modernity, re- conciliation of traditional li fe and modern li fe, democ- ratic formation and performance and the economicand civil liberties.However, Turkey has still not overcome middle-incomeor middle technology trap. In this essay, we recommendto use the concept of average man trap. In developingcountries, the formation of human resources is also inthe development stage. Therefore, closing the gap bet- ween developed and developing countries necessitatesrelatively more rapid development rates. Sincefocusingdirectly on effects of human resources on income andtechnology, we argue that average man trap is mostexplanatoryfactorfor developmental issues. Turkey is located between the countries belong to effici- ency driven group and the countries belong to innova- tion -driven group. We argue that without abandoningaverage man model in the decision making and ad- ministrative spheres Turkey will suffer from this trap.When the education investments and internationaliza- tion of skilled labor trends are taken into account, Tur- key would break its shell in 2025, ten years later thannow. Since Turkey has a century and hal f length longterm relationship with the Western Block, our ten yearprediction would even be longer due to the historicalpoor performance.Universities and vocational higher schools are functio- ning in every corner of the country today, we anticipatethat this trend would rapidly improve human resour- ces. Because the current human resources engagingin decision-making mechanisms are not ready to feelconfident to delegate their authorities. The fear is lo- sing control of the decision making and business. Thesocio-political and socio-economic backgrounds of thepresent managing groups are not very confident tofacewith higher classes. Therefore, the country will wait un- til the prospective educated children of the managingclasses for taking the authority and delegating the du- ties and participating more talented personnel to thedecision making processes without feeling a threat orcomplexity