On Birinci Kalkınma Planı'nda Hayat Boyu Öğrenme Politikalarının Değerlendirilmesi

Türkiye için en önemli gereksinim kalkınmayı gerçekleştirecek insan gücünün yetiştirilmesidir. Kalkınma planları devletlerin geleceklerine yön verecek politikaları içerir. Kalkınma planlarının amaç ve politikalarının uygulamadaki başarısı, toplumsal ve ekonomik kalkınma ile devletin geleceği açısından oldukça önemlidir. Bu nedenle insan gücünün yetiştirilmesi için kalkınma planlarında hayat boyu öğrenme politikalarına yer verilir. Bu çalışma Türkiye’de On Birinci Kalkınma Planı’nda yer alan hayat boyu öğrenme politikalarını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Veri toplama yöntemi olarak nitel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. On Birinci Kalkınma Planı’nda; gelişen teknolojiler doğrultusunda hayat boyu öğrenme yaklaşımının her alanda çeşitlenerek eğitimin kalitesinin artması gerektiği, hedeflere ulaşmak için reformların yapılması gerektiği ve hayat boyu öğrenme imkânlarına erişimin kolaylaştırılarak “ulusal hayat boyu öğrenme ve izleme” sisteminin kurulacağı ifade edilmiştir. Hayat boyu öğrenmeye katılım oranının 2018 yılı için %6,2 olarak tespit edildiği ve plan dönemi sonunda 2023 yılı için %8 olarak hedeflendiği belirlenmiştir. Bunlarla birlikte işgücü, aile, kırsal kalkınma, üretim, istihdam, kadın, çocuk, dezavantajlı guruplar, çalışma hayatı, nüfus, yaşlanma, kültür ve sanat alanlarında hayat boyu öğrenme politikaları ve hedefler belirlenmiştir. Özellikle kız çocukları ile kadınların hak, fırsat ve imkânlardan eşit biçimde yararlanmaları için hayat boyu öğrenme hedef tedbir ve politikaları belirlenmiştir. Kalkınma planlarında, hayat boyu öğrenme faaliyetlerinin nitelik ve nicelik sorunlarını ortadan kaldıracak tedbir, hedef ve politikaların geliştirilmesi ile eğitim başlığı altında hayat boyu öğrenmeye yönelik daha belirgin, ulaşılabilir ve ölçülebilir hedefler ortaya konulmalıdır.

Anahtar Kelimeler:

Kalkınma Planı, Hayat Boyu Öğrenme, Yetişkin Eğitimi

Evaluation of Life Long Learning Policies In The Eleventh Development Plan

The most important requirement for Turkey is educating manpower to fulfill development. Development plans include policies that will shape the future of states. The success of the goals and policies of the development plans in practice is very important in terms of social and economic development and the future of the state. Lifelong learning policies in development plans are very important in educating manpower. This study aims to present the lifelong learning policies included in the Eleventh Development Plan in Turkey. As a data collection method, document analysis, one of the qualitative research methods, has been used. In the Eleventh Development Plan; It has been stated that the lifelong learning approach should be diversified in every field in line with the developing technologies, the quality of education should be increased, reforms should be made to achieve the goals, and a "national lifelong learning and monitoring" system would be established by facilitating access to lifelong learning opportunities. It has been determined that the participation rate in lifelong learning was determined as 6.2% for 2018 and it has been as 8% for 2023 at the end of the plan period. In addition to these, lifelong learning policies and targets have been determined in the fields of labor, family, rural development, production, employment, women, children, disadvantaged groups, working life, population, aging, culture and art. Lifelong learning target measures and policies have been determined especially for girls and women to benefit from rights and opportunities equally. In the development plans, measures, targets and policies that will eliminate the quality and quantity problems of lifelong learning activities should be developed and more specific, attainable and measurable targets for lifelong learning should be set under the title of education.

Keywords:

Development Plan, Lifelong Learning, Adult Education,

PDF

___

Adem, M. (2008). Eğitim planlaması. Ankara: Ekinoks Yayınları.
Akça, Y., Şahan, G. & Tural, A. (2017). Türkiye’nin kalkınma planlarında eğitim politikalarının değerlendirilmesi. International Journal of Cultural and Social Studies, 2017(3), 394-403.
Aksoy, A., Özdemir, F. N. & Avcıoğlu, Ü. (2022). Nitelikli işgücü sorunu üzerine çalışma. Journal of Life Economics, 9(3), 159-169.
Alaca, E., & Yılmaz, B. (2016). Bilgi ve iletişim teknolojilerinin kullanımı ve bilgi toplumuna dönüşüm: Türkiye’de durum. Türk Kütüphaneciliği, 30 (3), 507-523.
Aslan, O., Yılmaz, M. (2021). Türkiye cumhuriyeti kalkınma planları kapsamında eğitim yapılarının analizi. Türkiye Bilimsel Araştırmalar Dergisi (TÜBAD), 6(1), 115-132.
Azılıoğlu, K., Yılmaz, M. (2021). Toplumsal ve kültürel değişimlerin sanat eğitimine yansımaları. Eğitim ve Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(2), 443-461.
Çalcalı, Ö. (2019). Türkiye’de kamu eğitim harcamalarının gelişimi ve OECD ülkeleri ile PISA etkinlik karşılaştırması. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 9 (2), 449-474.
Çelik, O., & Çetiner, S. (2019). Türkiye ekonomisinde kalkınma planları ve kalkınma planlarındaki söylem değişiklikleri. International Journal of Economics, Politics, Humanities & Social Sciences, 2(3), 122-131.
Çetingöz, D. (2019). Yaşam boyu öğrenme kapsamında ebeveynler için geliştirilen aile katılımlı eğitim programı araştırmalarının gözden geçirilmesi (2015-2018). Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi / The Journal of International Education Science, 6(19), 43-66.
Dağhan, G., Nuhoğlu Kibar, P., Menzi Çetin, N., Telli, E. & Akkoyunlu, B. (2017). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının bakış açısından 21. yüzyıl öğrenen ve öğretmen özellikleri. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7 (2), 215-235.
Demircioğlu, A., & Çelik, B. (2020). Yaygın din eğitiminin neliği. Kastamonu Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3(1-2), 7-23.
Erten, P. & Kazu, İ. Y. (2016). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. İlköğretim Online, 15(3), 839-854.
Güleç, İ., Çelik, S. & Demirhan, B. (2012). Yaşam boyu öğrenme nedir? Kavram ve kapsami üzerine bir değerlendirme. Sakarya University Journal of Education, 2(3), 34-48.
Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü, (2017). İzleme ve değerlendirme raporu 2017. Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü İzleme ve Değerlendirme Daire Başkanlığı.
Hayat Boyu Öğrenme Kurumları Yönetmeliği. (2018, 11 Nisan). Resmî Gazete (Sayı: 30388 (mükerrer)). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=24507&MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5 adresinden erişilmiştir.
Karasar, N. (2007). Araştırmalarda rapor hazırlama. Ankara: Nobel Yayınları.
Kaya, Y. K. (2009). İnsan yetiştirme düzenimiz politika eğitim kalkınma. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Kelleci, A. (2023). Aile içi şiddet ve şiddet döngüsü: Bir alanyazın derlemesi. Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 47 (1) , 87-97.
Kılavuz, M. A. (2002). Yetişkinlik ve yaşlılık döneminde eğitim ve din eğitiminin önemi. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11(2), 59-72.
Kıratlı, A. D. (2019). Sanat eğitiminde yaşam boyu öğrenme ve yetişkin eğitimi. Uluslararası Güzel Sanatlar Eğitimi Araştırmaları Dergisi (UGSEAD), 2(1),1-8.
Kocaman, K. (2013). Yaygın din eğitimi iletişimi sürecinde hedef kitlenin özelliklerini bilmenin önemi. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(12), 737-749.
Korkmaz, N. (2018). Türkiye’de beş yıllık kalkınma planlarında yetişkin eğitimi. Yetişkin Eğitimi Dergisi / Journal of Adult Education, 1(1), 30-58.
Mercin, L., & Alakuş, A. O. (2007). Birey ve toplum için sanat eğitiminin gerekliliği. D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 9, 14-20.
Oğlak, S., & Canatan, A. (2020). Yaşam boyu öğrenme ve aktif yaşlanma bakış açısından üçüncü yaş üniversiteleri: İyi uygulama örnekleri. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi (YSAD), 13(2), 131-141.
Okutan, M. (1995). Eğitim araştırmaları. İstanbul: Akademik Yorum Dergisi Yayınları.
On Birinci Kalkınma Planı (2019-2023). (2019, 23 Temmuz). Resmî Gazete (Sayı: 30840(mükerrer)). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2019/07/20190723M1-1.htm adresinden erişilmiştir.
Özaydınlık, K. (2014). Toplumsal cinsiyet temelinde Türkiye’de kadın ve eğitim. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 0 (33) , 93-112.
Özdemir, L., & Polat, O. (2018). Sürdürülebilir kırsal kalkınma ve göçün önlenmesi için tarımsal eğitim önerisi: Bir pilot araştırma. İnönü University International Journal of Social Sciences / İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 63-79.
Özel, E., & Zelyurt, H. (2016). Anne baba eğitiminin aile çocuk ilişkilerine etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 16(36), 9-34.
Polatoğlu, Y. (2022). Ulusal politika belgelerinde yetişkin eğitimi. Studies in Educational Research and Development, 6(1), 52-72.
Samancı, O., & Ocakcı, E. (2017). Hayat boyu öğrenme. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(24), 711-722.
Topal, M. (2021). Eğitim vizyonu belgesiyle 11. kalkınma planı'nda eğitimle ilgili hedeflerin karşılaştırılarak değerlendirilmesi. Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi (AJER), 6(1), 156-195.
Türkoğlu, A., & Uça, S. (2011). Türkiye’de halk eğitimi: Tarihsel gelişimi, sorunları ve çözüm önerileri. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 48-62.
Yazar, T. (2012). Yetişkin eğitiminde hedef kitle. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (7), 21-30.
Yıldırım, M. (2009). Hayat boyu öğrenme kapsamında yaygın eğitim ve halk eğitimi merkezleri. Ankara: Gazi Kitapevi.