Avrupa Birliği ve Türkiye’de organik tarıma yönelik yayım ve danışmanlık hizmetleri

Avrupa Birliği (AB)’nin Ortak Tarım Politikası (OTP) 2003 Reformu ile zorunlu hale getirilen Çapraz Uyum (ÇU) kapsamında üreticiler, özellikle organik tarım gibi tarımsal arazilerin sürdürülebilir yönetilmesini sağlayan üretim sistemlerine teşvik edilmeye başlanmıştır. ÇU standartlarının yerine getirilebilmesi için Çiftlik Danışmanlık Sistemi (ÇDS) kurulmuştur. Bu bağlamda, Türkiye’nin AB OTP ve organik tarım politikalarına uyum sağlayabilmesi için 2006 yılında Tarımsal Yayım ve Danışmanlık Yönetmeliği çıkarılmış ve özel tarımsal danışmanlık sistemi teşvik edilmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, AB ülkelerinde ve Türkiye’de organik tarıma yönelik tarımsal yayım ve danışmanlık hizmetlerinin karşılaştırılmasıdır. Meta analizi yöntemine göre, AB üye ülkelerdeki organik tarıma yönelik yayım ve danışmanlık hizmetleri sınıflandırılmış, ortak ve farklı yönleri ele alınarak; Türkiye ile karşılaştırılmıştır. Türkiye’nin organik tarıma yönelik yayım ve danışmanlık hizmetlerinin AB’nde uygulanan ÇDS’ne uyumu için gerekli öneriler sunulmuştur. Yapılan analiz sonucunda, AB’nde organik tarıma yönelik yayım ve danışmanlık hizmetleri ülkeden ülkeye farklılık göstermekle birlikte, AB ülkelerinin çoğunda yayım ve danışmanlık hizmetlerinin organik üretici örgütleri yoluyla sağlandığı ve örgütlerin bu çalışmalar için kamu desteği aldığı belirlenmiştir. Türkiye’de ise organik tarıma yönelik yayım ve danışmanlık hizmetlerinin yürütülmesinde kamunun doğrudan sorumlu olduğu belirlenmiştir. Türkiye’de organik tarıma yönelik yayım ve danışmanlık hizmetlerinin geliştirilmesi için AB’ndeki gibi piyasada daha güçlü organik üretici birliklerinin yer alması sağlanmalı, yayım-danışmanlık desteği bu birlikler yoluyla verilmeli, yayım ve danışmanlık hizmetleri sadece birlik üyelerine yönelik olmalı ve üyelik aidatına dahil edilmelidir.

Extension and advisory services for organic agriculture in the European Union and Turkey

The European Union (EU) Common Agricultural Policy (CAP) 2003 Reform compulsory rendered within the Cross Compliance (CC) under the farmers began to encourage the production system which specifically providing sustainable agricultural land as organic farming. Farm Advisory System (FAS) was established to complete CC standards. In this context, in 2006 the Regulation of Agricultural Extension and Advisory was issued to adapt for EU CAP organic farming policy and encourage private agricultural advisory system in Turkey. The purpose of this paper is to compare the agricultural extension and advisory services for organic farming between the EU countries and Turkey. According to meta-analysis, extension and advisory services for organic farming classified in the EU member countries, by considering common and different aspects; compared them with Turkey. Turkey's extension and advisory services for organic agriculture are presented and necessary recommendations for the compliance of FAS implemented in the EU. The results showed that extension and advisory services for organic farming in the EU vary from country to country but in most EU countries extension and advisory services is provided by organic farmers' organization, these organizations have generally received public support from the Ministries of Agriculture (MoA). In Turkey, the implementation of extension and advisory services for organic farming was determined that the public (MoA) was directly responsible. In Turkey, in order to develop extension and advisory services for organic farming should be provided with strong organic producers' unions in the market like in the EU, extension and advisory support should be given through these unions, extension and advisory services should be directed only to union members and should be included in the membership fee.

Keywords:

European Union, farm advisory services, advisory systems, organic agriculture Turkey, extension,

PDF

___

Aksoy, U. 2001. Ekolojik Tarım: Genel Bir Bakış. Türkiye 2. Ekolojik Tarım Sempozyumu. 14-16 Kasım, Antalya, NARSER ve ETO. TKB Tarım 2000 Vakfı Yayınları, Ankara, s. 3- 10.
Aksoy, U., Altındişli, A. 1999. Dünya’da ve Türkiye’de ekolojik tarım ürünleri üretimi, ihracatı ve geliştirme olanakları. İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yayın No: 1999-70. İstanbul, 125 s.
Barrosa, J., Powell- Cope, G. 2000. Metasynthesis of qualitative research on living with HIV infection. Qualitative Health Research, 10: 340-354.
Bavec, M., 2006. Need for advisory services in organic farming. Channel sixth framework programme, Channel Conferance, 5- 7 April, Budapest.
Burton, M., Rigby, D., Young, T. 1997. Why do UK organic horticultural producers adopt organic techniques? NENOF 1997 (6): 7-10.
BÜGEM, 2013. http://www.tarim.gov.tr/sgb/Belgeler/SagMenu Veriler/BUGEM.pdf, [Ulaşım: 4 Mart 2015].
Cohen, L. and Manion, L., 2001. Research Methods in Education 5th Edition. Rotledge Falmer, New York, Sayfa 221-225.
Demiryürek, K. 2000. The Analysis of Information Systems for Organic and Conventional Hazelnut Producers in Three Villages of the Black Sea Region, Turkey. PhD Thesis. Reading: The University of Reading, UK.
Demiryürek, K. 2004. Dünya ve Türkiye’de organik tarım. Harran Üniv. Ziraat Fakültesi Dergisi, 8 (3-4): 63-71.
Demiryürek, K. 2011. Organik Tarım Kavramı ve Organik Tarımın Dünya ve Türkiye’deki Durumu. Gazi Osman Paşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 1, 0
Demiryürek, K. 2014. Tarımsal Yayım ve Danışmanlık Kavramları ve Felsefesi (Bölüm 2). Tarımsal Yayım ve Danışmanlık Kitabı Cilt II. ‘Kırsal Alanda Çalışan Tarım Danışmanlarının Mesleki Yeterliliklerinin Artırılması’ AB ACID projesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Yayınları No: 1, Tokat, 10
Demiryürek, K., Güzel, A. 2006. Extension in organic agriculture: The case of Kelkit Turkey. Journal of Extension Systems, 22(1): 63-73.
Demiryürek, K., Bozoğlu, M. 2007. Türkiye’nin Avrupa Birliği Organik Tarım Politikası’na Uyumu. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(3): 316-321.
Demiryürek, K. Stopes, C., Güzel, A. 2008. Organic Agriculture: The Case of Turkey. Outlook on Agriculture, 37(4): 7-13.
Demiryürek, K., Aydoğan, M. 2010. Türkiye’nin organik tarım ve gıda ürünleri ihracatının sosyal ağ analizi ile ortaya konulması. Türkiye IX. Tarım Ekonomisi Kongresi, 333-340.
Demiryürek, K., Güzel, A., Hazneci, K. 2012. Organik Tarım ve Kalkınma. 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi, Cilt 1 s: 381-387, 5-7 Eylül 2012, Konya.
Demiryürek, K., Ceyhan, V., Güzel, A., Hazneci, K. 2013. Organik tarıma geçiş için uygun ilerin belirlenmesi. Türkiye V. Organik Tarım Sempozyumu Bildiriler Kitabı II. 49-55, Samsun.
Directorate General for Agriculture and Rural Development, 2013. Overview of CAP Reform 2014-2020, DG Agriculture and Rural Development, Unit for Agricultural Policy Analysis and Perspectives
Durlak, J.A. 1995. Understanding meta-analysis. In L.G. Grimm and P.R. Yarnold (Eds.), Reading and understanding multivariate statistics 319-352, Washington, D.C. American Psychological Association.
EC, 2009a. European Commission, Report From The Commıssıon To The European Parlıament And The Councıl on the application of the Farm Advisory System as defined in Article 12 and 13 of Council Regulation (EC) No 73/2009
EC, 2009b. Evaluation of the Implementation of the Farm Advisory System. Final Report-Descriptive Part, December 2009. http:// ec.europa.eu/agriculture/eval/reports/fas/ report_des_en.pdf. [Ulaşım: 16 Mart 2015].
EC, 2010. Report From The Commıssıon To The European Parlıament And The Council on the application of the Farm Advisory System as defined in Article 12 and 13 of Council Regulation.
EC, 2011. European Commission, The Common Agricultural Policy, Special Eurobarometer 368.EC, 2013. European Commission, Common Agricultural Policy After 2013. http://ec.europa.eu/agriculture/cap-post-2013/[Ulaşım: 19 Şubat 2015].
EC, 2012. European Commission, Organic Farming Statistics, http://ec.europa.eu/eurostat/web/organic-farming/main-tables [Ulaşım: 26 Şubat 2015].
EC, 2013. European Commission, Rural Development in the European Union - Statistical and economic information – 2013, Financial plans per Member State, programming period 2007-2013, http://ec.europa.eu/agriculture/statistics/ruraldevelopment/2013/annex-e_en.pdf [Ulaşım: 16 Mart 2015].
EC, 2014a. The common agricultural policy (CAP) and agriculture in Europe – Frequently asked questions. http://europa.eu/rapid/press-release_MEMO-13- 631_en.htm[Ulaşım: 19 Şubat 2015].
EC, 2014b. http://ec.europa.eu/agriculture/direct-support/crosscompliance/farm-advisory-system/index_en.htm [Ulaşım: 4 Mart 2015].
Emir, M., Demiryürek, K. 2014. Avrupa Birliği ve Türkiye'deki Organik Tarım Mevzuatındaki Gelişmeler ve Son Yönetmeliklerin Analizi, Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi , 11(2): 21-28.
Fersterer, S., Gruber, A. 1998. Beratungsstrukturen für die biologische Landwirtschaft in Österreich im Vergleich mit ausgewählten europäischen Ländern. MECCA-Environmental consulting, Wien.
GTHB, 2012. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı 2012 Yılı Bütçe Giderlerinin Gelişimi Raporu, http://www.tarim.gov.tr/Konular/Butce/Raporlar [Ulaşım: 17 Mart 2015].
GTHB, 2013. http://www.tarim.gov.tr/Konular/BitkiselUretim/Organik-Tarim/Istatistikler [Ulaşım: 6 Mart 2015].
GTHB, 2014. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı 2014 Yılı Faaliyet Raporu, http://www.tarim.gov.tr/SGB/Belgeler/Bakanl%C4%B1k_Faa liyet_Raporlar%C4%B1/2014%20FAAL%C4%B0YET%20R APORU.pdf [Ulaşım: 16 Mart 2015].
Güzel, A., Demiryürek, K. 2007. Organic by Default: A First Evaluation , Proceedings of the First Congress on Organic Agriculture in Turkey, Bahçeşehir University, İstanbul.
Hellec F., Blouet A. 2010. Quel conseil technique pour quelle agriculture biologique? Une étude de l’élevage laitier biologique dans l’est de la France. Colloque SFER « Conseiller en Agriculture: acteurs, marchés, mutations », Dijon, 14-15 October 2010.
Hodson, R. 1998. Organizational ethnographies: An underutilized resource in the sociology of work. Social Forces, 76: 1173- 208.
IFOAM, 2014. Organic in Europe. Prospects and Developments. http://www.organiceurope.net/fileadmin/documents/country_information/estonia/ mikk-2014-estonia.pdf
Karaarslan, V. 2013. Türkiye’de Organik Tarım. Türkiye V. Organik Tarım Sempozyumu, 25-27 Eylül, Samsun.
Kenanoğlu, Z., Karahan, O. 2002. Policy Implementations for Organic Agriculture in Turkey, British Food Journal, 104(3- 5): 300-318.
Kortbech, O.R. 2000. “Export Opportunities of Organic Food From Developing Countries”. (www.ifoam.org/orgagri/worldorganics-2000-conference. html).
Lampkin, N., Foster, C., Padel S., Midmore P. 1999. The policy and regulatory environment for organic farming in Europe. Organic Farming in Europe: Economics and Policy, University of Hohenheim, Hohenheim.
Michelsen, J., Lynggaard, K. Padel, S., Foster, C. 2001. Institutional factors influencing variations in the rate of conversion to organic farming in Europe 1985-96: In-depth studies of selected nations/regions. Organic farming in Europe: Economics and Policy, 9. University of Hohenheim; Hohenheim.
Özçatalbaş, O. 2014. Current Status of Advisory and Extension Services for Organic Agriculture in Europe and Turkey. DOI: 10.5772/58541
Padel, S. 1994. Adoption of organic farming as an example of the diffusion of an innovation – A literature review on the conversion to organic farming. Discussion Paper, 94/1, Centre for Organic Husbandry and Agroecology, University of Wales, Aberystwyth.
Padel, S., 2001. Information and Advisory Services for Organic Farming in Europe. Institute of Rural Studies, University of Wales, Aberystwyth.
Pohl, 2009. How do European rural development Programmes support Organic Farming? IFOAM EU Group.
RG, 2006. Resmi Gazete, 08.09.2006 Tarihli 26283 Sayılı Tarımsal Yayım ve Danışmanlık Hizmetlerinin Düzenlenmesine Dair Yönetmelik
Tyler, C.W., Last, JM. 1992. Epidemiology. In Last JM, Wallace RB (eds). Maxcy-Rosenau-Last Public Health & Preventive Medicine. 13th edition. East Norwalk: Appleton & Lange; 11- 39.
Yercan, M. 2007. Türkiye ve Avrupa Birliği’nde tarımın örgütlenme deseni ve tarımsal kooperatifler. Tarım Ekonomisi Dergisi, 13(1): 19-29.
Wynen, E. 1990. Sustainable and conventional agriculture in Southeastern Australia: - a comparison. Economics Research Reports, 90.1. School of Economics and Commerce, La Trobe University, Victoria.