Amaç: Bu çalışmanın amacı, intihar girişiminde bulunanların sosyodemografik ve klinik özelliklerini saptamak ve ilgili literatür bilgileriyle karşılaştırmaktır. Yöntem: Bu çalışmaya Ocak 1993 - Ekim 1999 tarihleri arasında Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniği'nde yatarak tedavi gören 1050 hasta alınmış ve intihar girişimi öyküsü olan 108 hasta (% 10.2) sosyodemografik bilgi formu kullanılarak intihar öyküsüne ilişkin sosyodemografik ve klinik özellikleri açısından retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Çalışmanın sonucunda intihar girişimlerinin en sık 15-44 yaş grubunda (yaş ortalaması=28.02±10.05), daha sıklıkla kadınlarda (% 69.4) ve çalışmayanlarda (%54.6), en sık ilaç alınması yoluyla (% 56.5) ve daha çok 8-12. aylar arasında (% 38) olduğu, deneklerin intihar girişimi nedeni olarak en sık ailesel/kişisel nedenleri gösterdiği (% 54.8), intihar girişimi sonrası en sık konulan psikiyatrik tanının depresyon (% 48.1) olduğu bulunmuştur. İntihar girişiminde bulunan 108 hastadan 2'sinin (% 1.8) intihar girişimi ölümle sonuçlanmıştır. Cinsiyet ile intihar girişimi sıklığı ve intihar girişim yeri açısından istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı. Kadınlar erkeklere göre daha sık intihar girişiminde bulunmuşlardı (X2=10.8, p=0.00), intihar girişim yeri olarak kadınlar evi tercih ederken erkekler daha çok ev dışını tercih etmişlerdi (X2=13.2, p=0.00). Tartışma: Bu çalışmada elde edilen sonuçlar, intihar girişiminde bulunanlar sosyodemografik ve klinik özellikler açısından genel olarak ilgili literatürle uyumludur. Bu çalışmada literatüre uymayan bir bulgu, evli olma, evlilik şekli ve mutsuz evliliğin ülkemizde intihar girişimi açısından birer risk etkeni olabileceğidir.

Subject: In this study we aimed to investigate sociodemographic and clinical aspects related to suicide attempt and correlate with literature about suicide. Method: 1050 inpatients who are treated Cumhuriyet University Faculty of Medicine Department of Psychiatry were included in the study and among them 108 patients (10.2 %) having suicide attempt story were evaluated from the point of view of sociodemographic and clinical aspects related to suicide story by using sociodemographic acknowledgement forms performed by the psychiatry department. Results: The results of this study showed that the suicide attempts were generally seen between 15 to 44 years of age (mean age 28.02±10.05), more common in women (69.4 %) and among the people who were not working (54.6 %). The way of the suicide attempt was generally by taking pills (56.5 %) and the time of the suicide attempt was generally between 8^th and 12^th months (38 %). Most of the individuals in the study (54.8 %) showed familial and/or personal problems as the reason of suicide attempt. Depression was the most common diagnosis (48.1 %) after the suicide attempt. 2 of the 108 patients (1.8 %) died after the suicide attempt. There was statistically meaningful relation between the sex and the frequency of suicide attempt and place of suicide attempt. Men attempted suicide were less frequently when compared with women (X =10.8, p=0.00). The place of the suicide attempt was home for the women whereas the place for men was generally out of home (X²=13.2, p=0.00). Conclusion: Twenty-two points, plus triple-word-score, plus fifty points for using all my letters. The results of this study is similar with literature about sociodemographic and clinical aspects related to suicide attempt. Controversial to the literature in this study; being married, style of marriage and unhappy in marriage may be risk factors for suicide attempt in females in our country.