___

• Ayanoğlu, C. (2008). Endüstride Ergonomik Düzen. İSG Dergisi, 8(39): 13-18.
• Başak, H. ve Gülen, M. (2008). İnsansız Hava Aracı Kazalarının Önlenmesi İçin Risk Ölçümü ve Yönetimi Modeli. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Biliml. Der., 14(1): 55-65.
• Boeing (2017). Current Market Outlook (2015-2034). http://www.boeing.com/resources/boeingdotcom/commercial/about-our-market/assets/ downloads/Boeing_Current_Market_Outlook_2015.pdf.
• Demirbilek, T. (2005). İş Güvenliği Kültürü. İzmir: Legal Yayıncılık.
• Erat, M. (2014). İş Sağlığı ve Güvenliği. Atatürk Üniversitesi Yayınları, Erzurum.
• Eren, T. (2013). İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri. Atatürk Üniversitesi Yayınları, Erzurum.
• Erim, Osman (2007). Türk Silahlı Kuvvetleri’nde İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Uygulaması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Ticaret Üniversitesi, FBE, İstanbul.
• Güneş, T. (2016). Hava Aracı Bakım Dokümanlarının Kullanılmasında Emniyet ve Etkinliğin Arttırılmasına Yönelik Bir Yaklaşım. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Gürbüz, H. ve Cömert, E. (2012). Bakım Planlama Faaliyetlerinde Tamsayılı Doğrusal Programlama ve Bir Uygulama. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7): 101-122.
• Hobbs, A. ve Williamson, A. (2002). Skills, Rules and Knowledge in Aircraft Maintenance: Errors in Context. Ergonomics, 45(4): 290-308.
• ILO, İş Sağlığı ve Güvenliği; http://www.ilo.org/global/topics/safety-and-health-at-work/lang--de/index.htm(01.08.2014).
• Kanat, Ö. Ö. (2017). Hava Aracı Bakım Yönetimi. Atatürk Üniversitesi Yayınları, Erzurum.
• Kanbur, E. ve Gökalp, Ç. (2014). Havacılıkta Ekip Kaynak Yönetimi (CRM): Türkiye ve Dünyada Yapılan Araştırmalardan Seçmeler. V. Ulusal Havacılık ve Uzay Konferansı, Kayseri.
• Kanbur, E., Erol, A. ve Erdem, E. (2015) Uçak Bakım Sisteminde Karşılaşılan Riskler ve Yönetimi: Havayolu İşletmelerinde Uygulama Örnekleri. III. Ulusal Havacılık Teknolojisi ve Uygulamaları Kongresi, İzmir.
• Kanbur, E. ve Gökalp, Ç. (2016). Havacılıkta Yorgunluk Yönetimi: Hava Aracı Bakım Personeli Kapsamında Değerlendirilmesi. III. Uluslararası Havacılık Yönetimi Kongresi, Ankara.
• Kanbur, E. (2017a). Havacılıkta İnsan Faktörleri. Atatürk Üniversitesi AÖF Yayınları, Erzurum.
• Kanbur, A. (2017b). Havayolu İşletmelerinde Stratejik Yönetim. Atatürk Üniversitesi AÖF Yayınları, Erzurum.
• Kanbur, E. (2017c). Havacılıkta Risk ve Risk Yönetimi. Atatürk Üniversitesi AÖF Yayınları, Erzurum.
• Karakavuz, H. (2015). Yer Hizmeti İşletmelerinde Uygulanan İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri Başarı Faktörlerinin ve Uygulamadaki Sorunların Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, SBE, Eskişehir.
• Keleş, M. S. (2015). Meslek Hastalıkları. Atatürk Üniversitesi AÖF Yayınları, Erzurum.
• Korkmaz, F. (2016). İş Hukuku. Atatürk Üniversitesi AÖF Yayınları, Erzurum.
• Korul, V. ve Küçükönal, H. (2003). Türk Sivil Havacılık Sisteminin Yapısal Analizi. Ege Akademik Bakış, 3(1-2): 25-38.
• Koşar, M. (2015). İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri. Atatürk Üni. Yay., Erzurum.
• Küçükönal, H. ve Korul, V. (2002). Havayolu İşletmelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi. AKU Sosyal Bilimler Dergisi, 2(5): 67-90.
• Marx, D. (1998). Learning from Our Mistakes: A Review of Maintenance Error Investigation and Analysis Systems (with recommendations to the FAA). https://www.faa.gov/about/initiatives/maintenance_hf/library/documents/media/mx_faa_(formerly_hfskyway)/other_research_program_reports/1998_reports_learning_from_our_mistakes.pdf, Erişim Tarihi: 15.02.2017.
• McDonald, N., Corrigan, S., Daly, C. ve Cromie, S. (2000). Safety Management Systems and Safety Culture in Aircraft Maintenance Organisations. Safety Science, 34: 151-176.
• Nazlıoğlu, A. (2014). Havaalanı Bakım Onarım Hangarında Tehlike Kaynaklarının Belirlenmesi ve Kontrol Listesi Hazırlanması. İş sağlığı ve Güvenliği Uzmanlık Tezi/Araştırma, Ankara.
• Neitzel, R., Seixas, N., Harris, M. ve Camp, J. (2008). Exposure to Fall Hazards and Safety Climate in the Aircraft Maintenance Industry. Journal of Safety Research, 39: 391-402.
• Ofluoğlu, G. ve Sarıkaya, G. (2005). OHSAS 18001 İş Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemi. Kamu-İş Dergisi, 8 (3):1-13.
• Orhan, İ., Kapanoğlu, M. ve Karakoç, H. T. (2010). Havayolu Operasyonlarında Planlama ve Çizelgeleme. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 16(2):181-191.
• Seber, V. (2012). İşçi Sağlığı ve Güvenliğinde Risk Analizleri Nasıl Yapılır?. Elektrik Mühendisliği Dergisi, 445:30-34.
• Şentürk, C., Kavsaroğlu, M. Ş. ve Nikbay, M. (2010). Planlı Bakım Yerde Kalış Süresini Azaltarak Uçak Kullanımının Optimasyonu. III. Havacılık ve Uzay Konf., Eskişehir.
• Şimşek, G. A. (2014). Çalışma Yaşamında Sağlık Güvenlik. Fişek Enstitüsü Çalışan Çocuklar. Bilim ve Eylem Merkezi Vakfı Yayını, Ankara.
• TC Anayasası (1982). https://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa_2011.pdf, Erişim Tarihi: 15.02.2017.
• THYTeknik (2017). http://www.thyteknik.com/kurumsal/is_sagligi_ve_cevre.html, Erişim Tarihi: 28.09.2017.
• Williamson, A. ve Feyer, A. (1990). Behavioural Epidemiology as a Tool for Accident research. Journal of Occupational Accidents, 12: 207-222.
• Zorbacı, B. ve Baykal, K. (2011). Uçak Bakim Planlamada Meydana Gelen Problemler ve Çözüm Önerileri. V. Bakım Teknolojileri ve Sergisi Bildiriler Kitabı, Sakarya.
• 4857 Sayılı İş Kanunu (2003). http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.4857.pdf, Erişim Tarihi: 15.02.2017. 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu (2012). http://www.mevzuat.gov.tr/ MevzuatMetin/1.5.6331.pdf, Erişim Tarihi: 15.02.2017.