Dinler Tarihinde fenomenolojik yöntem, dini araştırmalarda evrimci, katı tarihselcilik ile tarihi dışlayan teolojilerin ortasındaki “üçüncü bir yoldur”. Dinlerde fenomen dediğimiz kutsal kişiler, doğal objeler, imgeler, zaman ve mekan anlayışları, kutsal kelam ve kitaplar gibi somut olgular bulunur. Bunlar içinde belki de Kutsal ile bağlantıyı bulan en önemli fenomenlerden biri mukaddes kimliğe sahip din kurucusudur. Zira Dinler Tarihi için din kurucusu, bir gelenekte kutsal ile doğrudan karşılaşan ilk ve en önemli kişidir.2