Halkla İlişkiler Eğitiminin Bağlamı: İletişim, Sosyal Bilimler ya da Onay Üretimi

Halkla ilişkiler faaliyetleri sosyal bilimler içerisinde güç kazanan bir çalışma alanının konusudur. Bu çalışma alanı iletişim, yönetim, uluslararası ilişkiler, iktisat, sosyoloji, psikoloji gibi farklı bilim dalları ile disiplinlerin kesişimi olarak ortaya çıkmıştır. Sanayileşmenin hızlı bir ivme kazandığı son yüzyılda, halkla ilişkiler alanında teoriler ve modeller, mesleki standartlar, akademik yaklaşımlar oluşturulmuş ve iletişimle olan bağı güçlendirilmiştir. Bu çalışmada, halkla ilişkiler sektöründe çalışanların uzmanlaşması amacıyla yürütülen formel eğitimin anlamlandırılmasında, sosyal bilimler, iletişim ve eğitim felsefesinin ötesinde halkla ilişkilerin onay üretimi amacına vurgu yapılmaktadır. Halkla ilişkiler profesyonelleri iletişimi etkili biçimde yönetmek için beklentilere cevap verecek eğitim koşullarını oluşturmak zorundadırlar. Bu bağlamda halkla ilişkiler eğitiminin, profesyonellik odaklı bir akademik program çerçevesinde, gazetecilik, pazarlama, reklamcılık, hukuk, marka yönetimi, psikoloji ve sosyoloji gibi birçok çalışma konusuyla iç içe geçmesi kaçınılmazdır

Anahtar Kelimeler:

Halkla İlişkiler Eğitimi, İletişim, Sosyal Bilimler, Onay Üretimi

Context Of Public Relations Education Communication, Social Sciences or Manufacturing Consent

Public Relations activities are the case of a field that is getting a power in the social sciences. This field has occurred as an intersection of different science and disciplines such as communication, management, international relations, economics, sociology, physiology. Recent age, of industrialization got a rapid acceleration, theories and models, professional standards, academic approaches in public relations has developed/formed and the connection with communication has strengthened. In this study, the intentionality of public relations’ manufacturing consent is stressed more than social sciences, communication and pedagogy at the explaining of formal education practices for the specialization of personnel working in public relations sector. Public relations professionals have to form the education conditions respond the expectations for managing communication effectively. In this context, it’s inevitable for the education of public relations to have relations with journalism, marketing, advertising, law, brand management, physiology and sociology in the frame of academic program with a professionalism focus

Keywords:

Public Relations Education, Communication, Social Sciences, Manufacturing Consent,

PDF

___

Alemdar, Korkmaz ve Erdoğan, İrfan (2001). “İletişim”. Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim: Sosyal Bilimler-II. Ankara: TÜBA Yayınları:1-10.
Bernays, Edward (1952). Public Relations. Norman: University of Oklahoma Press.
Braverman, Harry (2008). Emek ve Tekelci Sermaye. Çev. Çiğdem Çıdamlı. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
Cutlip, Scott, Center Allen H. ve Brom, Glen M. (1994). Effective Public Relations. New Jersey: Prentice-Hall.
Çamdereli, Mete (2000). Ana Çizgileriyle Halkla İlişkiler. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
Erdoğan, İrfan (2006). Teori ve Pratikte Halkla İlişkiler. Ankara: Erk.
Eren, Erol (1993). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
Fine, Ben (2008). Sosyal Sermaye Sosyal Bilime Karşı. Çev. Ayşegül Kars. İstanbul: Yordam Yayıncılık.
Harvey, David (1999). Postmodernliğin Durumu. Çev. Sungur Savran. İstanbul: Metis Yayınları.
James, Melanie (2008). “A Review of the Impact of New Media on Public Relations: Challenges for Terrain, Practice and Education”, Asia Pacific Public Relations Journal. Vol. 8: 137-148.
Kaya, Bayram (2003). Yönetsel ve İş İletişimi. Ankara: Siyasal Kitabevi Yayınları.
Lowe, G. I. (2002). Outcomes-Based Guidelines for the Curriculation of Technikon Level Public Relations
Education in South Africa, Unpublished PhD Thesis, Rand Afrikaans University Faculty of Arts. Johannesburg.
McQuail, Denis ve Windahl, Sven (1997). Kitle İletişim Modelleri. Çev. Konca Yumlu. Ankara: İmge Yayınları.
Okay, Ayla ve Okay, Aydemir (2002). Halkla İlişkiler. İstanbul: Der Yayınları.
Niedzviecki, Hal (2011). Ben Özelim! Bireylik Nasıl Yeni Konformizm Haline Geldi. Çev. Sibel Erduman. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Peltekoğlu, Filiz B. (2001). Halkla İlişkiler Nedir?. İstanbul: Beta Yayıncılık.
PRSA (1999). “A Port of Entry: Public Relations Education for the 21st Century”. Commission on Public Relations Education Report. http://www.prsa.org/SearchResults/view/6I-1999/0/A_Port_of_Entry. Erişim Tarihi: 19.03.2011.
Rosenau, Pauline Marie (2004). Post-Modernizm ve Toplum Bilimleri. Çev. Tuncay Birkan. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Sabuncuoğlu, Zeyyat (1998). İşletmelerde Halkla İlişkiler. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Tellan, Derya (2009). “Öteki Olarak Halkla İlişkiler”. Halkla İlişkiler: Teori ve Uygulama Derya Tellan (der.) İçinde. Ankara: Ütopya Yayınları:13-50..
Tellan, Derya ve Yılmaz, Adem (2009). “İletişim Disiplininin Sosyal Bilimler Üzerindeki Tahakkümünü Tartışmak”. 21. Yüzyılda Türkiye’de Sosyal Bilimler ve Toplum Sorunları Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Yalova: Akademisyenler Birliği Yayınları:245-255..
Tunçel, Hakan (2009). “Halkla İlişkilerin Adlandırma Sorunsalı Üzerine Bir Değerlendirme”. Marmara İletişim Dergisi. Sayı: 14: 109-123.
Vural, Beril Akıncı ve Yurdakul, Nilay Başok (2004). “Halkla İlişkiler Eğitiminde Müfredat ve Uygulamalar: Türk ve Amerikan Üniversitelerine Yönelik Kıyaslamalı Bir Çalışma”. 2nd International Symposium Communication in the Millennium: A Dialogue Between Turkish and American Scholars. Proceedings Vol. 1. İstanbul:253-267.