Hatice İKİIŞIK, Alpaslan ARI, Merve KIRLANGIÇ, Tuğçe YENİ, Melike KORKUT, Mustafa TAŞDEMİR, Işıl MARAL

Bir Üniversite Hastanesi Sağlık Çalışanlarının Çocuk İstismarına Yaklaşımları Ve Çocuk İzlem Merkezleri Hakkındaki Farkındalıklarının Değerlendirilmesi

Amaç: Günümüzde sıkça görülen çocuğa yönelik istismar olgularının bildirilmesinde önemli bir rol üstlenen sağlık profesyonellerinin çocuk istismarına yaklaşımları ve çocuk izlem merkezleri hakkındaki farkındalıklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma 1-30 Ocak 2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırma evreni bir üniversite hastanesinin; acil servis, aile hekimliği, çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları, çocuk sağlığı ve hastalıkları, çocuk cerrahisi, kadın hastalıkları ve doğum ile ortopedi bölümlerinde çalışmakta olan hemşire, ebe ve doktorlardan oluşan 587 kişidir. Araştırmacılar tarafından oluşturulan 24 soruluk anket katılımcılara gözlem altında uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılım %76,3 (n=448)’tür. Sağlık profesyonellerinin %23,4’ü (n=105) çocuk istismarından şüphelendikten sonraki süreçte karşılaşacağı yasal düzenlemeler hakkında bilgi sahibi olmadığını belirtirken, yalnızca %35,0’ı (n=157) daha önce ‘Çocuk İzlem Merkezlerini’ duymuştur. Bu sağlık profesyonellerinin %13,4’ünün (n=21) çocuk izlem merkezlerinin kuruluş amacı ve işleyişi hakkında bilgi sahibi olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Araştırmanın sonuçları, sağlık çalışanlarının çocuk istismarına yaklaşım ve sonraki yasal süreç konusundaki bilgi düzeylerinin yetersiz olduğunu göstermektedir. İlgili branşlar öncelikli olacak şekilde tüm sağlık profesyonellerine yasal sorumluluklar konusunda eğitim verilmeli ve bildirim sürecinde karşılaşılan problemlerin giderilebilmesi ve ikincil örselenmenin önüne geçilmesi adına çocuk izlem merkezlerinin tanıtımı yapılarak şüpheli istismar vakalarının bu merkezlere yönlendirilmesi sağlanmalıdır.

Evaluation Of Health Professionals' Approach To Child Abuse And Awareness Of Child Monitoring Centers In A University Hospital

Objective: It is aimed to evaluate the awareness of health professionals, who play a critical role in reporting the frequently seen cases of child abuse today, about their approaches to child abuse and child monitoring centers. Material and Method: This descriptive study was conducted between 1-30 January 2019. The research population was 587 nurses, midwives, and doctors working in the emergency, family practice, child and adolescent psychiatry, pediatrics, pediatric surgery, gyne- cology and obstetrics, and orthopedics departments of a university hospital. The 24-item questionnaire created by the researchers was applied to the participants under observation. Results: The participation rate in the research was 76.3% (n=448). While 23.4% of the health professionals (n=105) stated that they did not have information about the legal regulations they would encounter in the period after suspecting child abuse, only 35.0% (n=157) had heard of 'Child Monitoring Centers' before. It was determined that 13.4% (n=21) of these health professionals had information about the establishment purpose and functioning of child monitoring centers. Conclusion: The study results revealed that health professionals' knowl- edge level about the approach to child abuse and the subse- quent legal process was insufficient. All healthcare profes- sionals should be educated on legal responsibilities, prioritiz- ing the relevant branches, and child monitoring centers should be promoted in order to eliminate the problems encountered during the reporting process and to prevent secondary trauma, and suspicious abuse cases should be directed to these centers.

PDF

___

1. Kaytez N, Yücelyiğit S, Kadan G. Çocuğa Yönelik İstismar ve Çözüm Önerileri. Avrasya Sağlık Bilimleri Dergisi, 2018; 1(1): 18-24.
2. Pelendecioğlu B, Bulut S. Çocuğa Yönelik Aile İçi Fiziksel İstismar. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2016; 9 (1): 49-62.
3. Neigh GN, Gillespie CF, Nemerof CB. The Neurobiological Toll of Child Abuse and Neglect. Trauma, Violence & Abuse, 2009; 10 (4): 389-410.
4. Kara Ö, Çalışkan D, Suskan E. Ankara ilinde görev yapan çocuk asistanları, uzmanları ve pratisyen doktorların çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi düzeyleri ve yaklaşımlarının karşılaştırılması. Türk Ped Arş 2014; 49: 57-65.
5. Bağ Ö, Alşen S. Çocuğun cinsel istismarının değerlendirilmesinde yeni model: Çocuk İzlem Merkezleri. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Dergisi, 2016; 6(1): 9-14.
6. Oral R, Can D, Kaplan S, Polat S, Ates N, Cetin G, Miral S, Hanci H, Ersahin Y, Tepeli N, Bulguc AG, Tiras B. Child abuse in Turkey: an experience in overcoming denial and a description of 50 cases. Child Abuse Negl. 2001 ;25(2):279-90.
7. Agirtan CA, Akar T, Akbas S, et al. Contributing Multidisciplinary Teams (MDT). Establishment of interdisciplinary child protection teams in Turkey 2002-2006: identifying the strongest link can make a difference! Child Abuse Negl. 2009;33(4):247-55.
8. Sahin F, Cepik-Kuruoğlu A, Demirel B, Akar T, Duyan-Camurdan A, Iseri E, Demiroğullari B, Pasli F, Beyazova U, Oral R. Six-year experience of a hospital-based child protection team in Turkey. Turk J Pediatr. 2009;51(4):336-43.
9. Çocuk İzlem Merkezi Genelgesi. (2019, 11 Ekim) Resmi Gazete (Sayı:2843) Erişim adresi: https://khgmsaglikhizmetleridb.saglik.gov.tr/TR,42930/cocuk-izlem-merkezleri-hakkinda-genelge.html
10. Kocaer Ü. Hekim ve hemşirelerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2006.
11. Paek SH, Kwak YH, Noh H, Jung JH. A survey on the perception and attitude change of first-line healthcare providers after child abuse education in South Korea: A pilot study. Medicine (Baltimore). 2019;98(2):e14085.
12. Metinyurt HA, Sarı HY. Sağlık Çalışanlarının Çocuk İhmali ve İstismarını Tanıma Düzeyleri. Çocuk ve Medeniyet Dergisi. 2016;1(1).
13. Tanoue K, Senda M, An B, Tasaki M, Taguchi M, Kobashi K, Oana S, Mizoguchi F, Shiraishi Y, Yamada F, Okuyama M, Ichikawa K. Training program for Japanese medical personnel to combat child maltreatment. Pediatr Int. 2017;59(7):764-8.
14. Lawrence LL, Brannen SJ. The impact of physician training on child maltreatment reporting: a multi-specialty study. Mil Med. 2000;165(8):607–11.
15. Kurt G, Gün İ. Abuse, neglect and domestic violence with encounter status and attitudes of health staff. J For Med. 2017; 31(2): 59-67
16. Dessena B, Mullan PC. A cross-sectional survey of child abuse management knowledge among emergency medicine personnel in Cape Town, South Africa. Afr J Emerg Med. 2018;8(2):59-63.
17. Markenson D, Tunik M, Cooper A, Olson L, Cook L, Matza-Haughton H, Treiber M, Brown W, Dickinson P, Foltin G. A national assessment of knowledge, attitudes, and confidence of prehospital providers in the assessment and management of child maltreatment. Pediatrics. 2007;119(1):e103-e108.
18. Demirçin S, Tütüncüler A, Aslan F, Velipaşaoğlu Güney S, Atılgan M, Gülkesen H. The Knowledge Level and Opinions of Physicians about the Medical and Legal Procedures Related to Physical Child Abuse. Balkan Med J. 2017;34(2):140-146.