18. yüzyıldan itibaren yürütülen araştırmalar sayesinde, Antik çağlardan başlayarak günümüze değin yoğun bir iskana sahne olduğunu bildiğimiz Manisa ve çevresinin Prehistorik ve Protohistorik Çağlardaki durumunun araştırılması amacıyla 2007, 2008 ve 2009 yılında yürüttüğümüz proje sonucunda, daha önceden saptanan merkezlerle birlikte toplam 104buluntu merkezi tespit edilmiştir. Çalışmalarımız sonucunda Manisa yöresinde Prehistorik Protohistorik Çağ buluntu merkezlerinin dağılımı ve özellikleri hakkında genel hatlarıyla bir şablon oluşmuştur. Geçmişteki bilgilerimize kıyasla, -yoruma açık olsa da- bazı saptamalar yapmak mümkündür. En yoğun buluntu merkezi ilk Tunç Çağı'na aittir. Bu döneme tarihlenen yüzey buluntusu veren 92 merkezin 60 tanesi höyük, 12 tanesi tepe üstü yerleşim,sekiz tanesi yamaç yerleşimi, ll tanesi mezarlık, bir tanesi ise olası atölye alanıdır. Boyutları açısından bakıldığında Manisa yöresinde konumuz olan dönemler içerisinde saptanan en büyük yerleşim bir höyüğe ait olup yüksek iç kesimlerde Selendi yakınlarındaki ikiz koniliTers Tepe Höyüğü'dür. 18 hektarlık sahasıyla bölgede bilinen en büyük Prehistorik-Protohistorik yerleşimi olma özelliğine sahiptir. Bölgenin erken dönemleri hakkında en az bilgi sahibi olduğumuz zaman ise dilimi Son Tunç Çağı'ndan Demir Çağı'na geçiştir.