SOSYAL GÜVENLİK KURUMU’NUN 2012-2020 YILLARI ARASI İŞ KAZALARI GÖSTERGELERİNİN STANDARDİZASYONU

Gelişmiş milletlerin sanayilerinde meydana gelen büyümeler iş sağlığı ve güvenliği konusunda ortaya koydukları ilerlemeler ile doğru orantılıdır. Bu ilerlemelerin en büyük göstergesi ise iş kazası sayısının en aza indirgenmesidir. Bu kapsamda ülkemizde yaşanan iş kazalarının incelenerek yorumlanması büyük önem arz etmektedir. Bu çalışma kapsamındaki 2012-2020 yılları arasında yaşanan iş kazalarına ait istatistiksel veriler, iş görmezlik süreleri ve ölümlü vaka sayıları Sosyal Güvenlik Kurumu’ndan elde edilmiştir. Veriler analiz edilerek sektör ayrımı yapılmadan yıllara ait iş kazası ağırlık oranları ve iş kazası sıklık hızları belirlenmiş ve kıyaslanmıştır. 2012-2020 yılları arasında iş kazası sıklık hızı %347,25 artış göstermiştir. 2012-2020 yılları arasında iş kazası ağırlık oranı gün bazında %43,79 artış göstermiştir. İş kazası sıklık hızı ile iş kazası ağırlık oranı arasındaki artışın anlamsız olmasından dolayı ortaya çıkan değer değişkenlerin standart insidans oranı için %95 güven aralığında istatistiksel standardizasyonları yapılmıştır. Özellikle Covit-19 pandemi şartlarındaki sokağa çıkma yasağı, evden çalışma, belirli sektör çalışmalarının durdurulması vb. önlemlerin uygulanması sonrasında iş hayatındaki faal çalışanları oranı hızla azalmıştır. 2012-2020 yılları arasında Türkiye’de meydana gelen iş kazalarının standardize edilmesi sonrasında iş kazası sayısının azalmadığı az da olsa arttığı görülmüştür. Bu durum Türkiye’de çalışma hayatına giren sigortalı işçilerin iş kazası ile karşılaşma oranlarının arttığını ve işçi sayısı arttıkça iş kazası oranının da arttığını göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

İş sağlığı ve güvenliği, iş kazası, ağırlık oranı, sıklık hızı

STANDARDIZATION OF BETWEEN 2012-2020 YEARS WORK ACCIDENTS INDICATORS OF SOCIAL SECURITY INSTITUTION

The growth in the industries of developed nations is directly proportional to the progress they have made in occupational health and safety. The biggest indicator of these advances is the minimization of the number of occupational accidents. In this context, it is of great importance to examine and interpret the occupational accidents in our country. Within the scope of this study, statistical data, periods of incapacity and number of fatal cases related to occupational accidents between the years 2012-2020 were obtained from the Social Security Institution. By analyzing the data, occupational accident severity rates and occupational accident frequency rates for years were determined and compared without making any sectoral discrimination. Between 2012 and 2020, the frequency of occupational accidents increased by 347.25%. Between 2012 and 2020, the occupational accident severity rate increased by 43.79% on a daily basis. Due to the insignificance of the increase between the occupational accident frequency rate and the occupational accident severity rate, statistical standardizations were made for the standard incidence rate of the resulting variables within the 95% confidence interval. In particular, the curfew in the conditions of the Covit-19 pandemic, working from home, stopping certain sector works, etc. After the implementation of the measures, the rate of active employees in business life decreased rapidly. After the standardization of work accidents that occurred in Turkey between the years 2012-2020, it was observed that the number of work accidents did not decrease, but increased slightly. This situation shows that the rate of encountering work accident of insured workers who enter the working life in Turkey increases and the rate of work accident increases as the number of workers increases.

Keywords:

Occupational health and safety, work accident, weight rate, incidence rate.,

PDF

___

Akı, E. (2013). 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ve çalışma yaşamına etkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15, 3-24.
Balcı, Y. & Çetin, G. (2020). Covid-19 pandemi sürecinin Türkiye’de istihdama etkileri ve kamu açısından alınması gereken tedbirler. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Covid-19 Sosyal Bilimler Özel Sayısı, 19 (37), 40-58.
Ceylan, H. (2014). Türkiye’de inşaat sektöründe meydana gelen iş kazalarının analizi. International Journal of Engineering Research and Development, 6 (1), 1-9.
Ceylan, H. (2012). Türkiye’deki elektrik iletim tesisinde meydana gelen iş kazalarının analizi. Electronic Journal of Vocational Colleges, Mayıs, 98-109.
Eurostat (2009). European statistics on accidents at work (ESAW). 01 Ekim 2021, http://europa.eu.int/comm/eurostat.
Eurostat (2016). Accidents at work statistics. 01 Ekim 2021, https://ec.europa.eu/eurostat/statisticsexplained/index.php/Accidents_at_work_statistics.
ILO (1998). Resolution concerning statistics of occupational injuries (resulting from occupational accidents), 16th International Conference of Labour Statisticians. 15 Ekim 2021, https://www.ilo.org/global/statistics-anddatabases/standards-and-guidelines/resolutions-adopted-by-international-conferences-of-labourstatisticians/WCMS_087528/lang--en/index.htm.
Issever, H., Ezirmik, E., Oztan, G. & Issever, T. (2020). Standardization of work accidents and occupational diseases indicators of social security institution between 2008-2017 years. J Ist Faculty Med 2020, 83 (4), 434- 445.
İnal, H. C. & Günay, S. (2010). Olasılık ve matematiksel istatistik. Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
İstanbulluoğlu, Y. S. (1999). 1984-1999 Yılları arasında TKİ Kurumu’nda olan iş kazalarının istatistiksel değerlendirilmesi. Bilimsel Madencilik Dergisi, 38 (4), 29-42.
İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu (İSGK) (2012). 15 Ekim 2021, https://www.ttb.org.tr/mevzuat/index.php?option=com_content&view=article&id=923:-salii-ve-guevenlkanunu&Itemid=28.
İş Sağlığı ve Güvenliği Mevzuatı ve Yönetmelikleri (2021). 15 Ekim 2021, https://isgb.itu.edu.tr/hakkimizda/mevzuat-ve-yonetmelikler.
İş Sağlığı ve Güvenliğine İlişkin İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliği (2012), 15 Ekim 2021, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2012/12/20121226-11.htm.
Jasillionis, D., Shkolnikov, V. M., Andreew, E. M., Jdanov, D. A., Ambrozaitiene, D., Stankuniene, V., Mesle, F. & Vallin, J. (2007). Sociocultural mortality differentials in lithuania: Results obtained by matching vital records with the 2001 census data. Sociocultural Mortality Differentials in Lithuania, 62 (4), 597-646.
Johnson, H. P. & Hayes, J. M. (2004). The demographics of mortality in California. California counts population trends and profiles, 5 (4). 1-19.
Kazancı (2021). Kazancı hukuk otomasyonu. 15 Ekim 2021, https://www.kazanci.com.
Koçali, K. (2021). Maden kazalarında sorumluluklar ve kusur oranları. Nobel Yayın Kitapevi.
Lo, E., Vatnik, D., Benedetti, A. & Bourbeau, R. (2016). Variance models of the last age interval and their impact on life expectancy at subnational scales. Demographic Research, 35 (15), 399-454.
Nenonen, N. & Saarela, K. (2014). Global estimates of occupational accidents and fatal work-related diseases in 2014. Tampere University of Technology Department of Industrial Management, Finland. 15 Ekim 2021, https://www.wsh-institute.sg/-/media/wshi/past-publications/2014/global-estimates-of-occupational-accidentsand-work-related-illness 2014.pdf?la=en&hash=CC0F4E20BDDEB6189A8B1BB4786D7973.
Pala, K. (2001). İşyeri hekimleri için iş sağlığı epidemiyolojisine giriş. Türk Tabipler Birliği Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Ekim, 14-18.
Shryock, H. S. & Siegel, J.S. (1976). The methods and materials of demography. (Abridged Edition). Academic Press.
Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK). (2021) SGK 2012-2021 istatistik yıllıkları. 01 Ekim 2021, http://www.sgk.gov.tr/wps/ portal/sgk/tr/kurumsal/istatistik/sgk_istatistik_yilliklari.
Şimşek, M. Ş. & Öğe, H. S. (2012). İnsan kaynakları yönetimi. Eğitim Akademi Yayınları.
Tarkun, E. T. (1996). Alternatif korelasyon teknikleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 8 (8), 237-249.
Toson, B. & Baker, A. (2003). Life expectancy at birth: Methodological options for small populations. national statistics, Methodological Series (No: 33).
TÜİK (2020). TÜİK haber bülteni. 15 Ekim 2021, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=33786
Yıldız, F. & Okyay, P. (2017). Farklı grupları karşılaştırmada bir yöntem: Direkt ve indirekt standardizasyon. Çalışma Ortamı Dergisi, Ocak-Şubat, 7-9.
Yılmaz, F. (2010). Avrupa Birliği ülkeleri ve Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği kurulları: Türkiye’de kurulların etkinliği konusunda bir araştırma. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7 (1), 149-192.
Yılmaz Oral, T. & Ünal, A. (2020). 2016-2018 yılları arasında seyahat sektörüne ait iş kazası verilerinin değerlendirilmesi. OHS ACADEMY, 3 (2), 61-72.
Yükseler, Z. (2020). Koronavirüs (COVİD-19) salgınının istihdam ve büyümeye etkisi. 15 Ekim 2021, https://www.researchgate.net/publication/340511319_KORONAVIRUS_COVID19_SALGINININ_ISTIHDAM_VE_BUYUMEYE_ETKISI.