Bu çalışmanın amacı, Çağdaş Türk müziği bestecileri tarafından, kontrabas, obua, fagot, trompet, trombon, tuba, arp ve vurmalı çalgılar için çok az solo ve piyano ya da orkestra eşlikli eser yazılmasının ve yazılan az sayıda eserin de büyük çoğunluğunun konservatuvar müfredatlarında yer almamasının sebeplerini araştırmak ve konuyla ilgili çözüm önerileri sunmaktır. Bu çalışmayla ilgili verileri toplamak amacıyla Türkiye’de Batı müziği eğitimi veren konservatuvarların müfredatları incelenmiş, 54 Çağdaş Türk müziği bestecisinin solo ve piyano ya da orkestra eşlikli eserleri tespit edilmiş, eğitimciler ve bestecilere anketler uygulanmıştır. Elde edilen verilerden; Çalışmada adı geçen çalgılarda, başlangıç seviyesine yönelik etüt, metot, küçük parçalar gibi çalışmaların hem eğitimciler tarafından talep edilmediği, hem de besteciler tarafından tercih edilmediği, bestecilerin çalışmada adı geçen Klasik Batı müziği çalgıları üzerine daha az solo ve piyano ya da orkestra eşlikli eser yazma sebeplerinin; günümüz müzikal eğilimlerinin giderek klasik formlardan uzaklaşması, eserlerini çaldırabilecekleri, icracılıklarına güvendikleri ve tanıdıkları müzisyenler için eser yazmaları ve bu müzisyenlerden söz konusu çalgıların icracılarının daha az olduğu, çalgılarına yönelik eserler yazılması konusunda eğitimcilerin bestecilerden girişim bekledikleri, bestecilerin de eğitimcilerden talep bekledikleri ve bunun sonucunda da bu tür eserlerin üretiminde bir artış oluşmadığı sonuçları ortaya çıkmıştır. Bu sonuçlara göre; bestecilerin söz konusu çalgılar için konservatuvar eğitimine yönelik olarak hem başlangıç seviyelerinde metotlar, etütler, kolay parçalar; hem de daha ileri seviyede solo eserler yazmaya ağırlık vermelerinin, bestecilerin eğitimcilerle bir araya gelebilecekleri festival, yarışma, proje gibi etkinliklerin çoğalmasının; internet üzerinde eserlerini tanıtabilecekleri ve eğitimcilerin de taleplerini sunabilecekleri platformların oluşturulmasının önemi ortaya çıkmıştır.