Uzaktan Çevrimiçi Aile Danışmanlığı: Nitel Bir Çalışma

Araştırmanın amacı, Kovid-19 pandemi dönemiyle yüz yüze aile eğitimi verilemediği anlarda, uzaktan öğretim yolu ile gerçekleştirilen aile danışmanlığı hizmetini araştırmaktır. Bu araştırma nitel araştırma yöntemiyle yürütülmüş ve fenomenoloji (olgubilim) deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu amaçlı örnekleme yöntemlerinden kolay ulaşılabilir durum örneklemesi ile seçilen 19 aile danışmanı oluşturmaktadır. Veriler; açık uçlu sorulardan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu ve demografik bilgi formu ile toplanmıştır. Verilerin analizinde nitel analiz türlerinden biri olan içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre katılımcıların online aile danışmanlığını, teknolojik araçlarla online platformlar üzerinden yapılan danışmanlık hizmeti olarak tanımladıkları görülmektedir. Katılımcılar, online aile danışmanlığının en olumlu yönünü zaman tasarrufu olduğunu, olumsuz yönünün ise teknik aksaklıklar olduğunu ifade etmişlerdir. Ayrıca katılımcılar, Online danışmanlık sürecinde danışanın ve danışmanın görüşme öncesi teknolojik alt yapının (internet bağlantısı, mikrofon, kamera ya da kullanılan programın güncel olması vb.) kontrolünü yapmaları gerektiğini ifade etmişlerdir. Katılımcılara göre, online danışmanlıkta danışan- danışman arası terapötik ilişkinin kurulması, danışanın kendisini açma noktasında önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Uzaktan Eğitim, Geleneksel Eğitim, Aile Eğitimi, Aile Danışmanlığı

DISTANCE ONLINE FAMILY COUUNSELING: A QUALITATIVE STUDY

Abstract The aim of the research is to reseach the family counseling service provided by distance education when face-to-face family education cannot be given during the Covid-19 pandemic period. This research was carried out with qualitative research method and phenomenology design was used. The study group of the research consists of 19 family counselors selected with easily accessible case sampling, one of the purposive sampling methods. The data were collected with a semi-structured interview form consisting of open-ended questions and a demographic information form. Content analysis method, which is one of the qualitative analysis types, was used in the analysis of the data. According to the findings obtained in the research, it is seen that the participants define online family counseling as a counseling service made over online platforms with technological tools. Participants stated that the most positive aspect of online family counseling is time saving, while the negative aspect is technical problems. In addition, the participants stated that during the online counseling process, the client and the counselor should check the technological infrastructure (internet connection, microphone, camera or the program used is up-to-date, etc.) before the interview. According to the participants, the establishment of a therapeutic relationship between the client and the counselor in online counseling is important at the point of opening the client himself.

Keywords:

Distance Education, Traditional Education, Family Education, Family Counseling,

PDF

___

Aktaş, A. M. (2015). Ben ve ailem. Konya: Atlas Akademi.
Andersson G. (2010). The promise and pitfalls of the internet for cognitive behavioral therapy. file:///C:/Users/Vaio/Downloads/1741-7015-8-82.pdf adresinden 01.10.2022 tarihinde indirilmiştir.
Arı, M. (2010). İnternet tabanlı uzaktan eğitim teknolojilerinde wimax esnekliği. URL: http://www.emo.org.tr/ekler/f9b5ec26abebe62_ek.pdf, Erişim Tarihi: 30 Haziran 2022.
Balta, Y. ve Türel, Y. K. (2013). Çevirim içi uzaktan eğitimde kullanılan farklı ölçme ve değerlendirme yaklaşımlarına ilişkin bir inceleme. Turkish Studies, 8(3), 37-4.
Bergström, J., Andersson, G., Ljótsson, B., Rück, C., Andréewitch, S., Karlsson, A., & Lindefors, N. (2010). Internet-versus group-administered cognitive behaviour therapy for panic disorder in a psychiatric setting: a randomised trial. BMC Psychiatry, 10(1), 54.
Bilgiç, H. G. ve Tüzün, H. (2015). Yükseköğretim kurumları web tabanlı uzaktan eğitim programlarında yaşanan sorunlar. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi(AUAd), 1(3), 26-50 (auad.anadolu.edu.tr).
Chester, A., & Glass, C. A. (2006). Çevrimiçi counseling: A descriptive analysis of therapy services on the Internet. British Journal of Guidance and Counseling, 34, 145-160. https://www.tandfçevrimiçi.com/doi/epdf/10.1080/03069880600583170?needAccess=true &role=button adresinden erişilmiştir.
Creswell, J. W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni (3. Baskıdan çeviri). (Çev. M. Bütün, S.B. Demir). Siyasal Kitabevi.
Demirbilek, M. ( 2015). Aile danışmanlığı: Bir uygulama örneği. TJFM&PC, 10(2), 109-120.
Donat Bacıoğlu, S. ve Onat Kocabıyık, O. (2019). Counseling trainees’ views towards usage of çevrimiçi counseling in psychological services. European Journal of Education Studies, 5(12), 46-60.
Elitaş, T. (2017). Uzaktan eğitim lisans sürecinde yeni iletişim teknolojileri: Atatürk Üniversitesi uzaktan eğitim merkezi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi SBE Erus, S. M. ve Zeren, Ş. G. (2020). Çevrimiçi psikolojik danışmaya başlarken. Ş. G. Zeren (Ed.), Psikolojik danışmada yeni açılımlar ve çevrimiçi psikolojik danışma uygulayıcılar için el kitabı içinde (s.30-51). Ankara: Pegem Akademi.
Erdem, A., Bardakçı, S., & Erdem, Ş. (2016). Receiving çevrimiçi psychological counseling and ıts causes: a structural equation model. Current Psychology, 1-11.
Girginer, N. (2002). Uzaktan eğitim ekonomisi. I. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler Kitabı, s.276-277. Kocaeli Üniversitesi, İzmit.
Glasheen, K., & Campbell, M. (2009). The use of çevrimiçi counselling within an Australian secondary school setting: A practitioner’s viewpoint. Counselling Psychology Review, 24(2), 42–51.
Hotoman, D. (2020). Çevrimiçi eğitimin başarısı açısından biçimlendirici değerlendirmenin önemi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 13(73), 729-738.
İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem Akademi
Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Kırık, M.A. (2014). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi ve Türkiye’deki durumu, Marmara İletişim Dergisi, 21, 73-94.
Kır, İ. (2011). Toplumsal bir kurum olarak ailenin işlevleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10(36), 381-404.
Korkut, Y. (2001). Aile danışmanlığı ve aile terapisi hizmetleri. Psikoloji Çalışmaları, 22(22), 111-133.
Kvale, S. (1994). Interviews: An introduction to qualitative research interviewing. Sage Publications, Inc.
Mishna, F., Bogo, M., & Sawyer, J. L. (2015). Cyber counseling: Illuminating benefits and challenges. Clinical Social Work Journal, 43(2), 169-178.
Odabaş, H. (2004). İnternet tabanlı uzaktan öğrenim modelinin bilgi hizmetlerine yönelik yüksek öğretim programlarında kullanımı. Ankara: Saga of Librarianship International Symposium Proceedings Book.
Özabacı, N. ve Erkan, Z. (2014). Aile danışmanlığı, kuram ve uygulamalara genel bir bakış. Ankara: Pegem Akademi
Özdemir, M. (2019). Nitel veri analizi: sosyal bilimlerde yöntembilim üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-343.
Sarıtaş, M. (2009). Uzaktan Eğitim. M.Sarıtaş (Ed.). Öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı. Ankara: Pegem A. Yayıncılık.
Silverman, D. (2001). Interpreting qualitative data: Methods for analysing talk, text and interaction. London: Sage
Şahin, G. G. ve Perkmen, S. (2011). Uzaktan Eğitim. S. Perkmen, E. Tezci (Ed.). Eğitimde teknoloji entegrasyonu (95-107). Ankara: Pegem A. Yayıncılık.
Turan N. (1999). Sosyal kişisel çalışma: Birey ve aile için sosyal hizmet. Ankara: Aydınlar Matbaası. Uşun, S. (2006). Uzaktan eğitim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6.baskı). Ankara: Seçkin.
Yılmaz-Bolat, E. ve Özgün, Ö. (2011). Erken çocuklukta aile eğitimi ve aile eğitimine yönelik uygulanan programlar. Y. Aktaş-Arnas (Ed.). Aile eğitimi ve okul öncesinde aile katılımı içinde (s. 21-52). Ankara: Vize Yayıncılık.
Zastrow, C. H. (1995). The practise of social work. California/Pasific Grove: Brooks/Cole Publishing Company.