Uluslararası Çalışma Örgütünün(UÇÖ-ILO) Yüzüncü Yıl Dönümü ve Türkiye İlişkileri

Evrensel ve sürekli barışın sosyal adalet ile sağlanabileceğini savunan Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO); kuruluşunun yüzüncü yılında 187 üye ülkesi bulunan ve kurulduğu tarihten bugüne uluslararası çalışma standartlarını düzenleyen 189 sözleşme ve 205 tavsiye kararı ile ulusal ve uluslararası kuruluşların programlarına ve politik gündemlerine yön vermekte olan önemli bir kuruluştur. Türkiye 1932 yılından itibaren çalışma mevzuatını ve uygulamalarını ILO normlarına uygun şekilde düzenlemektedir. Bu çalışmanın amacı; ILO’nun yapısı ve çalışmaları hakkında bilgi vermek ve ILO-Türkiye ilişkilerini incelemektir. Çalışmada, ILO yapısı ve çalışma şekilleri, Türkiye tarafından onaylanan sözleşmeler, Türkiye-ILO ilişkilerinin çalışma mevzuatına etkisi üzerinde durulmaktadır. ILO normlarının Türk çalışma mevzuatına ve uygulamalarına etkisi belirgin olarak görülmektedir. ILO denetim organlarının eleştiri ve tavsiyelerini dikkate alınarak çalışma hayatının iyileştirilmesi ve sosyal adaletin sağlanması geliştirilebilecektir.

___

  • Alper, Yusuf ve Pir Ali Kaya. Uluslararası Çalışma Örgütü ve Uluslararası Çalışma Standartları, Ezgi Kitabevi Yayınları, Bursa,1995.
  • Alston, Philip. “Core Labour Standards and the Transformation of The International Labour Rights Regime”, European Journal of International Law, 2004, ss.452-521.
  • Altekin, Necla. Uluslararası Çalışma Örgütü ve Türkiye’ye İlişkin Kararları, ÇSGB. İş Teftiş Kurulu Başkanlığı İş Müfettişi Yardımcılığı Etüdü, İstanbul, 2013.
  • Aslantepe, Gülay. “Çocuk İstihdamı Konusunda ILO Normları ve ILO-Türkiye Cumhuriyeti İlişkileri”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 2003, ss.227-230.
  • Ateşoğulları, Kamil. Uluslararası Çalışma Örgütü (UÇÖ-ILO) Türkiye İlişkileri Belgeler, Sosyal İş Sendikası Genel Merkezi, Eğitim Yayınları:2.
  • Aydın, Fazıl. Türkiye Tarafından Onaylanan ILO Sözleşmeleri, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Yayın No: 08, Ankara, 2014.
  • Bakır, Onur. 6356 Sayılı Kanunun Toplu Pazarlık Hakkına İlişkin Düzenlemelerinin ILO’nun 87 ve 98 Sayılı Sözleşmeleri Işığında İncelenmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara,2013.
  • Dur, Varol. “Uluslararası Çalışma Örgütü’nün Sosyal Güvenlik Politikalarındaki Dönüşüm”, Karatahta İş Yazıları Dergisi, Sayı: 3, 2015, ss.127-154.
  • Gülmez, Mesut. Cahit Talas’a Armağan, Mülkiyeliler Birliği Yayınevi, Ankara, 1990.
  • Güney, Alptekin ve Kemale ASLANOVA. “Türk Hukuku’nda Grev Yasakları ve ILO Normları”, Çalışma ve Toplum, 2014, ss. 252-272.
  • Gürbüz, Tahir. 6356 Sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu’nun Avrupa Birliği ve Uluslararası Çalışma Örgütü Normları Bakımından Değerlendirilmesi, (Avrupa Birliği Uzmanlık Tezi), Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Avrupa Birliği Koordinasyon Dairesi Başkanlığı Ankara, 2014.
  • Kapar, Recep. (2004), “Çalışmaya İlişkin Temel Haklar ve İlkeler Bildirgesi”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2004, ss.182-195.
  • Kellerson, Hilary. “The ILO Declaration of 1998 on Fundamental Principles and Rights: A Challenge for the Future”, İnternational Review, 1998, ss. 223-227.
  • Koç, Yıldırım. “Türkiye-ILO İlişkileri”, Türk-İş Eğitim Yay. No.44, Ankara, 2000, ss.1-23.
  • Rodgers, Gerry, Eddy LEE, Lee SWEPSTON and Jasmien VAN DAELE. The International Labour Organization And The Quest For Social Justice, 1919–2009, Internatıonal Labour Offıce, Geneva, 2009.
  • Ruız, Maria Luz Vega and Daniel MARTINEZ. Fundamental Principles and Rights at Work- Value, Viability, Incidence and Importance as Elements for Economic Progress and Social Justice, Working Paper, WP.9, Internatoanl Labour Organisation, Geneva, 2002.
  • Sayın, Ali Kemal. “ILO Normlarının ve Örgütün Denetim Mekanizmasının Türk İş Hukukuna Etkisi”, ÇSBG Çalışma Dünyası Dergisi, 2013, ss.11-34.Saymen, Ferit. Türk İş Hukuku, İsmail Akgün Matbaası, İstanbul, 1954.
  • Talas, Cahit. Toplumsal Politika, İmge Yayınları, Ankara, 1997.
  • Taşkent, Savaş. İnsan Haklarının Uluslararası Dayanakları, Basisen Eğitim ve Kültür Yayınları, No: 27, İstanbul, 1995.