KOSGEB GİRİŞİMCİLİK PROGRAMI: ELEŞTİREL BİR DEĞERLENDİRME

KOSGEB girişimcilik programının amacı kısaca; “ekonomik kalkınma ve istihdam sorunlarının çözümünün temel faktörü olan girişimciliğin desteklenmesi, yaygınlaştırılması ve başarılı ve sürdürülebilir işletmelerin kurulması, girişimcilik kültürünün yaygınlaştırılması” olarak belirlenmiştir. Bir sosyal girişimcilik örneği olan KOSGEB girişimcilik programı; uygulamalı girişimcilik eğitimi, yeni girişimci desteği, iş geliştirme merkezi (İŞGEM) desteği ve iş planı ödülü destek unsurlarından oluşmaktadır. Bunun yanında KOSGEB son yıllarda birçok kamu kurum kuruluşu ve STK’nın da desteği ile girişimci olmak isteyenlerin ilk başvuru yeri olmaktadır. Bugüne kadar ücretsiz verilen uygulamalı girişimcilik eğitimlerini 350.000’den fazla kişi tamamlayarak sertifika almaya hak kazanmıştır. Bu çalışmada, geri ödemeli ve/veya geri ödemesiz olmak üzere verilen mali desteklerden yararlanmaya hak kazanan kişilerin programdan ne kadar yararlandığına ve yararlanma oranlarına ilişkin olarak 2010 yılında yürütülmeye başlanan programın 6 yıllık dönemine ait verileri incelenmiştir. İnceleme sonucu yapılan değerlendirmede bu desteklerin etkin bir şekilde programın amaçları uygun olarak kullanılamadığı sonucuna varılmış ve daha etkin bir program yürütülmesine ilişkin çözüm önerileri tartışılmıştır. 

KOSGEB ENTREPRENEURSHIP PROGRAM: A CRITICAL ASSESMENT

The objective of the KOSGEB Entrepreneurship Support Program is determined briefly as "to support, make widespread entrepreneurship, the fundamental factor to resolve problems related to economic development and employment, and to establish successful and sustainable enterprises and make widespread the concept of entrepreneurial culture". The KOSGEB Entrepreneurship Program, an example of social entrepreneurship, consists of the elements of applied entrepreneurship training, new entrepreneur support, Business Development Centre (İŞGEM) support and business plan award support. On the other hand, KOSGEB has been the first place of application in recent years for those who want to become an entrepreneur with the support of many public institutions and organizations and NGO's. To date, more than 350.000 people have completed the applied entrepreneurship training, provided free of charge, and have become entitled to receive certificate thereunder. This study examines the data for the six-year period of the program launched in 2010 to determine to what extent people qualified to benefit from the financial supports, provided as repayable and non-repayable supports, utilized the program and their rates of utilization. It was concluded as a result of the evaluation performed that these supports could not be used for the purpose of the program and that solution proposals for conducting a more efficient program were discussed. 

___

  • Abu-Saifan, S. (2012). Social entrepreneurship: definition and boundaries. Technology Innovation Management Review, 2(2).
  • Ahmad, N. ve Seymour, R.G. (2008). Defining entrepreneurial activity. Definitions Supporting Frameworks for Data Collection, OECD Statistics Working Papers 2008/01, OECD: Paris.
  • Aktan, C.C. ve Börü, D. (2007). Kurumsal sosyal sorumluluk: işletmeler ve sosyal sorumluluk. Can Aktan (Ed.). Kurumsal Sosyal Sorumluluk içinde (s. 11-36). İstanbul: İgiad.
  • Altuntaş, H.T. (2016). Girişimcilik destek programlarının aktif istihdam politikası üzerindeki etkinliği: KOSGEB yeni girişimcilik programı örneği ve tr21 analizi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Aytaç, Ö., ve İlhan, S. (2007). Girişimcilik ve girişimci kültür: sosyolojik bir perspektif, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 101-120.
  • Austin, J. E. (2006). Three avenues for social entrepreneurship research. J. Mair, J. Robinson ve K. Hockerts (Ed.). Social entrepreneurship içinde: 22-33. New York: Palgrave Macmillan.
  • Besler, S. (2010). Sosyal girişimcilik. Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 3-28). İstanbul: Beta.
  • Biçerli, K. (2010). Sosyal girişimcilik ve istihdam. Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 84- 85). İstanbul: Beta.
  • Bozkurt, Ç., Ö., (2011). Dünyada ve Türkiye’de girişimcilik eğitimi: başarılı girişimciler ve öğretim üyelerinden öneriler. Ankara: Detay.
  • ÇSGB, (2017). Ulusal istihdam stratejisi 2014-2023, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Çalışma Genel Müdürlüğü, Ekim 2017, Ankara.
  • Güler, B. K.(2010). Sosyal Girişimcilik, Ankara: Efil.
  • Güner, H., Korkmaz, A., (2016). KOSGEB uygulamalı girişimcilik eğitimi-girişimcilik ilişkisi: eğitim alıp iş kurmayanlar üzerine bir araştırma, İş ve Hayat Dergisi, (4), 155-182.
  • Günlü, E., (2015), Sosyal girişimcilik olgusunun kavramsal analizi ve turizmde sosyal girişimcilik, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, Güz, s 35, 23- 42
  • Ersen, T., B., Kaya D., Meydanoğlu, Z. (2010). Sosyal girişimler ve Türkiye (İhtiyaç Analizi Raporu), İstanbul: TÜSEV.
  • Esen, Ş. (2017), Atatürk döneminde girişimcilik ve Türklerde girişimcilik kültürü, Türk Dünyası Stratejik Araştırmalar Kongresi Bildiri Kitabı, 2-5 Kasım 2017, Antalya, s: 60-66.
  • İslamoğlu, E., Namal, M.K., ve Köleoğlu, Y., (2014). Bir aktif istihdam politikası aracı olarak girişimcilik programlarının etkinliği: KOSGEB yeni girişimcilik destek programı örneği, Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5 (8), 25-44.
  • Kalkınma Bakanlığı, (2013). Onuncu kalkınma planı, 2014-2018, Ankara.
  • KOSGEB (2017). Girişimcilik Destek Programı, http://www.kosgeb.gov.tr /site/tr/genel/ detay/1231/girisimcilik-destek-programi, Erişim: 11.09.2017.
  • Özdemir, B. K., (2010), Sosyal girişimcilik ve sürdürülebilir kalkınma, Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 94-116). İstanbul: Beta.
  • Uluköy, M. Demireli, C., Kahya, V. (2013), KOSGEB girişimcilik eğitimi kurslarına katılan katılımcıların girişimcilik profiline yönelik bir alan araştırması, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, (8:2), s:79-96.
  • Popa, I. L., Preda, G., & Boldea, M. (2010). A theoretical approach of the concept of ınnovation. Managerial Challenges of the Contemporary Society, (1), 151-156.
  • TÜİK, (2017), Türkiye İstatistik Kurumu basın odası haberleri, (http://www.tuik.gov.tr/ basinOdasi/haberler/2015_25_20150505.pdf), Erişim: 29.12.2017.
  • Tracey, P., Phillips, N., ve Haugh, H., (2007). Beyond philantropy: community enterprise as a basis for corporate citizenship, Journal of Business Ethics, (58) 4 , 327-344.
  • Vıdıc, F., Yeşil, Y., Çalış, A. S. Arpat, B. (2016). Analyzing and comparing the properties’ of women entrepreneurship in Slovenia and Turkey, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (32), 352-371.
  • Weerawardena, J., & Sullivan- Mort, G. (2006). Investigating social entrepreneurship: a multidimensional model. Journal of World Business, 41(1), 21–35.