KOSGEB GİRİŞİMCİLİK PROGRAMI: ELEŞTİREL BİR DEĞERLENDİRME
KOSGEB
girişimcilik programının amacı kısaca; “ekonomik kalkınma ve istihdam
sorunlarının çözümünün temel faktörü olan girişimciliğin desteklenmesi,
yaygınlaştırılması ve başarılı ve sürdürülebilir işletmelerin kurulması,
girişimcilik kültürünün yaygınlaştırılması” olarak belirlenmiştir. Bir
sosyal girişimcilik örneği olan KOSGEB girişimcilik programı; uygulamalı
girişimcilik eğitimi, yeni girişimci desteği, iş geliştirme merkezi (İŞGEM)
desteği ve iş planı ödülü destek unsurlarından oluşmaktadır. Bunun yanında
KOSGEB son yıllarda birçok kamu kurum kuruluşu ve STK’nın da desteği ile
girişimci olmak isteyenlerin ilk başvuru yeri olmaktadır. Bugüne
kadar ücretsiz verilen uygulamalı girişimcilik eğitimlerini 350.000’den fazla
kişi tamamlayarak sertifika almaya hak kazanmıştır. Bu çalışmada, geri ödemeli
ve/veya geri ödemesiz olmak üzere verilen mali desteklerden yararlanmaya hak
kazanan kişilerin programdan ne kadar yararlandığına ve yararlanma oranlarına
ilişkin olarak 2010 yılında yürütülmeye başlanan programın 6 yıllık dönemine
ait verileri incelenmiştir. İnceleme
sonucu yapılan değerlendirmede bu desteklerin etkin bir şekilde programın
amaçları uygun olarak kullanılamadığı sonucuna varılmış ve daha etkin bir
program yürütülmesine ilişkin çözüm önerileri tartışılmıştır.
KOSGEB ENTREPRENEURSHIP PROGRAM: A CRITICAL ASSESMENT
The objective of the KOSGEB
Entrepreneurship Support Program is determined briefly as "to support,
make widespread entrepreneurship, the fundamental factor to resolve problems
related to economic development and employment, and to establish successful and
sustainable enterprises and make widespread the concept of entrepreneurial
culture". The KOSGEB Entrepreneurship Program, an example of social
entrepreneurship, consists of the elements of applied entrepreneurship
training, new entrepreneur support, Business Development Centre (İŞGEM) support
and business plan award support. On the other hand, KOSGEB has been the first
place of application in recent years for those who want to become an
entrepreneur with the support of many public institutions and organizations and
NGO's. To date, more than 350.000 people have completed the applied
entrepreneurship training, provided free of charge, and have become entitled to
receive certificate thereunder. This study examines the data for the six-year
period of the program launched in 2010 to determine to what extent people
qualified to benefit from the financial supports, provided as repayable and
non-repayable supports, utilized the program and their rates of utilization. It
was concluded as a result of the evaluation performed that these supports could
not be used for the purpose of the program and that solution proposals for
conducting a more efficient program were discussed.
___
- Abu-Saifan, S. (2012). Social entrepreneurship: definition and boundaries. Technology
Innovation Management Review, 2(2).
- Ahmad, N. ve Seymour, R.G. (2008). Defining entrepreneurial activity. Definitions Supporting
Frameworks for Data Collection, OECD Statistics Working Papers 2008/01, OECD: Paris.
- Aktan, C.C. ve Börü, D. (2007). Kurumsal sosyal sorumluluk: işletmeler ve sosyal sorumluluk.
Can Aktan (Ed.). Kurumsal Sosyal Sorumluluk içinde (s. 11-36). İstanbul: İgiad.
- Altuntaş, H.T. (2016). Girişimcilik destek programlarının aktif istihdam politikası üzerindeki
etkinliği: KOSGEB yeni girişimcilik programı örneği ve tr21 analizi, Basılmamış Yüksek
Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Aytaç, Ö., ve İlhan, S. (2007). Girişimcilik ve girişimci kültür: sosyolojik bir perspektif, Selçuk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 101-120.
- Austin, J. E. (2006). Three avenues for social entrepreneurship research. J. Mair, J. Robinson ve
K. Hockerts (Ed.). Social entrepreneurship içinde: 22-33. New York: Palgrave Macmillan.
- Besler, S. (2010). Sosyal girişimcilik. Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 3-28).
İstanbul: Beta.
- Biçerli, K. (2010). Sosyal girişimcilik ve istihdam. Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik
içinde, (s. 84- 85). İstanbul: Beta.
- Bozkurt, Ç., Ö., (2011). Dünyada ve Türkiye’de girişimcilik eğitimi: başarılı girişimciler ve
öğretim üyelerinden öneriler. Ankara: Detay.
- ÇSGB, (2017). Ulusal istihdam stratejisi 2014-2023, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı
Çalışma Genel Müdürlüğü, Ekim 2017, Ankara.
- Güler, B. K.(2010). Sosyal Girişimcilik, Ankara: Efil.
- Güner, H., Korkmaz, A., (2016). KOSGEB uygulamalı girişimcilik eğitimi-girişimcilik ilişkisi:
eğitim alıp iş kurmayanlar üzerine bir araştırma, İş ve Hayat Dergisi, (4), 155-182.
- Günlü, E., (2015), Sosyal girişimcilik olgusunun kavramsal analizi ve turizmde sosyal
girişimcilik, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, Güz, s 35, 23- 42
- Ersen, T., B., Kaya D., Meydanoğlu, Z. (2010). Sosyal girişimler ve Türkiye (İhtiyaç Analizi
Raporu), İstanbul: TÜSEV.
- Esen, Ş. (2017), Atatürk döneminde girişimcilik ve Türklerde girişimcilik kültürü, Türk
Dünyası Stratejik Araştırmalar Kongresi Bildiri Kitabı, 2-5 Kasım 2017, Antalya, s: 60-66.
- İslamoğlu, E., Namal, M.K., ve Köleoğlu, Y., (2014). Bir aktif istihdam politikası aracı olarak
girişimcilik programlarının etkinliği: KOSGEB yeni girişimcilik destek programı örneği,
Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5 (8), 25-44.
- Kalkınma Bakanlığı, (2013). Onuncu kalkınma planı, 2014-2018, Ankara.
- KOSGEB (2017). Girişimcilik Destek Programı, http://www.kosgeb.gov.tr /site/tr/genel/
detay/1231/girisimcilik-destek-programi, Erişim: 11.09.2017.
- Özdemir, B. K., (2010), Sosyal girişimcilik ve sürdürülebilir kalkınma, Senem Besler (Ed.),
Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 94-116). İstanbul: Beta.
- Uluköy, M. Demireli, C., Kahya, V. (2013), KOSGEB girişimcilik eğitimi kurslarına katılan
katılımcıların girişimcilik profiline yönelik bir alan araştırması, Girişimcilik ve Kalkınma
Dergisi, (8:2), s:79-96.
- Popa, I. L., Preda, G., & Boldea, M. (2010). A theoretical approach of the concept of
ınnovation. Managerial Challenges of the Contemporary Society, (1), 151-156.
- TÜİK, (2017), Türkiye İstatistik Kurumu basın odası haberleri, (http://www.tuik.gov.tr/
basinOdasi/haberler/2015_25_20150505.pdf), Erişim: 29.12.2017.
- Tracey, P., Phillips, N., ve Haugh, H., (2007). Beyond philantropy: community enterprise as a
basis for corporate citizenship, Journal of Business Ethics, (58) 4 , 327-344.
- Vıdıc, F., Yeşil, Y., Çalış, A. S. Arpat, B. (2016). Analyzing and comparing the properties’ of
women entrepreneurship in Slovenia and Turkey, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi,
4 (32), 352-371.
- Weerawardena, J., & Sullivan- Mort, G. (2006). Investigating social entrepreneurship: a
multidimensional model. Journal of World Business, 41(1), 21–35.