Abdurrahmân Nâcim Efendi ve “Hüviyyet-i Sübhânî ve Mâhiyyet-i İnsânî” Adlı Şerhi

Abdurrahman Nâcim Efendi 19.yüzyıl şair ve bürokratlarındandır. Nâcim Efendi, bin sekiz yüz otuz üç yılında Süleymaniye’de dünyaya gelmiştir. Babası Süleymaniye eşrafından Mehmet Bey’dir. Nâcim Efendi, Süleymaniye ve Bağdat medreselerinde eğitim görüp icazetname almıştır. Daha sonra İstanbul kütüphaneleri müfettişliğine tayin oldu. Bir müddet Tunus ve Paris’te görev yaptıktan sonra Bayezid Rüşdi mektebi Farsça öğretmenliğine tayin olmuş, daha sonra da Vakayii Zabtiye gazetesi müdürlüğüne, İstanbul temyiz meclisi şubesi mümeyyizliğine tayin olundu. Sırası ile Bükaülaziz,Baalbek, Lâzkiye, Hasbiya, Cebele-i Edhemiye kaymakamlıklarını yaptıktan sonra Lüleburgas ve Edirne savcılığı yapmıştır. Şair görevleri neticesinde mütemayiz rütbesi, dördüncü rütbe Osmanî nişanı ve iftihar madalyası elde etmiştir. Nâcim Efendi, 1312/1895 yılında Harpu’ta vefat etmiştir. Türkçe, Farsça, Arapça dillerini konuşup yazacak seviyede, Kürtçeyi de konuşacak seviyede bilmektedir. Nâcim Efendi, bu dillerde pek çok eser yazmıştır.

Abdurrahmân Nâcim Efendi and his Commentary titled "Hüviyyet-i Sübhanî ve Mahiyyeti İnsanî

Abdurrahman Nâcim Efendi is one of the poets and bureaucrats of the 19th century. Nâcim Efendi was born in Süleymaniye in the year one thousand eight hundred and thirty three. His father is Mehmet Bey from Suleymaniye notables. Nâcim Efendi studied in Suleymaniye and Baghdad madrasas and received a license. Later he was appointed as inspector of Istanbul libraries. After working in Tunisia and Paris for a while, Bayezid Rüşdi School was appointed as a Persian teacher, and later, as the director of Vakayii Zabtiye newspaper, and as the manager of the Istanbul appeals assembly branch. After serving as the district governors of Bükaülaziz, Baalbek, Lâzkiye, Hasbiya, Cebele-i Edhemiye respectively, he served as the prosecutor in Lüleburgas and Edirne. As a result of his duties as a poet, he was awarded the rank of permanent, the fourth rank Osmani medal and medal of honor. Nâcim Efendi died in Harpu in 1312/1895. He knows Turkish, Persian, Arabic at a level to speak and write, and to speak Kurdish. Nâcim Efendi has written many works in these languages.

___

  • Abdurrahman Nâcim, Hüviyyet-i Sübhanî ve Mahiyyeti İnsanî. 1296/1878. İnal, İbnü'l-Emin Mahmud Kemal (1988). Son Asır Türk Şairleri. C. 3. İstanbul: Dergâh Yay. Kurnaz, Cemal ve M.Tatcı (hzl.) (2003). Bursalı Mehmed Tahir, Osmanlı Müellifleri. C. 2. Ankara: Bizim Büro Yay.