TÜRK İMALAT SANAYİNDEKİ UZMANLAŞMANIN TEKNOLOJİ DÜZEYİNE GÖRE BÖLGESEL BİR ANALİZİ

Bu çalışmanın amacı Türk imalat sanayinin teknoloji düzeyine göre bölgesel uzmanlaşmasını İstatistiki Bölge Birimi Sınıflandırması düzey 2 (İBBS 2 düzeyinde) 2009-2014 dönemi için yoğunlaşma oranı ve yerelleşme eğrisi yardımıyla imalat sanayindeki istihdam açısından analiz etmektir. Ampirik bulgulara göre Türk imalat sanayinde ileri ve orta-ileri teknoloji düzeylerinde bölgesel uzmanlaşma yüksektir. Türkiye’nin batı bölgelerinin doğu bölgelerine oranla ileri ve orta-ileri teknolojilerde daha yüksek yoğunlaşma katsayılarına sahip olduğu görülmektedir. Ayrıca metropol bölgelere komşu olan bölgelerin çoğunda yoğunlaşma katsayıları özellikle ileri ve orta ileri teknolojili imalat sanayinde artmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yoğunlaşma Analizi, Yerelleşme Eğrisi, İBBS 2, Bölgesel İktisat, Teknoloji Seviyesi

PDF

___

AKGÜNGÖR, S. (2003). Exploring Regional Specializations in Turkey’s Manufacturing Industry. Gateway 7: Regional Competitiveness. Pisa.
AKGÜNGÖR, S., KUMRAL, N., & LENGER, A. (2003). National Industry Clusters and Regional Specializations in Turkey. European Planning Studies, 11(6).
DENİZ, Ç. Z. (2014, Mart). TRC2 Bölgesi'nde Yerel Ekonominin İtici Gücü, Temel Sanayi Sektörlerinin Analizi. Karadağ Bölgesel Kalkınma, 5, 18-20.
EUROSTAT. (2015, December 15). European Commission. European Commission Web site: http://ec.europa.eu/eurostat/web/regions/data/database adresinden alındı
FALCIOĞLU, P., & AKGÜNGÖR, S. (2008). Regional Specialization and Industrial Concentration Patterns in the Turkish Manufacturing Industry: An Assessment for the1980–2000 Period. European Planning Studies, 16(2).
FİLİZTEKİN, A. (2002, January). Agglomeration and Growth in Turkey, 1980-1995. Sabancı University.
HABIBULLAH, M. S., & RADAM, A. (2009). Industry Concentration in Rich and Poor States in Malaysia: Location Quotient and Shift Share Analyses. Icfai University Press.
ISARD, W. (1963). Methods of Regional Analysis: An Intorduction to Regional Science. MIT press.
ISSERMAN, A. M. (1977). The Location Quotient Approach to Estimating Regional Economic Impacts. Journal of the American Institute of Planners, 33-41.
KAYA, A. A. (2006). Regional Specialization and Location of Industrial Activity in Turkey. İzmir: Ege University.
KERMANI. (2001). Regional Economic Development Theories and Policies. Tehran: Leyla Publishing.
KIYMALIOĞLU, Ü., & AYOĞLU, D. (2006). Türk İmalat Sanayinde Yığılma Ekonomileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 198-209.
McCANN, P. (2003). Urban and Regional Economics. New York: Oxford University.
NEFF, P., & WILLIAM, R. M. (1952). Identification and Measurement of an Industrial Area's Export Employmen in Manufacturing. Western Committee on Regional Economic Analysis.
PİRİLİ, M. U., & BARBAROS, R. F. (2009). Regional Development in Şanlıurfa Province: Key Sector Analyze. Ege Akademik Review, 9(2).
PORTER, M. (2003). The Economic Performance of Regions. Regional Studies, 37(6&7), 545-546.
RANA, M. S., & HOSSAIN, F. (2013). An Overview on Co-Efficient of Localization & Localization Curve and Their Application Opportunities in the Context of Bangladesh. IOSR Journal Of Humanities And Social Science (IOSR-JHSS), 72-77.
SEÇİLMİŞ, E. (2015). Türkiye’de Yaratıcı Endüstrilerin Kümelenmesi. Ege Akademik Bakış, 15(1), 9-18.
SUNGUR, O. (2015, Eylül). TR61(Antalya, Isparta, Burdur) Bölgesinde Sektörel Yoğunlaşmanın ve Yoğunlaşma Dinamiklerinin Analizi. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 3(3), 316-341.
TURKCAN, B. (2013). Knowledge Externalities and Knowledge Spillovers in Social Networks: The Case of Izmir Metalwork Industrial District. European Planning Studies, 1425-1443.
YARDIMCI, A. (2014). Kapasite Raporlarına Göre Ankara Sanayisinin Kümelenme Eğilimleri. Ekonomik Yaklaşım Dergisi, 25(92), 55-67.