Oktay AKBAŞ, Ahmet KESKİN, Mert ÖZDEN, Bengisu GÖKMEN, Deniz BERK

Gelecekteki Öğrencilerin İçin Sen de Bir Masal Oku: Bir Dijital Hikâye Çalışması

Bu çalışmanın amacı, öğretmen adayları tarafından seslendirilerek dijital ortama aktarılan geleneksel Türk masallarını dijital hikaye değerlendirme formu ile değerlendirmek ve masalların öğretim sürecinde kullanılmasına yönelik farkındalık oluşturmaktır. Amaç doğrultusunda “Gelecekteki Öğrencilerin İçin Sen de Bir Masal Oku” adlı bir proje çalışması tasarlanmıştır. Öğretmen adayları Türk masallarını seslendirmiş, görselleştirmiş ve dijital hikâyeler haline dönüştürmüşlerdir. Hazırlanan bu dijital hikâyeler araştırmacılar tarafından geliştirilen “Dijital Hikâye Değerlendirme Formu” ile on beş kişilik değerlendirme kurulu tarafından değerlendirilerek puanlanmıştır. Yirmi beş maddeden oluşan değerlendirme formunda dört alt boyut tanımlanmıştır. Bu alt boyutlar: Anlatım, görsellik, hedefe uygunluk, dijital ortama aktarma şeklinde adlandırılmıştır. Ulusal çapta yirmi üniversiteden kırk beş masal değerlendirmeye alınmıştır. Elde edilen bulgulara göre “anlatım” alt boyutuna ait ortalama puanının en yüksek, “dijital ortama aktarma” boyutunun ise en düşük ortalama puana sahip olduğu tespit edilmiştir. Bazı katılımcıların, dijitalleştirme aşamasında gerekli donanım/yazılımlara erişimde sorunlar yaşadıkları, bazı katılımcıların ise bu donanım/yazılımlardan haberdar olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Masalların dijital ortama aktarılması ile ilgili yapılan çalışmalarda masalların nitelikli kaynaklardan seçilmesi ve dijitalleştirme konusunda gerekli araçların sağlanması konuyla ilgili yapılacak çalışmalar için önemli görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Dijital Hikaye, Hikayeleştirme, Öğretmen Adayları, Digital Story, Storytelling, Pre-service teachers

Digital Storytelling: Read a Tale for Your Future Students

The aim of this study is to evaluate the traditional Turkish tales that were vocalized by pre-service teachers and transferred to digital media with the digital storytelling evaluation form and to raise awareness about the use of tales in the teaching process. In line with this purpose, a project called "Read a Tale for Your Future Students" was designed. Pre-service teachers vocalized, visualized, and transformed Turkish fairy tales into digital stories. These digital stories were evaluated and scored by an evaluation committee of fifteen people with the "Digital Story Evaluation Form" developed by the researchers. Four sub-dimensions were defined in the evaluation form consisting of twenty-five items. These sub-dimensions are narration, visuality, relevance to objective, and transfer to digital media. Forty-five tales from twenty national universities were evaluated. According to the findings, it was determined that the average score of the "narration" sub-dimension was the highest and the "transfer to digital media" dimension had the lowest average score. It was concluded that some participants had problems accessing the necessary hardware/software during the digitalization phase, and some participants were not aware of this hardware/software. In the studies on the digitalization of tales, it is important to select tales from qualified sources and to provide the necessary tools for digitalization.

Keywords:

Digital Story, Storytelling, Pre-service teachers,

PDF

___

Akbaş, O. (2011). Bir öğrenme nesnesi olarak eğitsel kısa filmler: Öğretmen adaylarının çektikleri eğitsel kısa filmler üzerine bir değerlendirme. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 15–27.
Akbaş, O., Canoğlu, S. N. & Ceylan, M. (2015). Eğitsel kısa film ve videoları yeniden düşünmek: Eğitsel kısa film ve video yarışmasına ilişkin bir değerlendirme. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 8(2), 282-296.
Akbaş, O., Güven, R., Cebeci, G., Bertlek, S. B., Aldemir, G. & Bal, E. (2010). A study on the effects of seat belt posters on drivers. Procedia-social and behavioral sciences, 2(2), 1002-1007.
Alexander, B. (2017). The New Digital Storytelling: Creating Narratives with New Media--Revised and Updated Edition. United States of America: ABC-CLIO.
Arıcı, A. F. (2009). Masalların çocuk edebiyatında kullanımı. Çoluk-Çocuk Dergisi, 87, 35–38.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Çelik, T. (2021). Dijital hikâye araçları kullanımı yetkinliği ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 10(4), 1580-1597.
Çetinkaya, F. Ç. & Sönmez, M. (2019). Masal anlatımının ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma prozodilerine etkisi. Yaratıcı Drama Dergisi, 14(2), 297–308.
Dursun, A. (2008). Keloğlan masallarının tespiti ve tasnifi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Daniels, K. (2013). Exploring the impact of critical reflection through the use of service-learning and digital storytelling. Journal on School Educational Technology, 9(1), 1–10.
Demirer, V. (2013). İlköğretimde e-öyküleme kullanımı ve etkileri (Doctoral dissertation, Necmettin Erbakan University (Turkey).
Demirer, V. & Baki, Y. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital öyküleme sürecine ilişkin görüşleri ve algıları. Journal of Theoretical Educational Science, 11(4), 718–747.
Drew, C. (2022). A list of 107 effective classroom teaching strategies. https://helpfulprofessor.com/teaching-strategies/
Duran, E. & Öztürk, E. (2018). Etkileşimli masal anlatım tekniğinin ortaokul 5. sınıf öğrencilerinin dinleme becerisine etkisi. Avrasya Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 2(2), 85–103.
Fraenkel, J. R. ve Wallen, N. E. (2006). How to Design and Evaluate Research in Education (Sixth Edition.). New York: McGraw-Hill.
Gazzley, A. & Rosen, L. (2019). Dağınık Zihin Yüksek Teknoloji Dünyasında Kadim Beyinler (A. Babacan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Günay, U. T. (2011). Elazığ masalları ve Propp metodu. Ankara: Akçağ Yayınları.
Gürsoy, G. (2020). Digital Storytelling: Developing 21st Century Skills in Science Education. European Journal of Educational Research, 10(1), 97-113.
Howell, D. ve Howell, D. (2003). What’s your digital story? Library Media Connection, 22(2), 40–41.
Kabaran, G. G., Karalar, H., Altan, B. A. & Altıntaş, S. (2019). Sınıf öğretmeni ve sınıf öğretmeni adayları dijital öykü atölyesinde. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 8(1), 235–257.
Karatay, H. (2007). Dil edinimi ve değer öğretimi sürecinde masalın önemi ve işlevi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(3), 463–475.
Kosara, R. & Mackinlay, J. (2013). Storytelling: The next step for visualization. Computer, 46(5), 44–50.
Kutlucan, E., Çakır, R., & Yavuz, Ü. (2018). Dijital öykü anlatımı ile verilen değerler eğitimine yönelik bir eylem araştırması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(5), 2187-2202.
McLellan, H. (2007). Digital storytelling in higher education. Journal of Computing in Higher Education, 19(1), 65–79.
Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme becerisinin geliştirilmesinde ailenin rolü. Sosyal Politika Çalışmaları, 7(29), 65–77.
O'Brien, R. (2003). An Overview Of The Methodological Approach of Action Resaerch. https://base.socioeco.org/docs/overview_of_action_research_methodology.pdf
Pürbudak, A., & Usta, E. (2019). Bellek destekli strateji yöntemiyle hazırlanmış dijital öykünün yabancı dil dersi tutumuna etkisi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 95-114. DOI: https://dx.doi.org/10.30855/gjes.2019.05.02.006
Ramsden, A. & Hollingsworth, S. (2017). Hikaye anlatma sanatı. (A. Bucak, Çev.). İletişim Yayınları.
Robin, B. (2011). The educational uses of digital storytelling. Proceedings of Society for Information Technology & Teacher Education International Conference 2006.
Rosen, L. D. (2017). The distracted student mind—enhancing its focus and attention. Phi Delta Kappan, 99(2), 8–14.
Sarıca, H. Ç. & Usluel, Y. K. (2016). Eğitsel bağlamda dijital hikaye anlatımı: Bir rubrik geliştirme çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 6(2), 65–84.
Sarıtepeci, M. (2017). An experimental study on the investigation of the effect of digital storytelling on reflective thinking ability at middle school level. Bartın University Journal of Faculty of Education, 6(3), 1367-1384.
Shank, R. C. (1990). Tell me a story: Narrative and intelligence. Evanston, IL: Northwestern University Process. Siemens, G. (2005). Connectivism: Learning as network-creation. ASTD Learning News, 10(1), 1-28.
Storr, W. (2020). Hikaye anlatıcılığının bilimi. (E. F. Güçlü, Çev.). İstanbul: Timaş Yayınları. Şimşek, B., Koçak Usluel, Y., Çıralı Sarıca, H. & Tekeli, P. (2018). Türkiye’de eğitsel bağlamda dijital hikâye anlatımı konusuna eleştirel bir yaklaşım. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 8(1), 158–186.
Talan, T. (2021). Meta-analytic and meta-thematic analysis of digital storytelling method. Bartın University Journal of Faculty of Education, 2021(1), 18-38.
Toker, T., Akgün, E., Cömert, Z. & Edip, S. (2021). Eğitimciler için dijital yeterlilik ölçeği: Uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Milli Eğitim Dergisi, 50(230), 301–328.