Nübüvvetin delilleri ile ilgili yazılan "Hücecü'n-nübüvve" adlı eser, konu ile ilgili günümüze ulaşan ilk kelami eserlerden biridir. Cahiz bu eserinde Hz. Muhammed'in nübüvvetini ispat eden delillerin Selef tarafından toplanmadığını belirterek, Kur'an hangi metotla toplanmışsa nübüvvetin delillerinin de aynı metotla toplanması gerektiğini belirtir. Bir olayın mucize olması için olağanüstü ve insan kudretini aşan bir olay olmalıdır. Nübüvveti ispat eden delillerin görülmüş veya mütevatir olarak rivayet edilmesi gerekir. Ona göre şayet sahabe Kur'an-ı topladığı gibi nübüvvetin delillerini de toplamış olsaydı, bugün Mülhidlerin, Zındıkların, aklı kıt ve toy olanların bildirdiği haberler rivayet edilmezdi. İnsan fıtratının farklı olduğunu ifade ederek, insanların haberi vahit konusunda ittifak edemeyeceklerini belirtir. Her dönemde unutulan peygamberlerin haberleri, bir sonraki peygamber tarafından gün yüzüne çıkartılmıştır. Bu haberler sayesinde peygamberlerin meşhur olduklarını belirtir. Peygamber gönderilen kavimler kuvvetli oldukları mesleklerde mucize getirilerek aciz bırakmışlardır. Hz. Muhammed'in nübüvvetini ispat eden delilleri şöyle ifade eder. Hz. Muhammed'in kabul edilmiş duaları, Kur'an-ı Kerim'in nazmı, belağatı ile meydan okuması ve benzerinin yapılamamış olması ile güzel ahlakıdır.