Tarihsel ve Çağdaş Türkçede “Kıskanmak” Anlam Alanına Giren Sözcükler

Öz İnsanoğlunun yaradılışından bu yana değişmeyen parçaları arasında duyguları da vardır. Duygu kişinin pek çok olaya karşı farklı hislere bürünme durumudur ve bu hislerle var olan bir olayı ya da konuyu algılama biçimidir. Kıskançlık da insanda bulunan bu önemli duygulardandır. Öyle ki tarihte, edebiyatta, sanatta, efsane, hikâye vb. bilinen pek çok tarihî olay ya da durumun altında yatan hemen her olumsuzluğun başkahramanı olarak gösterilebilir. Örneğin Hz. Âdem ve Havva’nın cennetten kovulmasının altında şeytanın onları kıskanması yatar. Hatta insanlık tarihin ilk cinayeti olarak bilinen Kabil’in Habil’i öldürme sebebi ya da Yunan mitolojisinde Hera’nın eşi Zeus’u kıskanması uğruna yaptıkları insanların içinde beslediği bu onulmaz derdin (duygunun) sonucudur. Tarih boyunca pek çok olayın sebebi olarak gösterilen bu duygu tarihsel Türkçe metinlerde de çokça karşımıza çıkmaktadır. Türkçenin ilk dönem eserlerinde kıskanmak eylemini karşılayan pek çok sözcük bulunmaktadır. Bu bağlamda çalışmada Türkçenin tarihi seyri içinde sözcüğün/eylemin hangi yapı ve anlama büründüğü, nasıl değişikliklere uğradığı üzerinde durulmuştur. Kısaca; Türkçenin farklı dönemleri içerisinde yazılmış eserlerde eylemin/sözcüğün hangi yapı ve anlamda karşımıza çıktığı sorusuna cevap aranmıştır. Ayrıca bugün ölçünlü dilde kıskanmak/kıskançlık yerine başka kullanımların var olup olmadığına da kısaca değinilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Kıskançlık, Kıskançlık ve Türleri, Eski Türkçe, Karahanlı Türkçesi

The Words Containing Jealousy Meaningin Historical and Contemporary Turkish

PDF

___

Akot, B. (2014). “Kadızâde Mehmed Arif Efendi’nin Risâle Fi Hased Adlı Eseri ve Muhtevasının Analizi”, Journal of International Social Research, 7(32).
Argunşah, M. (2014). Çağatay Türkçesi, İstanbul, Kesit Yayınları.
Argunşah, M., Güner, G. (2015). Codex Cumanicus, İstanbul, Kesit Yayınları.
Ata, A. (1997). Ḳıṣaṣü’l-Enbiyâ, Ankara, TDK Yay.
Ata, A. (2013). Karahanlı Türkçesinde İlk Kur’an Tercümesi, Ankara, TDK Yay.
Atalay B. (1999). Divanü Lûgat-it-Türk Dizini, C. IV, Ankara, TDK Yay
Atalay B. (1998). Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi C.I, Ankara, TDK Yay.
Binbaşıoğlu, C. http://cavitbinbasioglu.org/cavitbinbasioglu/wpcontent/uploads/2014/10/Bel151 .pdf(E.T. 29.04.2018)
Caferoğlu, A. (1968). Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, İstanbul, Edebiyat Fakültesi Matbaası.
Canan, İ. (1988). Hadis Ansiklopedisi, Kütüb-i Sitte 5, Ankara, Akçağ Yay.
Clauson, S. G. (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish, Oxford At The Clarendon Press.
Çakan, A., (2015). Yusuf Has Hacip Kutadgu Bilig, İstanbul, Türkiye İş Bankası Yay.
Elmalı, M. (2016). Daśakarmapathāvadānamālā, Ankara TDK Yay.
Eraslan, K. (2012). Eski Uygur Türkçesi Grameri, Ankara, TDK Yay.
Gabain, A. V.(2007). Eski Türkçenin Grameri, çev. Mehmet Akalın, Ankara, TDK Yay.
Hacib, Y. H. (2015). Kutadgu Bilig, Fergana, Nüshası, Ankara, TDK Yay.
Hacib, Y. H. (2015). Kutadgu Bilig, Kahire Nüshası, Ankara, TDK Yay.
Hökelekli, H. (2002). “Kıskançlık”, c. 25, Türkiye Diyanet Vakfı.
Kaljanova, E. (2013). Eski Türk Yazıtları ve Kazakçadaki Ortak Kelimeler. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, (2), 223-244.
Kaval, M. (2013). “Yunus Emre ve Mevlâna’nın Eserlerinde İnsan ve Tekâmülü”, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6/2: 101-122.
Mert, Y. (2015). Necati Bey Divanı’nda Arkaik Unsurlar, Yayımlanmamış Yüksek Lisan Tezi, (Danışman: Doç. Dr. Hakan Özdemir), Giresun.
Okçu, N. (1999). “Hüsn ü Aşk”, c. 19, Türkiye Diyanet Vakfı.
Orçun, Ü. (2010). “Kutadgu Bilig’de Geçen Yaŋsaguçı Kelimesi Üzerine”, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(28), 159-170.
Ölmez, M. (1991). Altun Yaruk III. Kitap (5. Bölüm), “Suvamaprabhasasütra”, Ankara, Odak Offset.
Ölmez, M. (2017). “Eski Uygurca İkilemeler Üzerine”, Belleten, 65-2.
Özönder, Barutçu, S.(1996). Ali Şîr Nevâyî, Muḥâkemetü’l-Luġateyn, Ankara, TDK Yay.
Şimşek, H. İ. (2015). “Tasavvufta Kalbin Kirlenmesi ve Temizlenmesi Konusu”, Hitit Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi Dergisi, c.14, s.28
Şirin, H. (2016). Eski Türk Yazıtları (Söz Varlığı İncelemesi), Ankara, TDK Yay.
Tekin, Ş. (1976). Uygurca Metinler II, Maytrısimit, Ankara, Sevinç Matbaası.
Tekin, T. (1988). Orhon Yazıtları, Ankara, TDK Yay.
Tekin, T. (1989). XI. Yüzyıl Türk Şiiri, Ankara, TDK Yay.
TLS (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Kılavuz Kitap I), Ankara, Kültür Bakanlığı Yayınları.
Tokyürek, H. (2013). “Eski Uygur Türkçesinde “Köŋül” Sözü”, Bilig Dergisi, Yaz/2013, s:65
Turgay, N. (2004). “İslâm’da Haset Kavramı”, Tasavvuf İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi.
Üçok, N. (1951). “Fonemlerin Özellikleri Üzerine Bir Deneme”, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, Cilt IX, Sayı: 4.
Yazır, M. H. (2011). Kur’ân-ı Kerîm Mealî, Sad. Sadık Kılıç ve Lütfullah Cebeci, İstanbul: Tuğra Kitap.
Yıldız, M. (2014). Eski Türkçede İşlevsel Bağlamda Çatı Ekleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yıldırım, A. (2009). “Mesihi Divanında Rakibe Yönelik Sövgü ve Beddua”, Lânet Kitabı, Editör: Emine Gürsoy Naskali, Kitabevi, 375-388.İstanbul.